tehlikeli oyunlar

tehlikeli oyunların yeri bende çok ayrıdır. adaş olmamızdan mıdır bilemem her adım geçtiğinde bir üstüme alınırım, bütün iltifatlar bana edilmiş sayarım. bizim gibi birini anlatır aslında. içine kapanık, biraz beceriksiz, biraz yalpayan. çoğu zaman kendiyle kavga eden bir ara kendini üstün gören kibirli sonra küçük bir çocuk köşede ağlayan. iki kadın arasında kalan iki kadında da istediğini bulamayan bir adam. bence hikmet bilge'yi sevmedi sevgi'yi ise hiç sevmedi. kendini de pek sevemedi zaten. öyle kapkaranlık bir cümbüşün içinde ölüverdi. ama hikmet gibi bir adama da bu yaraşırdı. o herkes gibi dümdüz bir hayat yaşamaktan korkup böyle afilli bir ölüm tertip etti. cümlenin tamamını çok hatırlamasam da şöyle bir kısım vardı. "öğleden önce öleceksin ki cenazen akşama yetişsin(?)" ya da buna benzer bir cümleydi. türkiye'yi bu cümleyi çok benzetirim ben.

oğuz atay'ın hikmet karakteriyle, hayatı gerçek ve oyun üzerine bir dilemmaya oturtarak okuyucuyu hangisinin gerçek hangisinin oyun olduğu yönünde ikilemde bıraktığı, okuma süresince bizleri kahramanın iç dünyasında derin bir yolculuğa çıkaran romanıdır tehlikeli oyunlar.

hikmet benol , emekli albay hüsamittin tambay ve nurhayat hanım romanın baş karakterleridir. hikmet'in zamanının çoğu komşusu emekli albay hüsamettin tambay ile geçmektedir. hikmet, sık sık çeşitli latifeler ve dokundurmalarla albaya takılmaktadır. hikmet'in oyunlara olan merakı, hayatı oyunlar üzerinden anlama ve anlatma gayreti başlarda albayı sinirlendirse de sonunda o da bu oyunların müellifi olma yolunda ilerlemiştir.



hikmet, evlenip boşanmıştır. eski eşi sevgi ile olan bu ayrıklarını zihnin evereninde tam olarak halledebilmiş değildir. oyunlarında kurduğu bilge karakteri üzerinden sevgi ile olan bu bağı koparmak istemektedir. böyle yaparak bir yandan da okuyucuya kendini kötü gösterip sevgi'nin ondan ayrılmasını kendi zihninde haklı bir zemine oturtmayı düşünmektedir.

tüm bu girift gerçek-oyun ilişkisini okurken hayli zorlandığımı belirtmeliyim. sürükleyici olmamakla birlikte kitabı bitirip üzerine düşündüğümde kurgusu, yarattığı etki ve verdiği mesaj bakımından bir şaheser olduğu muhakkaktır.

yaklasik 2.5 aydir surundugum kitap. psikolojimi bozdu ama birakamiyorum da. acip 1 bolum kadar okuyorum sonraki 1 hafta ölü gibi oluyorum.

ama kendime sözüm var (sacmalik insan neden kendine soz verir ki?) poyrazcim karayelle birlikte bitiricem bu kitabi.