soul

2020 pixar ve walt disney yapımı olup pete docter tarafından yönetilen harika bir dram, komedi animasyonudur. kişinin hayat amacını bulmasıyla ilgili hoş bir eser olarak pek çok kişiye ilham olabilecek bir yapım. yönetmenin önceki eserleri "yukarı bak, ters yüz " adlı animasyonları izleyenler sanırım buna da bayılacak. görselliği gerçekten harıka olup konusuyla da etkileyici.

insanı içine çeken ana karakterlerle birlikte bizim de kendimizi ve varoluş amacımızı sorguladığımız ve en sonunda sadece anı yaşayabilmenin bile bir yetenek ve içimizdeki bir kıvılcım olduğunu farketmemizi sağlayan 2020 pixar disney ortak yapımı harika bir fantastik korku-drama animasyonudur.

disney pixarın ölümü ve sonrasını konu alan 2020nin son günlerine güneş gibi doğmuş çok başarılı bir animasyon filmi .filmin yönetmeni animasyonların padişahı up ve ınside out da yaratıcsı olan 2 oscarlı pete docter. pandemi olmasaydı sinema salonlarında gösterilmesi planlanan filmimiz rivayete göre 150 milyon dolar bütçeye sahipmiş. kullanılan teknolojide bunu açıkça gösteriyor ki disney çok güzel bir işe imza atmış. ımdb de şuanki puanı 8.2 (108 bin oyla) çoluk çombalak izleyebilirsiniz !

o kadar güzel bir şekilde anlatılmak istenen anlatılmış, mesaj verilmiş ki hayran olmamak elde değil. çok beğendim kesinlikle izlenmeli. en beğendiğim alıntısı aşağıdadır, dikkat farkındalık yaratır.
--- alıntı ---

bir balık hakkındaki bu hikayeyi duydum. genç balık daha yaşlı bir balığa doğru yüzüyor ve şöyle diyor: "okyanus dedikleri bu şeyi bulmaya çalışıyorum." "okyanus? şu anda buradasın" diyor yaşlı balık. "bu su, benim istediğim okyanus!" diyor genç balık.

--- alıntı ---

izlediğim en iyi animasyonlardan diyebilirim. tabii yan etki olarak izlendikten sonra 'benim bu hayattaki tutkum, amacım ne ya?' şeklinde birkaç saniye, dakika, saat duvara bakıp kalabilmek pek tabiidir. izleyin, izlettirin.

izlemediyseniz daha fazla geç kalmadan hemen izleyin. her dakikasında gülecek bir şey vardı. filmin sonu da tebessümle düşündürdü.

ayrıca animasyonu da aşırı kaliteli olmuş. şehrin gerçek görüntülerini kullanmaları baya şey katmış filme. (bkz: karar mercii)

pixar'ın suya sabuna dokunmadan dini mitleri, özellikle ruhu merkezine aldığı eğlenceli bir yapım. çocukken izlemiş olduğum benzer konulu bir film vardı (bkz: delivering milo) bu yüzden özgün bir hikaye olduğunu söyleyemem ancak kendine has bir tadı olan harika bir iş olmuş.

hayatın basit olduğu ve zaten güzelliğinin de bundan kaynaklandığını anlatan, pixar animation studios ve walt disney tarafından yaratılan ailecek izlenebileceği söylense de daha çok yetişkinlere hitap eden dram komedi türündeki animasyon filmidir.(bkz: disney)

2020 yapımı mükemmel animasyon film. bence yılın en iyi bir kaç filminden biri. filmde kahramanımız joe gardner bir müzisyendir ve jazz aşığıdır. hayali ve yaşam amacı iyi bir jazz piyanisti olmaktır. ve bir gün tam bu istediği hayale ve yaşam amacına kavuşacakken new york sokaklarında bir kanalizasyon çukuruna düşer. ve sonrasında bizlere film 1 saat 40 dakika boyunca mükemmel bir varoluşçu felsefe dersi verir. animasyon deyip geçilecek bir film değil. varoluşçu felsefe ve varoluşçuluk insanlara nasıl anlatılabilir diye sorsanız, ya da nedir bu anlam dediğiniz şey, hayatın anlamı yaşamın amacı nedir diye sorsanız gelin hep beraber soul izleyelim oradan hareketle anlatayım derim sizlere.
jean paul sartre'ın varoluşçuluğu anlatırken söylediği "varoluş özden önce gelir" cümlesinin sinema yoluyla vücut bulmuş hali denilebilir. anlam bazen bir müzik sesinde, bazen yere düşen bir yaprakta, bazen bir insanı dinlemek ve anlamakta, bazen ailenle geçirdiğin güzel bir anda, bazen rüzgarın tenini okşamasında... yeter ki sen onu bulmak iste. peşinden koşmakla olmuyor. onu sen yaratıyorsun. iki şeyi çok iyi biliyoruz: birisidoğduk diğeri de öleceğiz. bu ikisinin arasında nasıl, ne için, hangi amaçlka y aşadığımız değil mi tek gerçek olan? bu da kendi özgür irademizle yapacağımız tercihler ve tercihlerimizin sorumluluğunu alarak olur.
soul bu konuları anlatan mükemmel bir animasyon film.

müthiş bir film. her yaştan insana hitap edecek zamansız bir yapım olmuş. kolaylıkla iç karartıcı olabilecek konuları tatlı tatlı işleyerek aslında kafamızda büyüttüğümüz bazı konseptlerin o kadar net cevaplarının olmadıklarını, olamayacaklarını ve hatta çok da önemli olmadıklarını fark ettiriyor/hatırlatıyor. sonunda ise insanda huzurlu bir hal bırakıyor.
kısacası film bitince ekrana bakarak sessizlik içinde kalakaldığınız filmlerden. bu filmi izledikten sonra size eşlik eden hoş şarkı ise şu:
buradan

yine bir gün, kendimi şehirler arası otobüs terminalinde, bir otobüsün içinde hareket etmeyi beklerken buldum. tabi uzun yolculukların olmazsa olmazı, ya müzik dinlemek ya da dizi/film izlemektir benim için. açtım interneti, bir animasyon delisi olarak uzun zamandır spoiler yediğim bir filmi gördüm. işte dedim tam zamanı, aç bakalım oradan soul'u.

bir film düşünün güçlü bir alt metni olsun, o filmi biraz komik biraz da müzikal yapın. e yapmışken, izleyiciler bunu çocuklar için sansın, diyeceğim o ki, animasyon olsun. hah! buldum buldum, 2020 yılında zaten yapılmış bu.

o zaman filmimize geçelim mi, bakalım bu animasyon kimmiş, kimlerdenmiş.



filmimiz pete docter'ın yönetmenliğinde seyirciyle buluşturulmuştur. söylemeden geçemeyeceğim, kendisi yukarı bak, ters yüz gibi birçok muhteşem filme imzasını atmış olan ünlü bir animatör ve yönetmendir. ayrıca kendileri birçok ödüle de ev sahipliği yapmaktadır. yani arkadaşlarım, gidin bu filmi izleyin, izlettirin. sadece animasyon diyip geçmeyin.*
başrollerimiz 22 ve joe; tina fey ve jamie foxx tarafından seslendirilmektedir. aynı zamanda filmimiz bafta, oscar gibi ödüllere layık görülmüştür. *

ek olarak pixar, ilk defa başrolünde bir afrika-amerikalı'ya yer veriyor. işin güzel yanı şu ki, dizideki çoğu karakterde başrolümüzle aynı.







uyarı; bu kısımdan sonrası bir nebze spoiler içerir.

biz insanlar sizce de çok tuhaf varlıklar değil miyiz? yaşadığımız şu hayata bilinçli olarak belki de yalnızca bir defa geliyoruz ve kendimizi öylesine kapatmışız ki yaşadığımız süreden bırakın keyifi, tat bile alamıyoruz. hemen hemen herkesin bir ideolojisi, bir hedefi var. fakat o ideoloji ya da hedefler bizlerin istediği asıl şey mi? bizim kayıp parçalarımız o ideolojilerde mi saklı? ne zaman tam anlamıyla kendimizi bulup, şu hayatın tadını çıkaracağız? ne zaman biz, asıl biz olacağız?

film, joe adında bir karakterin etrafında dönen olaylar silsilesini anlatmaktadır. joe, bir orta okulda yarı zamanlı müzik öğretmeni olarak çalışmaktadır. fakat az önce üst paragrafta bahsettiğim gibi, joe'nun hedefleri farklıdır. o kayıp parçasının jazz olduğuna inanmaktadır ve asıl isteği bir grupta * jazz piyanistliği yapmaktır.

sanırım hayat tam da bu noktada devreye giriyor. olmaz denilen oluyor, olansa elinden kayıp gidiyor. hayat, sen neyi çok istersen onu senin elinden alıyor. seni sabretmeye itiyor, çabalamaya ya da... ama bunların hepsini kanlı, pis oyunlarla sürdürüyor. belki de bu yüzden biz hayatı pek de sevemiyoruz.*

spoiler içerir dikkatli açın.





sizinle en çok sevdiğim birkaç sahneyi paylaşmak istiyorum. spoiler içerir dikkatli açın.

[[spoiler]]






entry çok uzun oldu, hemen genel bir toparlama yapıyorum. gerek alt metni, gerek göndermeleri, gerekse animasyon çizimlerine kadar her şeyiyle beni içine çeken bir filmdi. uzun zaman sonra yediğim onca spoilera değdi ve ben ilk defa neden bu kadar geç kaldım bunu izlemekte diye kendime sordum. kendimi sorguladım, ben kimim, benim eksik parçam ne, diye. seslendirmenlerin uyumundan her şeyine 10/10'luk bir filmdi benim için. umarım, izleme fırsatı bulur ve benimle aynı duyguları paylaşırsınız...

yine, yeni ve yeniden buluşuncaya dek, bize biçilen kısıtlı zamanın tadını çıkaracağımız güzel günlere...

animasyon filmlerine bayılırım. depremden sonra
gece uyumamak için izlediğim bir filmdi. fakat beni gerçekten çok etkiledi. 2020 senesinde yapılmış olan bu animasyon filmi herkesin izlemesi gereken ve alt metni müthiş olan bir film. yaşamın her zaman istediğimiz şekilde ilerlemeyebilir. pixar' ın ölümü ve sonrasını ele alan bu filmi bir çok ödüle layık görülmüş ve aynı zmanada oscar ödülü de kazanmıştır.

görüntü açısından bugüne kadar izlediğim en gerçekçi animasyon olabilir. içinde birçok hayat dersi içeriyor. hayata tek bir geliş amacımız yoktur, hayatımız boyunca her anın kıymetini bilmeliyiz. tek bir amaç uğruna yaşamamalıyız, eğer tek bir amaç uğruna yaşarsak hayattan hiçbir zevk alamayız. evet, tutkularımızın peşinden gitmeliyiz fakat akıp giden hayatı ihmal etmemeliyiz. beni bu denli etkileyeceğini düşünmemiştim.




platform ekran görüntüsüne izin vermediği için görüntü yok, zaten olmasın da önemli olan o değil...

geçen birkaç yıl içinde izlemiştim. yaşam sevgisini ele alıyordu.
ölüyor ama bedenine geri dönmeye çalışıyordu. bazı ruhlarla denk gelişiyle farklı bakış açısı sağlasa da bir yandan "hayat gerçekten bunca zahmete değer mi?" dedirtiyor. bunu dediğimde cevabım "değmez." olmuştu hem de biraz sinirlenmiştim. çünkü bana göre en çok kabul edilmesi gereken şey yaşam değil, ölüm. yaşamdan kaçabilirsin ama ölümden kaçamazsın.
ayrıca ruhu çoktan gömülmüş bedeni hayatta kalan insanlar varken hayatın sevincini ya da hayatın sevgisini empoze etmeye çalışmak onlara işkenceden farksız olur.
eee ama bu animasyon. ee ama bu empoze olayı sadece animasyonla sınırlı kalmıyor ve çocuklara hitaben yorumlamadım zaten...
çocuklar yaşam sevgisi ve yaşam sevinciyle yaşamalı, bunları yaşama şansı yoksa bile bir şekilde şansları olunmalı.
bu şans hırsızlığını o yaşlarda asla kabul etmiyorum ve hesabını tutuyorum. bazen çalanlar ebeveyn veya akraba, bazen de kader, bazen de her şeye cevabı "kader" olanlar...
sizin alamadığınız sorumluluk, yapamadığınız doğru düzgün iş vs. sonucu nasıl kaderse biz de sizin kaderinize "hesaplaşma" yazdık!