tükenmişlik

kişilerarası ilişki sorunları fazla iş yükü ve stresle başa çıkamama sonucunda fizyolojik bilişsel ve duygusal güç ve enerji kaybı en en belirgin duygusal yönden kendini yıpranmış hissetme durumudur.

(bkz: your empty so you)



(bkz: out off ammo)

kedim tükenince göbüşünü tavana verip sırt üstü uzanıyor.

ben de tükenince yanına uzanıp öyle yapıyorum. şimdi düşündüm çok saçma bir olay..

hayır hayır muazzam bir sekans yer yer prolog.

hart hart ısırıyoruz birbirimizi, aşk böyle bişi.

iç kaynakların dışarıdan gelen sorunlarla uğraşamayacak kadar azalması. bir can suyu bulup içerideki habitatı yeşertme şansı bulamazsan avurtları çökmüş bir insan olarak yaşayıp ölüyorsun.

en meşhur sendrom.

tükenme kavramı, gönüllü sağlık çalışanlarında gözlenen yorgunluk, hayal kırıklığı ve bu gönüllülükten vazgeçme, bulunduğu konumu terketme durumlarıyla ortaya çıkmıştır. bu kavramı ortaya atan, tanımlayan ilk kişi freundenberger’dir.
freundenberger’den sonra bu kavram üzerinde maslach ve jackson üzerinde çalışmışlar geliştirmişlerdir. maslach tükenmişliği profesyonel iş yaşantısı üzerinde gözlemlemiştir. kişinin profesyonel iş hayatında mesleğine yüklediği anlamdan uzaklaşması ve amacından kopması, mesleğin gerekliliklerinden olan hizmet yükümlülüğünü kaldıramaması bunun sonucunda insanlarla ilgilenmemeye başlaması olarak tanımlar. mevcut tanımların yanında tükenmişliği kısaca tanımlayacak olursak: kişinin fiziksel, duygusal, zihinsel yorgunluğu kaldıramaması sonucunda tükenmesidir. bir bütün olarak ‘’tükenmişlik sendromu’’ da denebilir.

bitmişlik, hiç kalmamışlık.

bireye keyif veren vermeyen, ilgisini çeken çekmeyen bütün işleri yapma isteğini kaybetmektir özetle. bu kelimeyi duyunca aklıma direkt istanbul geliyor.
bu şehir,insanları, karmaşası, kaosu, griliği, yoğunluğu, gürültüsü öyle bir tüketti ki beni, tüm dostlarım oradayken, kariyer açısından iyi bir yerdeyken, geleceğim maddi açıdan çok açıkken, uzun süredir yaşamadığımı hissettim. öyle boğulmuş, öyle kaybolmuştum ki, bazen yaşadığımı unutuyordum, programlanmış bir makineden farkım yoktu. işimi değiştirsem bile kurtulacağımı düşünmüyordum. uzun süre aramamın, uğraşmamın sonucunda kendimi bir şekilde akdeniz'e attım. daha az para kazanıyorum, masrafım daha çok ama nefes aldığımı hissediyorum en azından. öyle bir tükenmişim ki istanbulda, kendimi unutmuşum, birey olduğumu, düşüncelerimin olduğunu farkettim buraya gelince.
tükenmiş hisseden dostlar, eğer sizi zorunlu olarak bulunduğunuz yerde tutan şeyler yoksa radikal karar almaktan korkmayın. hayat ne kadar grileşirse grileşsin, bir şekilde yeni başlangıç yapmak sizin elinizde. unutmayın, düştüğünüz zaman sizi en güçlü kendiniz ayağa kaldırabilir.