supernatural

geçtiğimiz yılın başlarında baştan sona izleyip bitirdiğim dizi.

vakit kaybı desem değil. mutlaka izleyin desem, sonunda küfür eden çok olur.
dizi bol malzemos çekilmiş, uzatıldıkça uzatılmış. onca arguman ile bunca zorlama bölüm ve sezon.. açıkçası bir başarı göstergesi değil. harcamışlar resmen projeyi. sıkmasın, keyifli, esprili olsun diye katıştırılan goygoy muhabbetler bile fazla kaçmış hissiyatı oluşturuyor. dizinin duruşu da insanın kafasını karıştırıp, sadece tüketmeye yönelik bir strateji gibi geldi bana. dinci değiliz, hatta isyankar ya da ateist vs. gibiyiz ama kahramanlar ve vatandaşlar olarak bu şeyler bizim gerçeğimiz olmuş gibisinden bir bakış açısı ile süper siyasi-felsefi final bekliyorsunuz ama boşa tabi..

emek verilmiş. amatör gibi duran yığınla insan canla başla emek vermiş. atlamayayım.

(bkz: gözümde canlanır koskoca mazi)
bu dizi sayesinde yaşadıklarım, tanıştığım kişiler, öğrendiğim şeyleri yazsam roman olur roman. bir gün belki buraya bi özet yazarım. son olarak;

crowley reyizin askerleriyiz.

15 sezon 327 bölüm süren ve yaklaşık 5 ayda bitirdiğim dizi. böylesine uzun süren bir yapımda sıkıldığım tek bir bölüm dahi olmadı. hatta tam aksine son sezonu yavaş yavaş, bitmesini istemeyerek izledim. bu diziyle kurduğum bağın sebebiyse sanırım hayatımın en kötü günlerinde başlamış olmam ve iyi olmaya başladığım sırada bitirmem. winchester kardeşler, impala, castiel, crowley, rowena, bobby, jack.. dizi boyunca vurgulanan aile kavramı çok güzel işlenmiş. marry'nin ölümü aslında john'u da öldürmüş diyebiliriz ki bu yüzden uzun yıllar sahip oldukları tek şey kendileri. fakat tüm bu yolculuk boyunca bu iki kişilik ailenin diğer karakterlerle ve seyirciyle birlikte büyüdüğünü görüyoruz. öte yandan dizi boyunca kullanılan müziklerle ve gözlerimizi yaşartan ama olması gerektiği gibi bir finalle de efsaneler arasında yerini almıştır.

(bkz: carry on my wayward son)

3. kez bitirmeye and içtiğim, 11. sezonuna tekrar geldiğim dizi. evet kurgu kıyametten sonra biraz dandikleşiyor olabilir ama karakterler ve özellikle müzikleri için tekrar tekrar izliyorum. so far away!

biz aslında üç kişilik kardeş grubuyuz dediğim dizi. her peşembe yıllarca evimize misafir oldular. biz sizden razıyız winchester kardeşler siz de bizden razı mısınız ?

kaç kere bitirdiğimi bilmediğim dizilerden… dean, sam, crowley, castiel, bob* o kadar güzel işlenen karakterler ki. onların en vahşi, acımasız, kötü taraflarını da en nahif, kırılgan, çocuksu yönlerini de görebiliyorsunuz… salt kötülük veya iyilik diye bir şey yok. evet dizi bir yerden sonra sürekli tekrara düşmeye başlıyor ama karakterlerin, oyuncuların kalitesi izletmeye devam ediyor… ayrıca adamlar resmen dizide yaşlandı ya, bu beni son bölümlere doğru hep üzmüştür.

bana zamanında true blood'ı seviyorum diye bunu da kesin seveceğim düşünülerek tüm arkadaşlarım tarafından öneriliyordu da çok popüler olduğu için güncel yayınlandığında izlemeye burun kıvırıyordum. yıllar sonra unutulup modası çok geçtiğinde iki kez başlayıp aslında ikisinde de çok sevip yine de hiç sonuna kadar bitirememiştim. bir süredir eşimle yine baştan başlayıp izlemeye devam ettik, daha önce o da zamanında yayınlanırken de izlemişti, benimle beraber de izlemişti de o da hiçbir seferinde bitirememiş, bitiremedik yani biz bu diziyi hiç, bu sefer ikimiz de ilk kez bitireceğiz galiba.