sonradan kaybedilen samimiyet

bir insanla uzun zamandır tanışıyor olsanız da, çok yakın olsanız da bir gün artık hareketleri ve sözleri samimi değilmiş gibi gelir. sanki yabancı biriymiş gibi. sizinle mutlu olmuyormuşta rol yapıyormuş gibi gelir. bu durumda hayatımdan çıkarmalı mıyım sorusuna cevap bulamazsınız. çıkarsanız "sırf bu yüzden mi? emin değilsin ki." dersiniz çıkarmasanız itici ve soğuk gelen bir şeyler vardır çözemediğiniz. ne yapmalı böyle durumda..

muhtemelen hiç olmamış olan samimiyettir. belki de ilişkilerde ideal insan portresi oluşturmaya çalışırken cebindeki kartları doğru oynayan, zamanla da artık oynamak istemeyen insandır. ya da gerçekten kaybetmiştir.

kaybedenlere benden bir sır: en son nerede ve kime kullandıysanız orada düşürmüş olmalısınız, iyice bakın oralara.

bir daha eskikisi kadar olmayacak olan samimiyettir. güven duygusu bir kere kaybedildiğinde eskisi kadar sağlam olamıyor.

aslında kaybedilen bu samimiyetin de altında fazla samimiyet var .biriyle fazla samimiyet kurmayacaksin abi her şeyin fazlası zarar.çünkü samimiyeti artırınca insanlar çirkinleşiyor

hiç işlemez bana. maşallah diyeyim de. onca insan çıktı hayatımdan zırnık canımı acıtmadı benim nedense 6-7 yıldır böyle tabi anlayamıyorum çok değer veriyormuş gibiydim noldu da böyle oldu? hissetmiyorum, ağlamıyorum bile arkalarından.

insanın hatrına geldikçe üzer. o geçirilen güzel zamanlar başkasıyla tekrarlanınca da üzer. artık hayatlar ayrılır tamamen ama sen hala o arkadaşını kıskanırsın. ah bee keşke hiç azalmasaydı samimiyet

araya birileri girer , mesefe girer , zaman girer ve sıcak bir ekmeğin bayatlaması gibi bayatlar o güzelim samimiyet.

olmayan samimiyettir.

kırgınlıkların sonucudur. birbirine aralarındaki problemleri ya da hoşlarına gitmeyen durumları anlatamayan insanların son halidir. bundan sonra kopuş zaten.