sözlük yazarlarını üzen şeyler

yaşanan hayal kırıklıkları, travmalar ve sevgiyi sevilmeyi yanlış kişileride veya yerde aramak

şunu seneler önce ilk okuduğumda çok üzülmüştüm. yani sırça köşklerde oturan ve ülkedeki fakirlikten/açlıktan habersiz biri değildim elbette ama bu beni gerçekten üzmüştü. zaten bu "bir yerlere gelen" insanların ciddi kısmı böylesi yokluklardan geliyor. mesela futbol yıldızı lukaku'nun hikayesine de çok üzülmüştüm. günde bir kutu süt içebiliyorlarmış ancak. o denli fakirlermiş. bir gün annesinin bu kutunun yarısını suyla doldurduğunu gören lukaku o anda karar vermiş ve ailemi fakirlikten/açlıktan kurtaracağım demiş. sonrası da malum, büyük bir yıldız oldu ve paraya para demiyor artık.

unuttum.

sözlük liste başlıklarında bir türlü yer edinememek. tüm kankalar göçmüş gitmiş, adımızı anan yok.

beni üzen şey bu dünyada hala sun of a beachlerle uğraşmak zorunda kalmak.
her yer sun of a beach dolu her yer.
bunlarin bir de madafaka versiyonu var.
bunlari bazen haşlıyorum ,bazen de kaşınırlarsa benzetiyorum.
the equalizer filmindeki rob mccoy gibi olmak isterdim.adaletini kendi sağlayan ve hiç yakalanmayan.
biz yakalaniyoruz.yakalanmama özelliğimiz yok.

erkekseniz kimsenin umrunda olmazsınız. önce nick kadın yazar mı diye bakıyola sonra derdi okuyola bunlar.(bkz: swh)

yaz sıcağı...
ortalık alev alev...
yorulmuşsun...
eve geliyorsun...
günün yorgunluğunu, stresini atmak için çeşitli planların var....
eve yaklaştıkça yorgunluğun birazcık daha azalır gibi oluyor...
bu planları kafanda şekillendirerek, sıralayarak merdivenleri çıkıyorsun ağır ağır...
sağ şakağından bir ter sızıyor boynuna doğru...
kulaklarından alev çıkmak üzere, o kadar sıcak...
merdivenlerden çıkmaya devam ediyorsun ağır ağır,
koca bir ter damlası da sırt çukurundan beline hızla süzülüyor...

eve giriyorsun, çantanı cüzdanını masaya bırakmadan hemen önce, ayağınla dış kapıyı kapatıyorsun...
anahtarlığa anahtarını asıp, mutfağa doğru yöneliyorsun...
buzdolabının önüne geliyorsun çabucak,
dolabı açıyorsun ve...

dolapta içinde buz gibi su olması gereken su şişesinin boş olduğunu görüyorsun...

işte bu beni o kadar çok üzüyordu ki, eve sebil aldım, kurtuldum...

sevdigim kizin baska birini sevmesi. ve sevdigi adamin aslinda onceden kiz ve benim sevgilim olmus olmasi.

haberi yok xd

yapmak istediklerimi yapamıyorum. yani planlarım ve hayat amaçlarım aynı şeyler, ama bunlar için her seferin de küsürlerce adım atmak ve tek yanlışta en başa dönmek.
araftayım ne sağ ne sol hiç bir taraf bana göre değil ne yardan vazgeçebilirim ne de serden.

çok yalnız ve bunalmış hissettiğimde deniz kenarına gidip saatlerce denizi izleyememek çok üzüyor beni.

hayatımda 1 tane bile olumlu ve yolunda giden şeyin olmaması.

koskoca sayfayı 3 satır şiirle geçiştiren kitaplar.
ağaca yazık.
emeğe yazık.
edebiyata yazık.

alan açısından bakarsan kitabın %90'ı bomboş sayfa.
genelde içerikler de bomboş zaten.
yazık.

üzülmüyorum ama böyle olmamasını istediğim çok şey var.

her şeyin benim istediğim gibi olmadığını ve olmayacağını kabullendiğim gün üzüntüm bitti ama isyanım var.

şimdi derdini seveyim denecek dertlerden sayabilirsiniz ama 30 yıl bekleyip hala türkçe için hazırlanmış tam teşekküllü bir etimolojik sözlüğe tanıklık edememektir benim için.

beni bu sıcaklar ve vantilatör mahvetti.

yaz havası,biraz parasızlık,bir de akçakoca özlemi.

george stinney 14 yaşında biriymiş ve abd'de idam edilen en genç kişi olmuş. iki küçük beyaz kızı öldürdüğü suçlamasıyla elektrikli sandalyede idam edilmiş olan siyahi bir çocuk/ergen. tümü beyazlardan oluşan jüri kendisi hakkındaki bu hükmü 10 dakikada vermiş. öldürülüşünden 70 sene sonra da stinney'nin yargılanmasının adaletsizce yapıldığı ve suçsuz yere idam edildiği yargısına varılmış. bu olay/kişi de stephen king'in ünlü eseri the green mile'a ilham vermiş. sonra çekilen filmi ise daha bile ünlü oldu ki çok etkilendiğim bir filmdi zaten. (bkz: the green mile)

goz agrisi

prim gününün neredeyse iki katı kadar emeklilik yaşı bekleyecek olmak.

hayat