sinemada iyi adamın ve kötü adamın evrimi

başlangıçta sinemada adeta çizgi film gibi kötünün her zaman kötü olup kötülük peşinde koşması ve iyinin her zaman iyi olup iyiliğin peşinde koşması gibi bir durum vardı, yani iyi karakterlerin karanlık yüzü yoktu kötü karakterlerin ise kötülük yapmaktan başka bir düşünceleri yoktu, bu bir film için oldukça sıkıcı bir durumdu kötü amaçsızca kötülük yapmak da iyi 5 yaşında bir çocuk gibi masum meleği oynamaktaydı
zamanla sinema yapımcıları bunu fark etti ve kötü iyi adam konsepti gelişti, şöyle anlatırsak melekler gibi masum iyi adam yerine öfke içki kumar gibi sorunları olan , çelişkili ve kusurlu iyi adam motifi ortaya çıktı, kazablanka filmindeki bogart kötü iyiye bir örnektir, izleyici bu kusurlu, karanlık yanı olan iyiyi tutmuştur.
benzer şekilde kötü kötü adam yerine iyi kötü adam motifi gelmiştir, bu da zaman zaman iyi şeyler yapan ancak beceremeyen kötü adamı niteler, dindar kötü adam, geçmişinde onun kötü olmasını tetikleyen travmatik bir anı nedeniyle kötü olan kötü adam izleyicinin kötü adamın içinde bir katman bulmasını sağlamayı amaçlar, yapımcı kötü adamların da en az iyi adamlar kadar sevgiye ilgiye ihtiyacı olduğunu göstererek amamen siyah ve tamamen beyaz yerine iyi ile kötü arasında gri alanlar oluşturmuşlardır, süper kahramanların kusursuzluğundan kaynaklanan sıkıcılığına onlara da bir karanlık yön ekleyerek zaman zaman hatalar yapan süper kahraman motifi getirme çabaları vardır, özetle sinema �yi adam ile kötü adam arasındaki farkları azaltmış, zaman zaman iyi ile kötü arasındaki tek farkın bakış açısı olduğunu ortaya koymuş ve mükemmel iyi ve kötü yerine kusurlu iyi ve kısmen kötü şeklinde karakterlere ikinci üçüncü boyutlar eklemiştir bu, gerçek bir filmi çizgi filmden ayırmanın en doğru yoludur, gary oldman nın dediği gibi sinemada kötü karakter yoktur iyi oyunculuk ve kötü oyunculuk vardır, sen kötüyü iyi oynarsan iyi bir iş yapmış olursun

siyasi koşullarla direkt ilgili bir konu olduğunu düşünüyorum.