seyircinin kendini filmdeki kaybedenle özdeşleştirmesi

her ne kadar empati duygusu ile açıklanabilir olsa da sosyo psikolojik yönden incelenmesi gereken konudur.
bir film izlerken seyirci kendini genellikle en gariban olan karaketerle özdeşleştirmektedir.

eski filmlerde ferdi orhan ibo vs fakir ama gururlu gençtir. o sıra sevdiği kadın onu reddetmiştir. bu da sesi güzel ya hemen şarkıcı olmuştur ve artık bu o kızı reddeder duruma gelmiştir.
. veya zengin birisi vardır ama kötüdür zamanla fakir olur. millet oh der sevinir.
insan işte her tür filmde kendisini birisinin yerine koyuyor. amaç bu zaten filmin amacı.
kahraman oluyor önemsiz birisi bir anda.
bence insanlar çok kaybedenle özdeşleşmiyor. onu seviyor saygı duyuyor iyi olsun istiyor ama o olmak ister misiniz deseler hayır derler.

kaybeden insan haklılığı.
içimizde ki arabesk kültürünün büyük etkisi vardır. ezilmişlik, yoksulluk, naçarlık, çaresizlik, yalnızlık, garibanlık, kimsesizlik vb... durumların izlenilen filmde de yaşanması ile birlikte direk o dünyaya adapte olunup, kişinin kendini o kişi yerine koyması durumudur.
aldatılan olmak, kandırılan olmak, kullanılan olmak, daima ikinci plana atılan kişi olmak....bunlar ve yukarıda ki olumsuz durumlar size sizi hatırlatmadı mı biraz?
örneğin, (bkz: ezel) dizisinde ya ali yada ömerdiniz veyahut
ezel.
hanginiz eyşan dı? hanginiz cengiz gibi bir şerefsiz di? ramizin gençliği bölümlerinde hanginiz ramiz di? eminim yüzde doksanınız kenan dı.
bu ve bunun gibi daha birçok örnek sayılabilir elbet.
amaç birilerinin size "haklısın" demesini duymak istemenizdir.
sizinkine benzeyen bir hayatı yaşayıp yine sizinkine benzeyen bir haksızlığa uğramış kişinin, o senaryoda sizin yerinize alamadığınız o intikamınızın, o hırsınızın yada hakkınızın bir şekilde alındığını görmenizdir mesele.
demek ki neymiş mesele?
mesele, önünde sonunda yani herhangi bir zamanda belki bir gün gıyabınızda da olsa hakkınızın teslim edilmesiymiş.