kuro neko yazar profili

10 yıldır abur cubur yemiyorum. hatta cola, fanta gibi gazlı içecekleri de 18 yıldır falan tüketmiyorum. marketteki paketli çoğu yiyeceğin tadını bilmiyorum ya da hatırlamıyorum. iş yerime evde yaptığım yemekleri götürüyorum. bunu deneyimleyen ben ne kadar faydasını gördüm bilemem ama bir dolu alerjisi ve hastalığı olan biri olarak çoğu hastalığım ya geçti ya hafifledi diyebilirim. yine de insan bünyesi bu derece sağlıklı beslenmeye uyumlu mu diye sorarsanız benim bünyem bağımlısı diyebilirim, öyle ki bana zarar veren bir noktaya gelebiliyor.

şöyle açıklayayım şeker ve gluten de tüketmeyen ben sadece toprakta yetişen, pazardan aldığım besinleri o kadar katı bir şekilde tükettim ki 2 yıl önce arkadaşımın doğum gününde onu kırmamak için yediğim pasta yüzünden alerjik atak geçirdim. doktora gittim ve kardeşi gibi üzerime titreyen doktor bana arada alerjin olan yiyecekleri tüket yoksa bir gün alerjiden tak diye gidebilirsin dedi. şimdi ara ara içeriği temiz gibi görünen çikolata, gofret yiyerek anaflaktik şok riskini düşürmeye çalışıyorum.

abur cubur yiyenler size sesleniyorum. bu kadar yapay, bu kadar kimyasal tadı gelen şeyleri nasıl tüketebiliyorsunuz? lütfen bana da anlatın. inanın midem kaldırmıyor. afedersiniz "insanlara bu pisliği nasıl satabiliyorlar?" diye düşünüyorum.

bu yazıda kasti ölümler, kazalar dışındaki durumlardan bahsedeceğim.

ülkemizde kanunen çocuk 2 ya da 3 yaşına gelene kadar* başına gelebilecek ölüm, kaza gibi durumların birinci sorumlusu anne sayılıyor biliyor muydunuz? anne bu sebepten ceza alırken babanın sorumluluğu olmadığı için ceza almayabiliyor. anne çocuğun açlıktan ölmesinden dahi sorumluyken baba bu konuda birinci sorumlu değildir. yemek bulamadığınız için çocuğunuz ölüp siz ölmediğiniz için hukuk devletinde yargılanırsınız. hukuk sizin duygusal durumunuzla ilgilenmez. sadece bebeğin ölüp ölmemesi ile ilgilenir ki sanırım bir kadın için yaşayabileceği en ağır şeyi defalarca yüzüne vurmak insanlık dışı bir eylemdir.

ülkedeki gerçek hayatı gözlemleyip, deneyimleyebileceğiniz bir otogar. bana göre esenler otogarı ile kapışır.
son yıllarda otobüsle şehirler arası yolculuk yapmayan ben acil bir durum için bu otogardan kalkışlı bilet aldım. yazın ortası cehennem sıcağının olduğu bir gün. yazıhaneye girdim midem o ter kokusunu kaldırmadı, dışarı çıktım ama otogar hindistan otogarlarıyla da yarıştığı için bırakın oturacak ayakta duracak yer yok gölgede. sonrasında bir amca bana iyi gözükmediğim için yer verdi ki doğruydu ayakta zor duruyordum. saatlerce araba sürmekten bitmiştim. yarım saat kadar yaşımı da göstermememin etkisiyle yaşlılara yer vermediğim için kınandıktan sonra zorla yürüyen yaşlı bir teyze yaklaştı bana. oturmakta olan 3-4 kişi aynı anda kalktık teyzeye yer vermek için. genç bir kız vardı, abla sen otur ben yer veririm dedi . teyze geldi, çantasını koltuğa koydu, kendisi taş zemine oturdu. kıza dönüp teşekkür etti. kendisine koltuğa oturması için ısrar ettiğimizde ben yerde rahatım ama çantam koltukta kalsın dedi.
otobüsüm iki saat kadar geç geldi, teyze o süre boyunca yerde oturmaya devam ederken yer veren kızla olan bakışmamızı unutmam.

yasal olarak bir satış sunmuyorlar, korsan içeriği parayla sunuyorlar. korsan derken çeviri orijinal falan değil, tamamen fansub gibi çalışan bir grup çeviriyor muhtemelen. bu arada fansub çevirse daha iyi, en azından izleyenlere ücretsiz bir sunum yapıyorlar.
reklam izleme işine gelirsek, bir çok ücretsiz reklam engelleyici var ve çok da iyi çalışıyorlar. bendekine bakıyorum ad blocker. kolay kolay hiç bir reklamı da görmüyorum.
kısaca demek istediğim buraya para verip korsan ve kötü çevireye para vereceğinize gönüllü bir fansub'ın çevirisini izlemek bana daha mantıklı geliyor.
myanimelist.net/profile/1st... bu kadar animeyi hiç para vermeden izlemiş biri olarak söylemek istedim.
bu arada henüz korsan olmayan türkçe anime izleme sitesi ülkemizde bulunmamakta.

yarın benim de gireceğim sınav. ösym sınavlarını her daim komik buluyorum. son yıllarda sadece ekys sınavlarına giren biri olarak bu sınavında saçma sapan olacağından yüzde yüz eminim. uzun bir süreden sonra matematik çalışmak eğlenceli geldi, sadece bu açıdan beni mutlu etmiş olabilir. yoksa ölçme değerlendirme, soru çalınmaları falan hak getire.

twitter'da* engelledim kendisini. hayatımda gördüğüm en narsist sosyal platform sahibi kendisi. adamı takip etmiyorum ama sürekli paylaşımları önüme düşüyordu. bir süre sonra ilgimi çekmiyor diye belirtmeme rağmen daha fazla yazısı önüme düşmeye başladı. öyle bir hal aldı ki "manipüle olacaksın dedim sana!" moduna geçti. kendisi bizlerin tabiri ile "zengin olunca yapılacak ufak şımarıklar" hayalini gerçekleştirmekte.
kendisini engelleyenleri incelediğine dair de bir yorum okudum geçen aylarda. umarım o da beni engellemiştir. *

yurt dışında euro ile almak isterseniz dehşetengiz bir fiyata geliyor. türkiyeye geldiler ama kawaii ürün düşkünü ben bir türlü fırsat bulup alamadım. sevimli şeyleri seviyorsanız kaçırmayın.

genelde yataktan kalkmıyorum, beynim dinlenmese de bedenim dinlenebilir.
yatmaktan başım ağrımaya başlamışsa kalkıyorum, genelde manga okuyorum. eskiden kitap okurdum, bazen anime izliyorum. ev işi yaptığım da olur.
ama son 5-6 yıldır uyuyamadığım için deli olmuyorum, sakince uyumaya çabalıyorum.

bilinmeyene çoğunlukla kötü bakan ben için kötüdür. bilinmeyen derken beni ürküten bir bilinmeyen.

ölüp bir yerlere gidiyorsam, gittiğim yer mutlu ya da mutsuz edebilir. bilemiyorum, yok olmaktan daha iyi bir seçenek gibi geliyor. alternatif bir yaşam sürebileceğim bir yerlerin olması fikri cazip ama gerçek mi ispatı yok. dünyadaki hayatımı sevdiğim için buraya geri dönmeyi isteyeceğim bir yere gidersem peki? ya da dünyada zaman kaybetmişim diye hayıflanırsam?

ölüp sadece yok oluyorsam zaten ölüm benim için kötü bir şeydir. bireysel varlığım dünyaya bir anlam ifade etmeyebilir ama ben sonsuzluğa ulaşma hakkım olmadan yok oluyorum. hiçlik bile değil, anlatabiliyor muyum?

ölmek, yaşadığım son deneyimden anladığım kadarıyla bazen bir süreç ve çok zorlu. çektiğim acıyla geceleri baş başa kaldığımda aklımdan sürekli geçen şey "ölmek çok zor" oldu. ki ölmedim, yaşıyorum. yaşamak güzel geliyor. hayat güzel geliyor.

2019 yılında eğitim almaya gittim. kışın körü, ocak ayında, eğitim merkezi yakutiye'de. havaalanında indiğimde otobüs durağında bir teyzeye "afedersiniz, yakutiye'ye nasıl gidebilirim? biliyor musunuz?" diye sordum. "bilmiyorsan buraya neden geldin?" diyip bana cevap vermemişti.
otobüsü bir şekilde bulup bindikten sonra yanıma oturan teyzeye " rica etsem, yakutiye'ye vardığımızda bana söyler misiniz?" dediğim an otobüste yer değiştirmiş ve bana cevap vermemişti. kadın olduğum için sosyal normlar gereği kadınlara sorsam daha uygun olur demiştim ama yine bana erkekler yardımcı olmuştu.

kitabı okuduğumda beni duygusal olarak olumsuz etkilese de çok fazla üstüne kafa yormamıştım. şiirler aslında hem dönemi için hem şimdi için yeterince rahatsız edici şekilde yazılmıştır. meşhur olmasının en büyük sebebi şiirlerin rahatsız ediciliğinden kaynaklıdır. kitap yüzünden intihar eden insan sayısının fazla olduğu söylenir.
bundan 5-6 yıl önce bu kitaptan esinlendiği söylenen aku no hana adlı animeyi izledim. izlemeye ve bitirmeye çabaladım desem daha yerinde. baş karakter kitaptaki şiirleri adeta yaşamaktadır anime içerisinde. sapkınlık, melankoli, manipülasyon, cinsel taciz v.b şiirlerdeki tüm içerikler animede canlı bir şekilde bize sunuluyor. baş karakter zaten anime boyunca sürekli elinde kötülük çiçekleri kitabı ile gezmekte ve sürekli okumaktadır. öyle ki kitap animenin sonlarına doğru defalarca okumaktan aşırı yıpranmıştır.
kitabı okurken bu derece rahatsız olmayan ben, bazen bana anlatılmak isteneni anlayamadığımı fark ettim. şair bu animeyi izleme şansı bulsaydı ne düşünürdü diye merak etmeden duramıyorum.

özel bir nedene ihtiyaç yok. varlığımın devamlılığını sağlayabiliyor ve bunu sağlarken mutlu olabiliyorsam bana yetiyor.
binlerce derdim de olabilir ama ben bunlara takılmıyorum.
belli bir zamandan sonra böyle sorular sormayı bırakıyor insan. saçma bir arayış benim için. anı kaçırmama sebep olduğunu düşünüyorum.

üçnoktabir şarkısı:

yanlış kapıdan girdik bu bahçeye
aşk yok ki ölüm var içeride
yanlış niyetle girdik bu bahçeye
huzur yok savaş var içeride

halim yok ki geri dönmeye
halim yok burada ölmeye*

yanlış zamanda girdik bu bahçeye
ışık yok karanlık sadece
yanlış hislerle girdik bu bahçeye
kalamam, kalamam günlerce*

halim yok ki geri dönmeye
halim yok burada ölmeye

biraz yavaş konuşsak yol verir belki tüm ağaçlar
biraz sakin olursak çiçek açar belki tüm ağaçlar *

yılllarca bacağımda bu ağrıyı yaşadım sanıyordum. meğer tümör varmış.*
ağrı eşiğiniz ben gibi yüksekse ağrıya katlanıyorum sandığınız şey.
ağrınızın gezdiği bir hastalık. sadece gezen ağrı şiddetini iyi yorumlamanız gerek. fibromiyalji olmayabilir, tedbirli olmakta fayda var.
geçmiş olsun.

orada doğmama rağmen ansızın böyle bir his gelmiyor. otobüse-minibüse bindiğinizde hızla geçecek istek. toplumla bir araya geldiğinizde bağırıp, küfredip, kaba davranmazsanız pazarında bile alışveriş yapamazsınız.

çok sevdiğim bir japon şarkısında geçen cümle geldi aklıma bu başlığı görünce.

"yüzebiliyorsam eğer, o gökyüzüne ihtiyacım yok demektir."

satanic rock'ın şeytandır, zebanidir, cehennemdir anlatmadan da gayet güzel yapılıp tüm dünyaya söyletilebildiğini bize gösteren ghost grubunun en ünlü şarkısı. dinlediğim en güzel satanic/occult rock şarkılarından biri. her şarkı türünü dinleyen biri olarak aylar boyunca saatlerce dinledim ve şunu söyleyebilirim ki your beauty never ever scared me kısmında gözlerim hala dolmakta. nasıl güzel bir ifade şeklidir. hayatım boyunca gerçekçi ve sade ifade şekillerini çok sevdim. biz binlerce kelime kullanarak karşı tarafa kendimizi anlatamazken aslında bu kadar basit bir cümle tüm derdiğimizi ifade ediyor. ve tüm şarkı bu söz kadar sade bir şekilde devam etmekte.
and the truth of the matter is ı never let you go, let you go yine bayıldığım başka bir kısmı. artık rock şarkılarda böyle güzel aşklar dinleyemiyoruz azizim. *

"görüyor musun, her şey nasılda kül rengine bürünüyor? şu anda kan bile artık kırmızı değildir." *

erich maria remarque

siyah anıt

sevdiğiniz iş bile olsa metabolizmanızın uyum sağlamadığı bir zaman aralığında çalışıyor olabilirsiniz. her sabah aklımdan geçen sahne:

asla düzgün çalışmayan uygulama.
veri yükü çok olduğu zamanlar çalışmayı tamamen bırakan uygulama.
çalışamadığı zamanlar aşırı yüklenme sebebiyle kullanıcılarının suçlandığı uygulama.
bir garip yazılım ekibine sahip uygulama.