1.
isviçre’nin günümüzdeki kuruluş manifestosu olan 1848 yılı federal anayasasının ortaya çıktığı savaştır.
1815 yılındaki (bkz: napolyon savaşları)’ndan sonra isviçre, kantonların özerkliğe sahip olduğu bir konfederasyon haline gelmiştir. liberallerin ve katoliklerin ayrı ayrı söz sahibi olduğu bu kantonlar arasında hızla tırmanan bir gerilim ortaya çıkmıştır.
her kanton kendi parasını basmış, kendi ağırlık ve ölçü birimini uygulamaya başlamış ve diğer kantonlara geçiş ücreti ve gümrük zorunluluğu getirmiştir.
öyle ki iki kanton arasında iş yapmak yabancı ülkelerle iş yapmak kadar zorlaşmıştır.
ayrıca insanların kendi kantonlarından başka bir kantona yerleşmeleri kısıtlanmıştır.
bununla beraber liberaller avrupa’nın diğer güçlü ülkeleri fransa ve avusturya macaristan imparatorluğunun katolik muhafazakar kantonlara verdikleri desteklere karşı çıkmışlardır.
1830 temmuz devriminden sonra fransa kralının tahttan inmesi ile isviçre’de yenilenme hareketleri ateşlenmiştir.
1840’lı yıllara gelindiğinde liberaller ile katolikler arasında görüş ayrılığı daha da artmıştır.
liberaller katolik kilisesine ve (bkz: cizvitler)in gücüne karşı seslerini yükseltmeye başlamışlardır.
1844 yılında liberallere karşı yedi muhafazakar katolik kanton birleşerek sonderbund ittifakını diğer adıyla ayrı birlik dayanışmasını kurmuşlardır.
1847 yılının kasım ayında liberaller general (bkz: guillaume henri dufour) komutasında 100.000 kişilik federal bir ordu toplayarak harekete geçmiştir.
29 kasım 1847’de her iki tarafında kayıpları 100 kişiyi bulmayan çatışmaları sonucu sonderbund milisleri yenilmiş ve ittifakları dağıtılmıştır.
1848 yılında ise yeni isviçre federal anayasası kabul edilmiş, kantonların tam bağımsızlığı sona erdirilmiş ve isviçre fedaral bir devlete dönüştürülmüştür.
aynı zamanda cizvitlerin isviçre’den sürgün edilmesine karar verilmiş, bu yasak 1973 yılında yapılan bir anayasa referandumu ile kaldırılmıştır.
alıntı yapılan kaynak
1815 yılındaki (bkz: napolyon savaşları)’ndan sonra isviçre, kantonların özerkliğe sahip olduğu bir konfederasyon haline gelmiştir. liberallerin ve katoliklerin ayrı ayrı söz sahibi olduğu bu kantonlar arasında hızla tırmanan bir gerilim ortaya çıkmıştır.
her kanton kendi parasını basmış, kendi ağırlık ve ölçü birimini uygulamaya başlamış ve diğer kantonlara geçiş ücreti ve gümrük zorunluluğu getirmiştir.
öyle ki iki kanton arasında iş yapmak yabancı ülkelerle iş yapmak kadar zorlaşmıştır.
ayrıca insanların kendi kantonlarından başka bir kantona yerleşmeleri kısıtlanmıştır.
bununla beraber liberaller avrupa’nın diğer güçlü ülkeleri fransa ve avusturya macaristan imparatorluğunun katolik muhafazakar kantonlara verdikleri desteklere karşı çıkmışlardır.
1830 temmuz devriminden sonra fransa kralının tahttan inmesi ile isviçre’de yenilenme hareketleri ateşlenmiştir.
1840’lı yıllara gelindiğinde liberaller ile katolikler arasında görüş ayrılığı daha da artmıştır.
liberaller katolik kilisesine ve (bkz: cizvitler)in gücüne karşı seslerini yükseltmeye başlamışlardır.
1844 yılında liberallere karşı yedi muhafazakar katolik kanton birleşerek sonderbund ittifakını diğer adıyla ayrı birlik dayanışmasını kurmuşlardır.
1847 yılının kasım ayında liberaller general (bkz: guillaume henri dufour) komutasında 100.000 kişilik federal bir ordu toplayarak harekete geçmiştir.
29 kasım 1847’de her iki tarafında kayıpları 100 kişiyi bulmayan çatışmaları sonucu sonderbund milisleri yenilmiş ve ittifakları dağıtılmıştır.
1848 yılında ise yeni isviçre federal anayasası kabul edilmiş, kantonların tam bağımsızlığı sona erdirilmiş ve isviçre fedaral bir devlete dönüştürülmüştür.
aynı zamanda cizvitlerin isviçre’den sürgün edilmesine karar verilmiş, bu yasak 1973 yılında yapılan bir anayasa referandumu ile kaldırılmıştır.
alıntı yapılan kaynak
devamını gör...