sınavda kağıt değiştirmek

grup çalışması, dayanışması diyebileceğimiz eylem.
öyle ki bir keresinde sınav süresi boyunca kağıdımın bana gelmesini beklemiştim. artık kimdeydi o an bilinmez... ben en önde oturduğum halde elimde en arkadaki arkadaşın kağıdı vardı. hey gidi lise yılları...

lisede başımı yakan hadise.

bilen bilir; eğer sınava taraflardan biri çalışmışsa, kağıtlar değiştirilir, çalışmayanın kağıdı önce doldurulur. benim de buna ilişkin değişik bir anım var.

11. sınıftayım efendim, yanlış hatırlamıyorsam ilk dönemi. en yakın arkadaşımla sınav haftası ne yapacağımızı düşünüyoruz. kendisi yabancı, türk değil. sürekli önerilerde bulunuyoruz, o diyor böyle olsun, ben atlıyorum hayır böyle olsun diyorum vs.
ders çalışmak bu iki şapşalın da aklına gelmiyor. ulan daha 1 hafta var. çalışmaya başlasanıza! lakin yok! şapşallar ya, çalışmıyorlar. neyse işte, öneriler tartışıldı, kararlar alındı. kabine toplantısı'ndan çıkan karara göre kağıt değiştirecektik.

ilk sınavın yapılacağı gün geldi çattı. ikinci dersteyiz, sınav sonraki ders. arkadaşım bozuk türkçesiyle "son feci mars hoca bizi buradağn kaldıracağ" diye endişeleniyor. tabii tanımıyor kankasını. her şeyi düşünmüşüm. üç gece öncesinden oturup iki ünite kimya çalışmışım falan. ertesi ders oldu, hoca geldi, yerleri değiştirdi. biz zaten hocanın kafasındaki plana göre oturmuşuz ya, hop diye yan yana düşmedik mi ari'yle?

şaşkın kimyacımız kağıtları dağıttı. bana baktı "geçen yılı unutma" der gibi. o arkasını döner dönmez arkadaşımın kağıdı benim kağıdım oldu. * hızlıca işaretlemeye başladım. tam bitti derken şaşkın kimyacı gelip önümde durdu. ee kızın kağıdı dolu. benim kağıdım ariel reklamındaki çarşaf gibi. sınavın bitmesine 20 dakika var. kimyacı anlamıştı sanırım, sınavın bitmesine 10 dakika kalana kadar yanımızdan gitmedi. sonra aldı önümdeki kağıdı, koskocaman ari xxx yazısını gördü. kolumuzdan tuttuğu gibi müdürün odasına.

o yıllar müdürün odası favori mekânım olmuştu da. *

en büyük yardımlaşma örneklerinden biridir.

üniversitede iken arkadaki arkadaşım önümden kağıdımı almıştı. hoca gelmesin diye dünyanın duasını ettim.
allahtan hoca yanıma gelmeden kağıdım geri geldi.

lisenin ilk yılında yaptığım eylemdir. notlarım yüksekti*. yanımdaki arkadaşın da notlarının yükselmesi için yapmıştım.

yaşamadığım ve uygun başlık bulamadığım için benzer ama aynı olmayan bir konuyla ilgili bir anıyı anlatmama vesile olan eylem.

ortaokuldayken, sınıftaki arka sıralarda oturan 2 arkadaş kopya çekmişti bir derste. daha doğrusu biri diğerinden çekmiş, o da kâğıdını göstermiş falan neyse... sınav sonuçları okunacak o gün. sembolik olarak ahmet ve mehmet diyeyim bu ikisine. hoca "ahmet ve mehmet burada mı?" dedi. kalktı bunlar. ahmet'i aldı tahtaya. "senin adın ne?" dedi.
- ahmet.
- kâğıdın bu mu?
- evet o.
- isim olarak ne yazıyor?
- mehmet.
- senin adın ne?
- ahmet.
- niye burada mehmet yazıyor?
- ...
- oğlum cevap versene!
- hocam...

meğer bu akıllı kâğıdı aynen geçirirken mehmet'in adını ve soyadını da yazmış kendi adı yerine. ortada 2 adet mehmet kâğıdı var, ahmet'inki yok. biz epey eğlenmiştik ama ahmet pek de eğlenemedi tabii...

büyük cesaret isteyen eylemdir. sahi ne kadar cesur bunu yapanlar ya?

kopya vermede uzmanı olduğum bir ders olmadığı için başıma gelmeyen durum. kopya alma olayını başkasına kağıdimi dolduracak kadar abartmam.