sözlük yazarlarını üzen şeyler

nedenini çözemiyorum ama geçen zaman,zamana dair her şey: çoktan söylenmiş sözler,yaşantılar,değişen yüzler,değişen kokular,değişen şehirler,en güzel şekilde de geçmiş olsa geçen uzun soluklu yıllar...
ve biliyorum ölüme dair bir korku değil bu,yaşamın tam içinden bir kabul edemeyişin tedirginliği

çocuk hastaları görünce üzülüyorum. küçücük yaşlarda öyle kötü şeylerle mücadele ediyorlar ki canım sıkılıyor.

bazen diyorum ki dünyada o kadar şerefsiz katil tecavüzcü hırsız ucube varken bu illetler niye cocukları buluyor ? sonra sacmaladıgımın farkına varıp üzülüyorum.

yalnız kalmak, yalnız hissetmek, sevdiğini söyleyenler tarafından yalnız bırakılmak, sevilmediğimi hissetmek. çok üzülüyorum.

gereksiz boş şeylerle heba olan gençliğimiz.

son üç yılda kendimi üzdüğüm bir şey vardı ona üzüldüğüme üzülüyorum.
sonra aklıma mirkelam şarkısı geliyor. kendimi bir anda için için gülerken buluyorum. üzüntüception. *

"sonra üzülsem
üzüldüğüme üzülsem"

ramazanlar eskiden mutluluk sebebimken artık her yıl başka bir kayıpla geliyor ve bu beni mental olarak yoruyor. bir önceki sene aile krizi, geçen sene arkadaşımın babasının vefatı ramazana denk gelmişti. bu sene henüz ilk günden kedimin hastalığıyla uğraştık. tam onu toparladık derken dün bir yakınımızın vefatıyla devam etti bu üzüntü silsilesi. bir gece yoğun bakımdayken yarın mezarlık görevi beni bekliyor. tüm bunlara ek olarak sosyal izolasyonum ve monoton hayatın akışı ağır geliyor. normalde kendi içimde çözerim böyle şeyleri ama artık kusmam gerektiğini hissettim. en müsait mecra ise burası oldu. yorgunum, yoruldum ve deşarj olmak istiyorum. her neyse dökülmek iyi geldi biraz. yine toparlanır devam ederim. herkese iyi ramazanlar.

yazarların fotoğrafları başlığı hep uplanıyo ama sen görmek istediğin yüzü göremiyosun.. ne kadar üzücü..

fotoğraflar başlığının kadın ve erkek olarak ayrılmaması.
niye erkek görmek zorunda kalıyoruz.

bugün hayatımın potansiyel aşkıyla tanıştım. dünya üzerinde bu kadar uyumlu olduğum kimseyi tanımamıştım. hani ikimizi 100 kişi ile bir odaya koy, ilk bakışta seçip bizi matchlersin yani öyle bir uyum. üstelik bunun farkındaydım. o daha çok farkındaydı. bir aşk daha yaşanmadan bitti sabır ver ya rabbi.

umarım galatasaray üzmez bu akşam bakalım.

bir sözlük bacıma dert yanıyordum geçen. bir cümlem oldu.

beni kuyuya atsalar, kuyudaki suyu kuruturum." diye.

ne kadar da acı bir cümle ya... insan kendine bunu der mi. sabah saatleriydi, yine 4'te filan uyumuşum. gözüm doldu ağladım.
al işte.

bıraktığın insanın bıraktığın yerde kalması. her şey bomboş gerçeği ile yüzleşmek vs vs.

ileride kötü bir durumla karşılaşma olasılığımin yüksek olduğunu bildiğimden sağlığıma daha fazla dikkat etmem gerekmesi ama motivasyonumun olmaması.

üzülen insanları görmek üzüyor beni.
isteyip te ulaşamayanlar da üzüyor,
yansımalar'ın göç isimli enstürümantal müziğini dinliyorum üzülüyorum,
varlığı türk varlığına armağan olup ta, değer görmeyenler üzüyor.
evde temizlik yaptıktan sonra ya da işten gelince, mutfakta sandalyeye oturup, tek elini dizine koyarak, sigara yakan anne ya da babanın boşluğa bakan gözleri üzüyor beni.
otobüsle eve giderken cama dayanmış kafasının içindekileri, boş gözünde gördüğüm insanın donukluğu üzüyor beni,
isimsiz kahramanlara üzülüyorum,
haksız isim alanlar da üzüyor beni,
herşeye üzülüyorum sonra bir bakıyorum üzüntülerimi unutmuş riyanın içerisine dalmışım, iflah olmaz bir umursamaz edasıyla gülüyorum.
bu sefer de bunca üzülen varken güldüm diye üzülüyorum,

eşekler, atlar, katırlar.

bu garibim canların bu ülkede çektiği çileleri gördükçe için parçalanıyor. aklıma gelen son örnekleri sayayım, bir videoda onlarca kg yükle döve döve dağı çıkmaya zorlanan bir katır dayanamayıp kendini bırakıyordu ve takla ata ata aşağıya kadar yuvarlanıyordu. başka bir videoda ağzına tel bağlanarak dağın başında kendi kendine ölmesi için terk edilmiş bir eşek vardı. bir başka videoda gözlerinin önünde yavrusu parçalanan bir anne eşek vardı. yazdıkça delleniyorum yemin ediyorum.

sonra bana neden köylüye yaşlıya saygı duymuyorsun diyorlar, ulan nesine saygı duyayım bu maymundan 5 dk önce doğmuş yaratıkların?

hande mehan parçaları. niye dinliyorsam...

sözlük kadınlarını cinsel bir obje gibi gören insanların aramızda oluşu.
bu gerçekten üzüyor beni. minik bir serçenin telaş içerisinde küçük bir birikintiden su içerken hızla atan kalbi kadar hassas olan yüreğimi derinden etkiliyor.
sırf bu zihniyeti bozuklar yüzünden sözlük kızları ince siyah külotlu çoraplı fotoğraflarını koymaya çekiniyor. bu gizli mahalle baskısına boyun eğiyorlar.
ve nisan ayı kapıda. sıcak yaz aylarından dolayı, bir daha eylül ayına kadar göremeyeceğimiz bu doğa olayını kaçıracak olmak da bir o kadar üzücü.
umarım normal sözlük kadınları da bir gün bu görünmez prangalarında kurtulur ve özgürce ince siyah kulotlu çoraplı hallerini en yalın haliyle bizimle paylaşabilirler.

zaman gelecek yeryüzünde insan nesli kalmayacak. biz o zamanlardayız, ruhu, vicdanı olmayan benmerkezci canlı mahluklarla bir aradayız. bu süreç kendini korumuş olanları da içine elbet alacaktır. ne kadar uzak kalabiliriz bilmiyorum. bu durum beni çok üzüyor.

çok yakın bir zamanda eski bir arkadaşımın öldüğünü öğrendim. öylece. birden. durup dururken. gencecik yaşında. neylersin ölüm herkesin başında diyor şair ama bu kadar hayat ve hayal dolu bir insanın başına geleceğini hiç hesap edemiyor insan. öylece kalp krizi geçiriyor.

bazen insanlarla görüşmeseniz de bir yerlerde var olduğunu bilirsiniz. ben onun bir yerlerde var olduğunu, çok çalıştığını, kendi güzellikleriyle yaşadığını biliyordum bu zamana kadar. bugün bir kitap değerlendirme uygulamasında profiline denk geldim. bir alıntı paylaşmış. deldi geçti gerçekten. daha yaşayacak ne çok yılın, ne çok heyecanın vardı.

birine sevmeye yokluğundan başlamak.