şükretmek

herkesin yapamadığı bir durum.

toplumsal yaşamda her şeyin bir karşılığı vardır. allah sayısız nimetler sunar, bu nimetlerin karşılığı ise zikir ve tefekkür'dür.
bu her dinde vardır.

şükrederek büyüyen bir nesil yüzünden bu haldeyiz otelleri olanlar şükret der, ülkeyi yöneten şükret der, ekmek alabiliyorsan aç değilsin şükret diyen bakanlar yüzünden, her gün iş ve aş yazarak eline intihar eden vatandaş varken.genclerin yarına umudu yokken, milyonlarca kişi işsizken,konuşma hakkın düşünme hakkın bile elinden alinmişkennn evet şimdi napalım tabiki şükredelim çünkü biz böyle büyütüldük. şükür allah'a edilir adaletsizliğe değil..

yapmadığım eylem. ortaokuldayken “acaba diğer çocuklar benim gözlüklerime bakıp şükrediyorlar mıdır?” diye düşünür üzülürdüm çünkü. sahip olduklarımla yetinmeyi bilirim, o ayrı, çünkü tersi insanı mutsuz eder. ama sahip olduklarım için şükretmem. benden kötü durumda olanlara da acımam, bu onlara haksızlıktır, bu durumda olmalarında benim de dolaylı olarak payım vardır bilirim, eşitsizlikleri, adaletsizlikleri gidermek için bireysel olarak yapabileceklerimi, elimden geleni yaparım.

üstteki yazara katılıyorum; yazmak istediklerimi yazmış. farklı bakış açısı olmayan; sığ görüşlü, at gözlüğüyle bakan insanların, diğer insanları küçümsemek; alaya almak ve eğlenmek için kullandıkları bir kelimedir. esasında asil bir manası olan bu kelime; başkasına acımayı; kendine yetebilmeyi, şikayet etmemeyi öğütlerken, içi boşaltılınca oyuncak olmuş bir kelime gibidir.

türk halkının daha doğudaki veya daha iç karışıkları olan ülkeleri ifade etmek sureti ile kullandıkları ve içinde bulunduğumuz bu durumun iyice pekişmesine sebebiyet vermiş fiil.

yav kim şükretmiş allah aşkına? ben mesela şükür etmemişim. benim 30 çift ayakkabım vardı. ama nasıl 1 taneyle geçirdim ilk 7 günümü? ayağım koktu benim ayak kokusu nedir bilmezdim.

işte allah demiş, biz 2 vadi dolusu altın versek insanoğlu üçüncüyü ister şükretmez doymaz diye. ayet var yahu. beni de, hacı mastor yaptınız ya. aha sıçtık.

bunu başkalarının kötü hallerine bakarak değil bulunmuş olduğunuz konum, imkanlar, fırsatlar için yapmanız gerek. diğer türlüsü pek hoş değil bence.

memleket cennet gibi cennet. alamanyalardan her geldiğimde krallar gibi yaşıyorum çok şükür.

şükretmek kelimesinin altından siyasi, dini, uhrevi, manevi vs sonuçlar çıkarılabilir. ancak şükretmek, kişinin kendisini sahip oldukları karşısında teselli etmesidir. manası kişiye göre de değişebilir. duygusal canlılardan olan insan, iyi ve kötü durumlarda bir nevi meditasyon yaparak vücuduna interferon etkisi veren hormonu harakete geçirmesidir.

şükretmek, son yıllarda içi boşaltılan kavramlardan biri. o kadar yerli yersiz kullanılır oldu ki artık şükretmek kelimesini duyunca bile insanlar haklı olarak irrite olmaya başladı çünkü, bir başkasının insana "haline şükret." demesi gerçekten çok sinir bozucu. bence, zor durumda olan birine şükretmesi gerektiğini söylemek, depresyondaki birine çık biraz dolaş demek gibi bir şey... yani o insan, şükretmeyi bilmiyor ama biri, üstenci bir tavır sergileyip onun içinde bulunduğu durumu ondan daha iyi bildiğini düşünerek ona şükretmesi gerektiğini söylüyor. cidden çok saçma... ben, esasen bir başkasının yönlendirmesi ile değil de insanın kendi içinden gelerek şükretmesinin, sahip olduklarına odaklanıp onlardan güç alarak daha pozitif bir bakış açısına sahip olması açısından oldukça faydalı bir yöntem olduğunu ama bunun için insanın öncelikle zihnini sakinleştirmiş olması yani dingin bir ruh haline sahip olması gerektiğini düşünüyorum.

her baba yiğit yapamaz. yapılması zordur.

acıyı da sevinci de, varlığı da yokluğu da aynı "olgunlukla" karşılamaktır. sıcak evinde karnın tokken, sevdiklerin yanındayken .... iyi günde herkes şükreder.

bakara (2:155-157)
ankabut (29:2-3)