1.
the snake pit, anatole litvak tarafından yönetilen ve olivia de havilland, mark stevens, leo genn, celeste holm, beulah bondi ve lee patrick'in başrollerini paylaştığı 1948 amerikan drama filmidir.
film dönemine göre gayet iyi çekilmiş temiz bir film. filmsever arkadaşlara tavsiye ederim.
film dönemine göre gayet iyi çekilmiş temiz bir film. filmsever arkadaşlara tavsiye ederim.
devamını gör...
2.
anatole litvak'ın yönetmen koltuğunda bulunduğu, başrolünde olivia de havilland'ın harikalar yarattığı, 1948 yılında amerika'da vizyona girem dram/gizem filmi.
bu güzel filmin, sevgili unutulandeliadam'ın bahsettiği gibi dönemine göre aşmış bir görüntü kalitesi var. sinematografi olarak inanılmaz iyi olan bu filmden, 1945 yapım spellbound havasını iliklerime kadar aldım diyebilirim. dahası da, filmdeki birçok sahne o kadar ince açılarla çekilmiş ki, izleyen insanı hem koltuğuna mıhlıyor, hem de su gibi bir çeviriye sahip roman edasıyla alıp götürüyor, 1 saat 40 dakikanın ne zaman geçtiğini anlamıyorsunuz bile.
bu filmden spoiler vermeden biraz bahsetmek istiyorum. ismi virginia olan bir ablamız var, bu ablamız robert isminde biriyle tanışıyor, flört ediyorlar, çok güzel bir konser ayarlıyorlar gitmek için ama konsere gidecekleri gün bizim virginia kafayı yiyor, robert'ı tanımıyor ve bambaşka bir yere gidiyor. aylar geçiyor, robert abimiz bu kızı bekliyor, bir yerden çıkacağını biliyor, tam düşündüğü gibi oluyor, bir anda çıkageliyor virginia... lakin ortada bir sorun baş gösteriyor, kaybolduğu zaman dilimini hiç hatırlamıyor virginia ablamız... bunlar evleniyorlar, evlendikten sonra da aynısı olunca "artık yeter, seni bir psikiyatri kliğine yatıralım..." diyor eşi ve film başlıyor... film aslında unutkanlık ve aynı zamanda sanrılarla boğuşan bir kadının düzelme sürecini anlatıyor diyebiliriz ama hem yönetmenin esaslı yönetimi, hem filmdeki çekim açıları, hem de virginia'yı oynayan aktris yüzünden adeta birkaç saatliğine viriginia biz oluyoruz, filmi yaşıyoruz...
filmdeki her detay öylesine hoş ve derin ki, psikoloji alanında uzman insanlar tarafından yazılmadı ise bile onaylandığı aşikar. çünkü her detayda birçok farklı şey beliriyor gözümüze, atılan her adımın, söylenen her cümlenin ilerleyen dakikalarda mutlaka anlamı çıkıyor ve bu da sizi filmi daha ciddi izlemenize yol açıyor, herkesin kaldığı bir dersi takip ediyor gibi dikkat kesilip izliyorsunuz. filmdeki bazı sahneler inanılmaz insanı geriyor, aktrisin inanılmaz başarısı sayesinde nefesinizi tutup inanılmaz bir gerilim filmi izliyormuş gibi de hissediyorsunuz.
bir kısım da var ki bunu söylemezsem olmaz, filmin sonlarına doğru filmdeki bir sahneden dolayı hüngür hüngür ağladım. filmi izledikten sonra inanılmaz bir moda soktu beni, iyi ki izlemişim bu filmi diyorum. iyi ki...
bu güzel filmin, sevgili unutulandeliadam'ın bahsettiği gibi dönemine göre aşmış bir görüntü kalitesi var. sinematografi olarak inanılmaz iyi olan bu filmden, 1945 yapım spellbound havasını iliklerime kadar aldım diyebilirim. dahası da, filmdeki birçok sahne o kadar ince açılarla çekilmiş ki, izleyen insanı hem koltuğuna mıhlıyor, hem de su gibi bir çeviriye sahip roman edasıyla alıp götürüyor, 1 saat 40 dakikanın ne zaman geçtiğini anlamıyorsunuz bile.
bu filmden spoiler vermeden biraz bahsetmek istiyorum. ismi virginia olan bir ablamız var, bu ablamız robert isminde biriyle tanışıyor, flört ediyorlar, çok güzel bir konser ayarlıyorlar gitmek için ama konsere gidecekleri gün bizim virginia kafayı yiyor, robert'ı tanımıyor ve bambaşka bir yere gidiyor. aylar geçiyor, robert abimiz bu kızı bekliyor, bir yerden çıkacağını biliyor, tam düşündüğü gibi oluyor, bir anda çıkageliyor virginia... lakin ortada bir sorun baş gösteriyor, kaybolduğu zaman dilimini hiç hatırlamıyor virginia ablamız... bunlar evleniyorlar, evlendikten sonra da aynısı olunca "artık yeter, seni bir psikiyatri kliğine yatıralım..." diyor eşi ve film başlıyor... film aslında unutkanlık ve aynı zamanda sanrılarla boğuşan bir kadının düzelme sürecini anlatıyor diyebiliriz ama hem yönetmenin esaslı yönetimi, hem filmdeki çekim açıları, hem de virginia'yı oynayan aktris yüzünden adeta birkaç saatliğine viriginia biz oluyoruz, filmi yaşıyoruz...
filmdeki her detay öylesine hoş ve derin ki, psikoloji alanında uzman insanlar tarafından yazılmadı ise bile onaylandığı aşikar. çünkü her detayda birçok farklı şey beliriyor gözümüze, atılan her adımın, söylenen her cümlenin ilerleyen dakikalarda mutlaka anlamı çıkıyor ve bu da sizi filmi daha ciddi izlemenize yol açıyor, herkesin kaldığı bir dersi takip ediyor gibi dikkat kesilip izliyorsunuz. filmdeki bazı sahneler inanılmaz insanı geriyor, aktrisin inanılmaz başarısı sayesinde nefesinizi tutup inanılmaz bir gerilim filmi izliyormuş gibi de hissediyorsunuz.
bir kısım da var ki bunu söylemezsem olmaz, filmin sonlarına doğru filmdeki bir sahneden dolayı hüngür hüngür ağladım. filmi izledikten sonra inanılmaz bir moda soktu beni, iyi ki izlemişim bu filmi diyorum. iyi ki...
devamını gör...