tabu

dini yada sosyal nedenlerle bir konu, davranış yada sözün önlenip yasaklanması anlamına gelen, ve 18. yüzyıldan sonra kullanımı yaygınlaşan polinezya kökenli kelime.

genel olarak dokunulması, söylenmesi, yapılması kutsiyetine bağlı olarak yasaklı eylem, söz, tavır.

1777’de iskoçyalı denizci james cook tarafından tongo kabilesi baz alınarak batı literatürüne girmiş.

tabu sözlük anlamı olarak ‘işaretlenmiş’, polinezya dilinde de ‘kutsal’ anlamına gelir. kelimenin/kavramın kuvvet -ilahi kuvvet- anlamına gelen ‘mana’ ve ‘totem’ ile ilişkisi vardır. totem olan bir şey/eşya/canlı tabudur ve aynı zamanda doğaüstü güce sahiptir (mana).

sadece eşyaya değil canlıya da kutsiyet atfedilebilir (krallar, kabile reisleri, hayvanlar). animist (doğaya tapan, doğadaki bir nesneyi tanrı atfeden) toplumlarda yaygın olmakla beraber kutsiyetinin çiğnenmesinin kutsal varlıklar tarafından cezalandırılacağına inanılır. tabu’nun geçilmesiyle oluşan kirliliği, çeşitli ayinlerle ve ateşle temizlemeye çalışsalar da ceza insiyatifi kutsal varlıktadır.

durkheim’in söyleminde ise tabu “toplum tarafından belirlenmiş sosyal kurallar” olarak kökenini toplumdan alır. bu nedenle çok basit bir akıl yürütmeyle totem ve mana’nın kaynağı da sosyal toplumdur.

günümüzde tabu olarak addedilen çoğu inanış ve davranışta geçmişte kutsal varlıklar tarafından cezalandırılacağına inanılan davranış ve tavırlardan türemiştir.

toplumların kendi iç yapısı ve yaşayış tarzı ile ilişkili biçimde ortaya çıkmış yapılması ayıp ve yasak görülen sınırları insandan insana değişen kavramdır.

insanların haklarında konuşmak istemedikleri konular bütünüdür.

seks, lgbt, çocuk işçiliği, din, mültecilik vb. gibi.

ulaşılması güç olan. eski dildeki karşılığı bu.

(bkz: tabuları yıkmak)

insan davranışlarının belli alanlara ya da belli normlarla ilişkili olarak kutsal veya dokunulmaz olarak tanımlanmış oldukça güçlü sosyal yasaklara verilen isim.

tabular kimsenin kolay kolay hakkında konuşmadığı olgular, durumlar veya gerçekler olarak da düşünülebilir.

mahmut tuncer'in kızı gizem'in şarkısı.

(bkz: hoppala günaydın ankara)

insanları onaylamadıkları halde bir şeyi yapma veya yapmamaya zorlayan; toplumun sahip olduğu değerler ve kültürel alışkanlıklar nedeniyle katlanmak zorunda kalınan gelenekler, yazılı olmayan kurallar.