sıra bekleme kültürü

bir batı icadı. beklenecek bir durum mu oldu, hemen minimum 1'er metre aralıklarla sessizce sıraya girer avrupalı. ses duyulmaz.
ortadoğu'da ise herkes etten parça kapmaya çalışan sırtlan gibidir. ortadoğu, herkes herkese karşı aralıksız savaş halidir.

bazı durumlarda sinir bozucu olabilecek olandır.
örneğin staj için pcr testi sırasında olduğum gün almanya’ya dönecek olan türklerin tavırları, alakasız konularda türkiye’yi kötülemeleri sinirimi bozmuştu. test aparatının çubuğu kalın olduğu için canları acıyormuş, almanya’da öyle değilmiş. normal bir eleştiri olsa gam yemeyeceğim, burun kıvırmaları görseniz. gelmeseydiniz o zaman dememek için kendimi tutmam gerekti

türk milleti ikiye ayrılır sıra bekleyenler ve araya kaynak yapıp saatlerdir orada bekliyormuş gibi yapanlar

ne yazık ki avrupada da olmayan kültürdür. geçen çocuklarımla dondurma sırasında bekliyorum, ikisi iki yandan çekiştiriyorlar hadi artık alıyorsan al almıyorsan gidelim şeklinde. eh corona var diye 2 metre uzak önümdeki insanların dondurmasını alıp çekilmesini bekliyorum. sonra ne mi oluyor? tahmin et n’oldu? iki modern yaşlı nenem ve dedem geldi, benim koyduğum mesafenin arasına girdi. benim çocuklar agresifleşti, önümdeki yaşlı çift ise pişkinliklerinden utanmayıp, gülüyorlar. halime gülüyorlar diye düşünmedim. yaptıklarının farkında bile olmadıklarından emindim. ses etmedim. dondurmaları alırken de etrafımıza gırla insan üşüştü. yani bırak 1-2 metre sosyal mesafeyi, kişisel alan bile kalmadı. kol kola gireceğiz nerdeyse. üstelik bu insanlar yabancı uyruklu da değil. buranın vatandaşları. az çok tiplerinden anlıyorsun. insanı dışarı çıktığına pişman ettiriyorlar.

sinirlerimi an itibarıyla zıplatan durum. bre dangalak biz burada eşşek başımıyız sıra bekliyoruz kahvemizi almak için; adam araya kaynayıp kahve siparişi veriyor. e ben durur muyum sizce? verdim ağzının payını. eğitimsiz, saygısız insanların yapacağı eylem.
yer: ankara / starbucks