susmanın asaleti

bazen insanı çıldırtan asalettir. karşındaki ile bir ilişki yaşamışsın, şimdi bu neyin tafrası anlamadık ki?

bazen verilecek en güzel cevap susmaktır diyor yazar işte asaleti anlatan sözde budur.

konuşmanın bir yeri olduğu gibi, susmanın da bir yeri var.

başlığın güzelliği

aynı düzeyde tartışma söz konusu ise asaletten bahsedilebilir onun dışında kimse susuşu asalet olarak değerlendirmez.

sormamak anlatılan ile yetinmek ile ölümüne kapışır.

kör cehalet çirkefleştirir insanları
suskunluğum asaletimdendir der neyzen.
fuzuli de sussam gönül razı değil diye ekler.
noktayı cem karaca koyar.
susmuştuk,susamıştık, susuyoruz hala.

bence öyle bi asalet yoktur. bu devirde susarsan tepene binerler. ne demişler? susma, sustukça sıra sana gelecek. insanlar kahpe azizim, susmak onların totosunu kaldırır bu da bence son derece basitliktir. kimse kusura bakmasın.

edepli edebinden susar, edepsiz kendi susturdu sanır demiş mevlana* ama çok sinirlenmişsem allah’ın cahili ne bilsin mevlana’yı der bir daha sinirlenirim sonra da ağzıma geleni söylerim. çünkü dinsizin hakkından da imansız gelir.

fazla da abartılmaması gereken eylem.

asaletin şanındandır.

susmak ama ne zaman. eğer bilmediğin bir konu hakkında konuşmak istemediğinden susuyorsan, ya da tam tersi çok iyi bildiğin bir konuda bulunduğun ortamda hiçbir bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan tipler varsa, cahille münakaşaya girmemek adına susmak asalettendir.

ama maalesef bizim toplumumuzda susan ya hic birsey bilmiyor gibi algılanır ki meydanı boş bulan artistler meydanda daha rahat at koşturur, ya da burnu havada algılanır, bizi beğenmiyor da konuşmuyor şeklinde anlamsız triplere girer millet.

netice de laubaliliğin misafirperverlik, resmiyetin saygısızlık algilanabildigi garip bir toplumda yaşıyoruz. susmak da tabi ki mallık gibi algılanabilir.

susana aittir.

fayda vermeyecek olmanın bilinciyle yapılan eylemdir susmak. asaleti vazgeçmekten geliyor.