sevmeye enerjisi kalmamak

belki de tek sebebi yorgunluk ve yaşlanmaktır, bilmiyorum. eskiden sevgi o kadar kutsal gelirdi ki, her şeyin sevgiyle, sevgi için yaratıldığını ve de her şeyin sevgiyle düzeleceğini düşünecek kadar romantiktim. şimdiyse birini tanımaya, keşfetmeye, sevmeye enerjim, inancım yok. belki insanlara ve kendime güvenim kalmadı, belki depresyondayım. ama koşulsuz, saf bir sevgi de yok gibi. olmalı mı, aramalı mı bilmiyorum. sevgiden başka değerler için mi yaşamalı?

sevmeye, sevilmeye her zaman enerjisi kalmalı insanın diyerek yaşamadığım, kimsenin de yaşamamasını istediğim durum.

hayat kısa, günler güzel. yaşayalım ya gelene gidene ne takılı kalasın?

alnından öpülesi başlık ve tanımlarında bugün! ne eksik ne fazla, aynen bu frekansım. ben eskiden aşka aşıktım, sevgi o kadar yüceydi benim için. ama şimdi bir boş gülüş atıp geçiyorum. o hâlden bu hâle nasıl geldim bilmiyorum.

birisini sevmek, ona haksızlık etmek manasındaysa artık, sevmek bile kaçmıştır.
anca sevenlere bakarsın boş boş.
sevmeye enerji kalmaması, geçmişin verdiği yorgunluktandır. herkesin kaderi aynı kağıda, aynı kalemle yazılmıyor en nihayetinde.

sevmek kelimesini okuyunca aklıma sadece insan gelmediği için henüz yaşamadığım sıkıntı. tüm evren bebeğim. seviyorum hepinizi.