yemek yemeyi işkence haline getiren şeyler

umarsızca uçan sinekler.

youtube da izleyecek video bulamamaktır.

beraber yemek yediğiniz kişinin ağzını şapırdatması. kesinlikle ağır işkence yöntemidir. yemek sofrasında kalkmak için bahane arasınız.

yalnız yemek.
bazen açlık daha cazip geliyor.

diş ağrısıdır.

en son yıkayacağın bulaşığı düşünmektir.

covid-19 tedbirleri kapsamında sokak köşelerinde tıkıştırmak zorunda kalmak.

kalabalık ve sofrada konuşan insanların olduğu ortamda yemek.

burun tıkanıklığı. gribal enfeksiyon zamanlarında burundan nefes alamadığın zaman yemek yerken boğuluyorum hissiyatı oluşur.

sofrada kokusu rahatsız eden bir şey olması. mesela soğan.

kalabalık olmamalı. çünkü kalabalık bir ortamda tuz hangi masada, ekmek vereyim mi, tatlıyı koyalım mı, dur dua edecez kalkma, ahmet abi gelsin de öyle başlayalım, önden çorbayı kaşıklayın da eti öyle yiyelim, az yanaş da abin de otursun gibi lafları dinlemektense kendi başıma yerim daha iyi. boğazına bir şey kaçar valla, en sonunda ya bacağına kola dökülür, ya da tabağından bir 28 santimlik kadın saç kılı çıkar. hiç eziyet etmeyin kendinize, uzak durun. 8 yıldızlı bir restoranda gemi gibi bir masada her şey nizami olursa o başka.

moral bozukluğu. bazı insanlar morali bozuldukça yemeğe verir kendini ama ben tam tersiyimdir. kedim öldüğü zaman üç gün aç kaldığımı biliyorum açlık hissetmeden.

yanımda ağzını kapamadan yemek yiyen insan.yirmi birinci yüzyılın türkiyesinde böyle tipler üzgünüm ki hâlâ var.

valla hiçbir şey işkence haline getirmiyor çok seviyoruz <3.

yanındaki kişinin mıyıl mıyıl iştahsız bir şekilde yemek yemesi. senin de iştahın kapanır.

yeni evlenmiş bir arkadaşımın evine yemeğe gitmiştik, epeyce de kalabalığız. esmer uzun saçlı bir kız. malum yemeğimin içinden upuzun bir saç çıktı. kimseye göstermeden almak derdiyle yanıp tutuşuyorum. arkadaşım da nasıl heyecanlı ve endişeli, ayakta tam karşımızda bekliyor bir ihtiyacımız var mı diye.

ayrıntı vermek gerekirse; yemekteki kıl alınacak, gizlice peçeteye sarılıp bir şey uydurularak mutfağa gidilip, gizlice çöpe atılacak gibi değil. şöyleki; ana yemek bir krep, içinde beşamel soslu tavuk sote var ve saç sotenin içinde, yaklaşık 30cm uzunluğunda. nerden mi biliyorum? çatal yardımıyla çekmeye çalışmamla birlikte, krebin içindeki her şey ayaklandı ve saç koptu. tabi bu hareketi yaparken benim midem ağzıma geldi, ter bastı. ama arkadaşımı ve onurunu düşünmek zorundayım, üstelik o kadar insanın içinde.

ne mi yaptım? gözümün içine bakan ve bir terslik olduğunu sezen arkadaşımı masada olmayan bir baharat için mutfağa gönderdikten, sağımdakinden tuz, solumdakinden peçete istedikten sonra, krebi açıp içinde ne var ne yoksa elimdeki peçeteyle avuçladıktan ve o yağlı şeyi pantolonumun cebine sokuşturduktan sonra zafer kazanmışcasına bir oh çektim. neyseki kimse bir şey anlamadı. boş krebimi zeytinyağlı fasülyeyle yiyip, salata, ve tatlıyla karnımı doyurdum,

önemli olan arkadaşımın onurunu kurtarmaktı ve o bilmese de dostluk kazanmıştı.

(bkz: çekirge genelgesi)

sevmediğiniz insanla yemek yemek olduğu kadar bi de ağzını şapırdatan insan allah'ım orda benim canımı al da kalkmak zorunda kalmayayım işkence adlı çalışma

ağzını sapirdatanlarla aynı masaya oturmak zorunda kalmak.

yazın açık havada dadanan arılardır. yanında toka yokken çıkan rüzgardır.