sizi olduğunuz gibi kabul etmeyen insanlar

resti çekin. ardınıza bile bakmayın derim.
eşim beni olduğum gibi kabul eden ilk ve tek insan. üstelik akıllı ve anlayışlı. kendisindeki bu insani yanlar olmasa, huzurlu bir ortamım olamayacaktı. yalnız başıma yaşadığım için de kendimi yeterince değerlendirmeyecektim. kısacası ilaca bağlı atak geçirmemde etkisi büyük oldu. ilaçlarım ssrı tarzı antidepresandı, sonuncusu snrı tipi antidepresan olunca atak geçirdim. yatış verildi ve herşeyden de önemlisi duygularım ilacı ilk kullandığım andan itibaren yok olup gitti (yaklaşık 1 yıldır). iyileştim. beni ben yapan en değerli insan kendisi.
depresyon igrençti, mani çok güzel gelseneeee

2024 yılı itibariyle çok afedersiniz çok da umrumda olan insanlardır.

karakterim gereği ne iş ortamında, ne okul ne de akraba ortamında bu tiplere asla prim vermedim ancak evlenince işler öyle değişti ki anlatamam.
eşim arada kalmasın diye öyle insanlara sustum, öyle taviz verdim ki kendimden. çok pişmanım.

yeni yılda alınan kararlar

kabul etmek zorunda değiller. hiçbirimiz değiliz. ideallerimiz, kriterlerimiz olabilir. sizi kabul etmeyip efendice uzaklaşandan zarar gelmez. fakat sizi hem kabul etmeyip hem de değişmeniz için zorlayan insanlardan çok zarar görürsünüz. ‘size benzemeyen, sizin için yaratılmamıştır.’ benim hayat görüşüm budur.

acaba kişi kendini olduğu gibi kabul edebiliyor mu ki diye düşündürten konudur.

ben de eski halimi olduğu gibi kabul etmeyebilirdim.

belki de 10 yıl sonraki halim de şimdiki halimi olduğu gibi kabul etmezdi.

insan aynı kalmıyor azizim. *

ama başkalarını oldukları gibi kabul ediyorum ben genelde. zaten bana benzeyen kişilerle pek arkadaşlık kuramıyorum. yani arkadaşlıklarda farklı farklı kişiler olup birbirini şaşırtmak, birbirine bir şeyler katmak falan daha iyi geliyor bana.

esas, birini olduğu gibi kabul etmemek tercihi sonrasında takınılan tutum önemli. yani mesela olduğu gibi kabul etmediğiniz kişiyle münasebet kurmamak veya münasebeti kesmek son derece okeyken, ona zırt pırt karışıp onu değiştirmeye, kendi istediğin gibi biri yapmaya çalışmak da son derece okey değildir.

geçen yıl bu bendim, kendimi olduğum gibi sevmezdim, aynalardan kaçardım, utanırdım, sürekli kendi kendimi eleştirirdim.
bi gün değiştim, nasıl oldu, ne zaman bilmiyorum.
bi gün o miskin kozayı attım, ben oldum.
sevmediğim özelliklerimi değiştirebilen biri oldum, sahip olduklarına değer veren birine dönüştüm.
kozamı attım ve kelebek oldum.
acı çektim ama sonucu buna değer.

beni ben olmaktan vazgeçirmeye çalışanlar bana ne kadar iyi gelebilir ki?

yolları açık olsun, tahammül edecek değilim.

bende onu olduğu gibi kabul etmem ve ödeşiriz.

olduğunuz gibi kabul etmiyorsa hiçbir şekilde kabul etmesine gerek olmayan insandır.

mükemmeliyetçi tiplerdir tek bildikleri aile bireylerinden öğrendikleri gelenek / görenek adetlerinin bilgisizliğinin dışa vurumunu kabul ettirmeye çalışan insan. yok o yemeğe x konmaz, tatlıya bu yakışmaz, kıyafet senin tarzın değil, bu işi yapamaz batırırsın, saygısızlık yapma o öyle mi olur, ben biliyorum yap, üniversite okumamış insan cahildir. zihni mağarada rutubetten solunan kafa yaşantısı.

ya belki de çok matah insanlar değilsinizdir kendinizi de çok yüceltmeyin yani

normal şartlarda beni olduğum gibi kabul etmemek herkesin en doğal hakkı. burada sorun yok. yani herkes herkesle anlaşacak diye bir durum yok ancak söz konusu olan ikili ilişkiler olunca işin rengi değişiyor.

baştan kimse yoğurdum ekşi demiyor.

genelde ilişkilerde karşılaşılan durum. özgüven eksikliği olan insanlarda bu davranışın görülme ihtimali oldukça yüksektir.

zorundalar mı.. niye peki..