sözlükte hiç arkadaşının olmaması

özgürlüktür. zaten her yazarın mevcut arkadaşlari vardır rutinde. sözlükte rahat, özgür, kendi başına yazabilmekse amaç, gerek de yoktur. kimseyi "bunu mu demek istediniz? " açıklamasına maruz bırakmayan durumdur biraz da.

ne yaparsam yapayım sevmiyorlar, sevemiyorlar beni. neymis deliymişim, çok güldürüyormuşum, çeneleri ağrıyormuş gülmekten. hallerini hatırlarını soruyorum, borç isteyen vasıfsız akraba gibi davranıyorlar bana.

o gün biri whisper ve meczuplar giremez yazmış kişisel iletisine. parantez içine de not düşmüş bir de . sirf bunun icin kişisel ileti aldım diye. ulusa sesleniyor sanki pıtırcık...
her gece tavana bakıp ağlıyorum. azıcık, minnacık sevin beni. beni beni whis'nizi.

hele yönetime hic deginmiyorum bile. kapılarının önünden akan çöp poşetiyle geçmişim gibi ters ters bakıyorlar beni gördüklerinde. biri muhatap olmamak için istatistiklerde oyanalanir, biri sen kodlama hatasısın der, biri "deli ile çıkma yoldaş yola, başına gelir türlü bela" der. bezdim yahu.

modlara hiç deginmiyorum bile. kategori kategori kaçıyorlar benden. saklambaç mi oynuyoruz, sobelemece mi? bir de beni hep ebe yapıyorlar. derhal en yakin olağanüstü sözlük toplantısında konuşulsun bu konu.

t: kendini kalabalik sözlük yazarları arasında yalnız hisseden yazarlardır. bir mesaj kutusu kadar uzağınizda, bir harcanmayı bekleyen karma puani kadar yakınınızdayım.

"zaten her yazarın mevcut arkadaşlari vardır rutinde." demiş bir yazar. yanlış bilgi maalesef. mesela benim yok.
sanırsam insan ara ara uğradığı ortamda muhabbetine layık bir insan isteyebiliyor.
sözlükte arkadaş edineceğine git dışarıda edin diyenler gelmeden entryi bırakıyorum.
not olarak da söylemek isterim ki, sözlükteki yazarlarımızın genelleme yapmadan söyleyeyim biraz soğuk olduğunu düşünüyorum. bu da itirafım olsun.

kader işte

maalesef benim içimde kanayan yaradır.
çünkü ben sözlüğe tek başıma geldim, kankalarımla değil.
7 aydır hemen hemen bir çok kişiyle mesajlaştım.
ama hiçbiri " ya gel bir bardak çay içelim, tanışalım, arkadaş olalım" * demedi.
bu sözlükte kanayan yaram budur.
bir de şu; konuşalım diyor mesela, ben de konuşacağız diye düşünüyorum fakat mesaj atıyorlar. meğerse konuşmak da klavyeye düşmüş.
bu kadar sanallık bana çok dostlar, ben eski kafa biriyim ve gerçekten sıkılıyorum bu durumdan.
bu düşünceler beni ifade etmektedir, lütfen öyle anlayınız.

benim de yok. bu yüzden sözlüğe her girişimde hiç tarzım olmasa da arabesk dinliyorum. gözyaşlarım pıt.

ben sözlüğe kız düşürmek için geldim, ama olay çok farklı yerlere gitti.

*

sözlükte reel anlamda hiç arkadaşım yok. ben de birileri gibi sadece yazıları okuyup kimilerine yorum yapıp gidiyorum. tercih meselesidir. niçin burada olduğumuzu açıklayan bir cümledir.

neden olsun ki? dedirten başlık.

gerek var mı ki böyle iyi bence .

olmasada olur.

edindim hayatımdaki boşluk doldu ne işe yaradı buluşamayınca. neyse asosyalliğim gitti bu da bi adımdır. sağ olsunlar sevip sayarlar beni.

olmamasının iyi bir şey olduğunu düşünüyorum.normal hayatımdan daha farklı bir ortamda hissettiriyor.iyi geliyor açıkçası.

burda arkadaş edinebiliyor muyduk ya.

saygı çerçevesinde dostane bir sohbet yeterli.

olmaz mı? köylü yazardan ironiler.

üzücü oluşu aranıyor oluşundan ağır basan başlık.

benim yok. gerçi benim gerçektede arkadaşım yok ama olsun.

şu hayatta eksikliğini hissetmediğim tek tük şeylerden birisi arkadaş eksikliğidir herhalde.
yeteri kadar arkadaş var, varsın burda olmasın ne olacak.