sözlükçülerin ölümden döndükleri anlar

üniversitedeyken bmw'mi ters çevirip bir dereye attığımda. büyük bir kayanın üzerine düşmeseydim boğulacaktım.

yavrum biz her zaman ölümün kıyısındaydık.

99 depreminde 3 gün göçük altında kalmıştım
sonra tsk da görev yaptığım dönem 2 defa vuruldum
sayısız motosiklet kazası
sayısız rafting, snowboard, kaya tırmanışı kazası
2 defa yamaç paraşütü sırasında paraşüt dolandı ters rüzgardan, birinde zar zor açtık diğerinde biraz sert bir iniş oldu.
2009 da mide kanserini, 2021 de akciğer kanserini yendim. geçen sene beyin tümörleri nedeniyle yine kemoterapi gördük onu da yendik.

şöyle bi bakınca siz fanilere ne diye laf anlatıyorum ben yaa. *

küçükken 1 metrelik havuzda boğuluyordum.

yine çocukken ,çok afedersiniz, erkek bi çocuk kafamda cam şişe kırdı, kanadı etti. farklı bi dönem, yine erkek şiddeti. dönme dolap benzeri bişi çok şiddetli boynuma çarptı. bayılmışım.

biri küçükken biri teenage çağlarım, 1-2 metre yükseklikten sırt üstü düştüm 2 kez. nefes almakta çok zorlandım, ilginç bi deneyimdi.

yetişkinlikte de trafik kazası atlattım. birazcık ezikler oluştu.

çok çok ciddi bişi olmadı. yaşıyoz bakalım.

lisedeyim.. evimiz sobalı.. babam gece vardiyasında.. sobalı olduğu için aynı odada annem kardeşim ben yatıyoruz.. gece üçte ne olduysa annem bir irkilmiş kendine gelmiş.. sobanın dumanı evin içinde.. kardeşime bakmış sıkıntı yok.. benden emin olamamış bir ses etmiş benden ses gelince de oh çok şükür deyip kapı pencere açıp evi havalandırıyor sobayı kontrol ediyor falan filan.. sabah uyandığımda hala kokuyordu ev ama, sinmiş duman bir yerlere....

daha 6-7 yaşlarında bir çocukken, evimizin karşısındaki binanın altında bir fırın vardı. binanın girişi yüksekte olduğu için merdivenlerden çıkılıyor binaya giriliyor sonra da fırının olduğu yere inebilmek için başka bir merdiven kullanılıyordu.

neyse ben garibim tangır tungur, tarhana bulgur neşeli neşeli zıplaya zıplaya ekmek almaya gidiyorum. binanın merdivenleri seke seke çıktım. binaya girdim aşağı fırına inerken merdivenlerde ayağım kaydı. merdiven çok geniş ve tutamak, korkuluk vs de yok. sırtüstü aşağı doğru bi hızla kayıyorum. yuvarlansam daha iyiydi, sırtüstü kayarken her basamak sırtıma kemiklere vs çarpıyordu 10-12 basamak sonra birisi beni tuttu.

benim o sırada nefesim kesildi, nefes alamıyorum sanki sırtımda bişey sıkıştı. boğuluyorum ama çırpınıyorum, yüzüm mosmor oldu derken bir abimiz bişeyler yaptı tekrar nefes almaya başladım.

o korkunç anı unutamıyorum. ve sonrasında bayılmışım. gözümü açtığımda hastanedeydim. uzunca bir süre bırakın o fırını, o sokağa uğramadım.

3-4 kaza var. o kamyonun girmesi özellikle. dörtyolda girdi sol ön kapıdan diklemeye, süren benim. allah ve yan airbag korudu beni. yoksa aranızda olmayacaktım. yalnız, lucifer da olmazdı ben olmazsam. marty mcfly'in johnny b goode çalarken elinin kaybolduğu an gibi düşünün. sısısısısı derken kaybolacaktı nicki *

bir keresinde karşıdan karşıya geçerken motosiklet çarpmıştı. ilk başta çok korksam da çok şükür ki küçük bir yaralanma haricinde bir şey olmadı.

ben de küçükken apartmanın merdivenlerinden elimde oyuncaklarımla inerken dengemi kaybedip oturur şekilde düşüp sırtımı basamağa vurmuştum, bir süre nefesim kesilmişti.

bazı yazar arkadaşlarımızın paylaştığı, yaşadıklarına şükretmesi gerektiğini gözler önüne seren, biz normal sözlükçülerin okudukça içini acıtan anlar.

gençler size bir şey olmadıysa muhtemelen yaşamanızın bir amacı var. tibet’e mi çıkıyorsunuz hindistana mı gidiyorsunuz meksika’ya gidip don juan’ın öğretileri’ni mi ediniyorsunuz napıyorsanız yapınız bulunuz amacınızı.

lisede motosikletin rüzgarını hissetim, 1-2 cm vardı baya hızlıydı. birde arkam dönük arkadaşlarla konuşurken onların tepkisi ile ne olduğunu anlayana kadar arka bacağıma 0.5 cm lik baskı ile durdu araba. 1 saniye daha ilerlese kaslar giderdi, 1.5 saniyede kemikler giderdi. 2 sinde de ben hatalı değildim bu arada.

şofbenden zehirlenme
tükürüğümün ya da yediğim bir şeyin nefes borusuna kaçması nedeniyle birkaç kere ciddi anlamda nefessiz kalma
4 metre yüksekten mermer zemine uçacakken son anda bir arkadaşımın beni çekip kurtarması
kalbimde bulunan sorunun tedavisinden önce birkaç kere acildeki doktorların “tam zamanında gelmişsiniz” söylemleri

düşündüğüm anda aklıma gelenler bunlar. tünelin sonundaki ışık beni ara çağırıyor gell gelll diye ama gitmiyorum :)