sözlük yazarlarını üzen şeyler

bizim orada dönercide çalışan bir çocuk vardı. yaşı 20'lerinde. bıraktı orayı. kafayı kırdı biraz. bizim önden geçer durur. bir gün benden 30 lira borç almıştı, yıllar geçti. bu dükkan önünden geçip gidiyor ama. bitik. bir gün içeri girdi, bana nasıl dua ediyor. dedim dur tamam amin. abi kusura bakma diyor. tamam dedim ne demek.

para istemedi.

her gün geçiyor artık ama yazık ki, bana döner getiren çocuk değil artık. elinde bir su şişesi, içinde boğma var, üstünde çocuğun bir sivit, yüz saç sakal kara, hep aynı üst baş ile geçiyor, belli ki dışarıda kalıyor, bazen yalpalıyor,

çok efendi çocuktu halen çok efendi, kimseye gıkı çıkmaz ama yolda zor yürüyor, saç baş birbirine girmiş.

bugün gördüm, elinde su şişesi, zor yürüyor.
çok üzülürüm buna.

o dönerci ile konuşmuştum, abi kendi çıktı dedilerdi. hayatı bırakmış demek ki... üzücü.

annem dedi ki senden dedi adam olmaz dedi sen dedi ne başına buyruksun dedi sana dedi dediğim dedi hiçbir şeyi yapmıyorsun dedi, ne halin varsa gör dedi.

bunu yazarken de denk geldi dedi niye ağlıyorsun ne oldu?
anamı anam *ikti desem anlamaz gerçi.

her gece elimde çiçekle geldim ben bu eve. gülcülere 1 tane de annem için diye gül aldım. sukulentlerle geldim birçok şeyle. unuttum şimdi.

ecdadına sokayım böyle hayatın.

üzülmek falan öyle duygularımız yok çok şükür.