tükenmek

uzun zamandır içinde bulunduğum durum. sanırım iyi giden tek bir şey bile yok ve ben ısrarla çabaladığım için tükeniyorum. yanında ekürü bıkkınlık hissiyle geliyor.
(bkz: ahterbin) ukdesi

kalmamaktır. tek bir parça bile kalmadı bana eski benden. kendi elimde tükendim yavaş yavaş. şimdi raflar boş, iyimser araflar boş. cehennemi yaşıyorum. ölünce belki kurtulurum.

sahip olduğumuz bir enerji barı vardır. kimi şeyler (insanlar, düşünceler, yaşantılar, hobiler, ...) bunu arttırıcı bir şekilde hayatımızda var olur kimi şeyler ise azaltıcı. tabii zaman zaman arttırıcı olan şey azaltıcı da olabilir tam tersi de.
önemli olan husus, enerjinizi ne kadar yukarı çıkarabildiğiniz ve ne kadar çabuk dibe çöktüğünüzdür. tükenip tükenip üremek yahut bunun için mücadele vermek insan için yaşamı çekilmez bir hale getirebiliyor.
bir kalem de tükenir bir sayfa da ancak ne uğruna olduğunu bilmekte fayda var. bir yazarın elinden çıkıp milyonlara kadar büyüyebilirsin de bir bebeğin spiral karalamalarının arasında başını döndürebilirsin de.
demem o ki sözlükdaşlar, hayatınıza enerjinizi arttıracak eylemleri, inançları, insanları, ... monte edin.

cikolata miyiz tukenelim.

yaşadığım durum. ailem beni öyle yoruyor ki yoruldum artık. aslında ailemden kasıt annem.
o kadar uzun ki izah etmeye çabalasam sanırım kitap olur.