sevgilisiyle yemek yemeyi sevmeyen erkek

hızlı yiyordur. değerli hanım bayanlarla yiyince daha süslü yeniyor. süslü yemek de neyse artık.

önden çorbalar, arkadan tatlılar. masada 7-8 tabak var 2 kişiyiz ya. yemek sohbetleri, nasıl olmuş aşkımlar.. olmamış bu desen 1 ay küsecek. barışalım diye sesler incelicek kız çocuğu gibi konuşucaz. hoff bee.

bu çok sıkıcı hafızlarım. pizzayı fırına atacaksın, 15 dakika sonra bip bip edecek. olay bu. 4 dakikada bitiyor. temiz iş.

bu kadar özenmeye gerek yok, hırt hırt ısırırım burnunuzu.

e yuh kardeşim, beni benden iyi nasıl tarif edebiliyorsun ? dediğim yazar.
burun ısırma hususu bile benim karakteristik özelliğim.

öyle deme kral belki adamın durumu yoktur.

bir sofra hazırlamak isterdim. duvara karşı filminde sofra kurma sahnesine nazire yaparcasına. fakat ne yer, ne zaman, ne o (kimse artık), ne de ben müsait olabildim.

eski sevgilim de böyleydi o öğütme makinesi gibi çok hızlı yerdi ben de çok yavaş yerdim kavga ederdik hep.

genelde ilişkilerim kısa sürerdi ve genellikle de aynı yerlerde yemek yemeye başlatınca garsonlar da haliyle farklı bir yaklaşım sergilerdi. ben herkesle yemek yerim gerisini onlar bilir.

ben yedirmeyi severim. burada erotik bir şaka yok. karşımda yiyen biri olunca ben doyarım. benim yemekle çok işim yok, sadece balıkçıda balık yerim. onun da yarısı kalır.



hiç şaşmaz muhabbet. beni kuru kuru karşısında oturtmasın da, işim olmaz öyle mekanlarda.