prudens yazar profili

gördüğüm, duyduğum, bildiğim her şeyi aslında bilmiyormuş gibi şaşırarak izledim. çok yalnız çok çaresiz kaldım. olcay hanım beni uzun uzun düşündürdü. kedinin sonunda bir evi oldu. bulduğu ev de karşılıksız bir aşkın, sevdiğiyle son kez tartışmış birinin eviydi. eminim çok iyi bakılır böyle bir emanet. öleceğimi ve yapayalnız olduğumu hissettim. çokça da ürperdim hayatın gerçeği bu.

sava ayrıca ödül de almıştır
bir de bence sava>sava premium

arıyorum bulamıyorum elinde olup satmak isteyen olur mu?

sevgi için,biraz kabul görmek için,herkesten üstün olmak için ve herkesin arasında aynı olmak için, yükselmek için ve bazen de dipte saklanmak için.

söylediği her şeyi hatırlayarak ve bunu farkında olmadan o nasıl bunu hatırladığıma şaşırıp gülünce düşünmek.her hareketi o yanımdaymış gibi yaşamak.arabadayken ona yanımda olsa güleceği şeyleri sesli tek başıma anlatmak.her ne giyersem o beğenir mi diye düşünmek.sürekli ona minik bir şeyler vermek ve gerçekten karşılık beklememek.ona istediğini vermek ve bunu sevip sevmediğimi bile bilmemek.ona sessizlik içinde sıkı sıkı sarılmak bazen sadece koluna sarılmak.başkasını düşünme ihtimali başkasını beğenme ihtimalinin beni dünyanın en berbat en çirkin en kötü insanıymış gibi hissettirmesi.ona aldığım dergiyi rafta en üste koyduğunu fark edince sevinçten deliye dönmek ama hiç belli etmemek.suratının her milimini milyonlarca kez öpmek.kokusunu duyunca sinirlenmek çünkü o burada değil.severim kendisini,beni gülerken öpüşünü,aralara serpiştirdiği kaçamak iltifatları uyumadan önce tekrar tekrar düşünmeyi.
ps: böyle anlatınca çok güzel geldi ama aldatıldım :)

beyaz kalp.
“ellerim senin renginde ama bu kadar beyaz bir kalp taşımaktan utanıyorum.”

bir arkadaşımın önerisiyle izleyip müziklerine ayrı, ortama ve o döneme ayrı, başroldeki hanımefendiye apayrı tutulduğum o güzel filmdir. böyle sahici sahici çok gerçekçi her insanın değil de bazı özel insanların yaşar kemal’in deyişiyle ince bir yerlerin filmi.çokça sevdim çokça anladım bu filmi ben. yumeji’s theme de dinlendirir tekrar tekrar dinlettirir

yine de oynar mısın benimle?

bunalmışlık,
bezmişlik,
kendini artık tanıyamamak,
üşümek,
parasızlık.

hem gitar solosu hem de o muhteşem sesiyle axl rose... ayrıca sözlerin anlamı da o kadar hoş ki. şarkı bir yükseliyor bir durgunlaşıyor. o gitar solosuyla bir duygu geçiriyor sana.
'ı've searched the universe
and found myself
within' her eyes'

isminim başına 'sevgili' eklenince çok sevdiğim bir kitaba götürür beni ,pek de severim kendisiyle adaş olmayı.

'şimdi kağıtların üstünde gidip gelen ellerim titremez artık
yolunu bilir şimdi'
birine alışmanın, onun bedenini tanımanın ve bunlara başlarken hissettiğin heyecanın çok güzel bir tasviri değil mi?
şarkının ritmi bile aşık olmak gibi biraz sevişmek gibi.

çok uzun bir süre çok sevdiğim bir filmdi. geçenlerde tekrardan izledim ve biraz hayal kırıklığına uğradım. içinde birçok mantık hatası varmış sonradan fark ettim.
ama tabi hala güzel bir filmdir. gerilmek istiyorsanız buyrun bu film. ' ablacım kapıyı kapat kapat hadi koş biraz dur oraya gitme işte gitme' gibi bir çok araya giriş duyabilirdiniz yan yana izlemiş olsaydık. tek planda çekilen bir filme göre gayet de heyecan vericiydi. ve o malum sahne:
'do it coward'

başlığa ilk baktığımda adrian'ın 'herkes flörtleşir belen' lafı geldi direkt. adrian biraz gıcık bir tipti.
ya öyle boşluğuma geldi izledim. kötü mü değil iyi mi o da değil. hiçbir şey bulamazsanız izlenebilir ama.

ne söylesem spoiler ne söylesem biraz yarım. ters köşe film sevenler buyursun.

bu film herkesin bazı durumlara karşı içinde hissettiği ama böyle hissetmeyi kendine yediremediği davranışları yüzümüze vuruyor. sokakta yürürken içinden geçirdiğin, eve dönünce de evdekilerle lafladığın ama asla başka insanlarla paylaşmadığın o konuşmalar işte. türkiye'nin bir gerçeğidir. kabullenmek gerekir.
psikolojisi mahvolmuş iki insanı izleriz kısım kısım. olaylar başlarına d geldikçe de daha bir darlanırız. maalesef hayat düşene hep bir tekme daha vuruyor.

bilemiyorum altan, bilemiyorum

bana duygusal olarak en çok dokunan sahnesi bunu anlayabilmek bana kendimi çok tuhaf hissettirmişti aslında. bakacak olursam benim için fazla ahlaksız bir durum ayrıca adamı da seviyorsun ama olmuyor işte. isteklerin ve özgürlüğün tadına bir kez baktıysan onu böyle bırakmak istemiyorsun. sibel'i haklı bulmuyorum kendi hayat görüşlerim açısından ama onu çok iyi anlayabiliyorum.

bir de söylemeden geçemeyeceğim sibel kekilli'nin vücudu...

ya bu kız neler yapıyor nereye gidiyor ay noluyor? gibi sorular sordurtacak bir filmdir. ama o kadar tatlıdır ki özellikle müzikleri. ayrıca kültürümüz de benzer yunan kültürüyle. asla sıkıcı bir film değil aksine fazlaca merak uyandırıyor.
diğer tarafından bakacak olursam hep bir geçim kaygısı hep bir para denkleştirme mevzusu. yunanistan'daki enflasyon ve ekonomik krizi bolca izliyoruz. bir de göçmen sıkıntısı problemi filmin son sahnesinde gözümüze sokuluyor bir anda. bir çok acı var ama djam bir şarkı söylerse belki bir gecenizde o acıyı unutursunuz.