tüm olumsuzluklara rağmen hayattan keyif alan insan

ölümün olduğu hayatta yapması uygun olanı yapıyordur.

yaşadığı hayatın tadını çıkarmaya çalışan insandır.

bir çoğu insanın yapamadığını yapmış insandır

gamsız olabilir bir noktada, böyle birini tanıyorum. olumsuzlukların sebebi kendisi olmasına rağmen bundan en ufak rahatsızlık duymayan biri. bardağın dolu tarafına bakan insan diyemem o farklı bir motivasyon, bardağı tamamen boşaltıp "dolu işte " diyenler var,fena.

başka yolu mu var ki bu boktan dünyada devam etmenin? ben bulamadım da...

insan değil cindir o.

ufak ufak püf noktaları vardır bunun.
mesela kedilerin ortalama kaç gün gebe kaldığını bilmek önemlidir
kediler 65 gün gebe kalır
yani 2 ay
eee marta çifleşirler
ama iklim dengesi bi tık bozuldu
şubatta çiftleşiyorlar atık
yan i nisan sonu gibi falan ortalıkta yavru kedicikler dolaşıcak bir sürü
nisan sonu gibi o yüzden çok parklara falan giderim
o mevsim hava da güzel olur
hele saat 18 gibi güneş batmaya yakın
güzel bi renk olur havada
bi banka oturursun falan.

(bkz: prozac toplumu)

doğru olanı yapıyordur. keşke herkes onu yapabilse. sonuçta dünyaya bir kez geliyoruz.

"halimiz itten beter, keyfimiz paşada yok"
denilen durumdur.
1 saniyesine bile hükmedemediğimiz dünya için üzülmeye değmeyeceğini anlamış, kavramış kişi eylemidir.
kime gidip beni sev, beni önemse, ben varım diye zorla direnebilirsin?
kişisel gelişim dolandırıcılarının dediği gibi "anı yaşamak, anda kalmak" en iyisi.
evet hımmm deyip evren'e pozitif mesajlarımızı gönderiyoruz.

aaaaa! ben.
içimde tutup kanser olacağıma, salarım konser olur.

daft punk dinliyor olması muhtemel kişidir

hayata 1 kere geliyorum.
ortalama 70 yıl falan yaşayacağım.
ilk 20 yıl çocukluk, geçiniz.
son 15 yıl yaşlılık, e onu da geçin.
bana kalan 35 sene.
sadece bu 35 sene içerisinde kendi hayatını yaşayacaksın.
diğerleri "başkaları"nın yönlendirmesi olacak, malum.
e okullar bitti, güzel kazançlı bir kariyer de yaptım.
ee?
ben bu hayata, incir çekirdeğini doldurmayacak konuları kafaya takıp mal mal melankolik takılmaya gelecek kadar salak mıyım?
hayır.
ne olursa olsun, ben keyfime bakarım ya*

bu trafikte araç kullanmaya benziyor, sen mutlu mesut gidiyorsun arkadan biri çarpiyor, demem o ki tamamen elimizde olan bir durum değil şartlara bağlı, diğer insanlara bağlı enerji vampirleri dolu etrafta, kendileri keyif almıyor keyif alanı görünce ben mutsuzum o da olsun diyerek elinden geleni yapıyor.

ben ben ben, köşe yastığı, o benim işte. son bir yıldır olumsuzluklar, terslikler, zorluklar gırla gidiyor ki bilen bilir ben rutin hayatın köpeğiyimdir. çok severim, bayılırım monoton hayata. geçen perşembe iftar yemeğinde hiç keyif almadım - çünkü başka yerde olmayı yeğlerdim - azıcık da belli etmiş olabilirim. vay sen misin yediğin yemeği beğenmeyen, ertesi sabah uyandım, hazırlandım, işe gideceğim, bir baktım cüzdanım kayıp.
yahu zaten her şey zor. yeni taşındım, bir daha taşındım, yeni iş, yeni ortam, beni geç çocukların uyumu, maddi sıkıntılar hep var zaten, para asla yetmiyor, park yeri bulmak bile üç tur atmayı gerektiriyor. velhasıl kelam her şey beni alabildiğine zorluyor. çok kolay şeyler devasa hale geliyor son bir yıldır.
hah işte tüm bunların üstüne bir de cüzdanı kaybetmişim. kimliği geçen hafta değiştirdim zaten. sadece benimki değil, kızlarımınkiler, kredi kartları, fotoğraflar, gerekli kartlar, kayıtlar... hepsi cüzdanımdaydı. haftaya şehir dışına ve yurt dışına çıkmam lazım. zaman da yok toparlamaya. cuma günü saat 4 e kadar çektiğimi bir ben bilirim. yaradan rabbim dedi ki sen kıymet bilmedin, al sana bombe. tam bir eşşeğini kaybedip bulma vakası. haberiyle birlikte cüzdanım geldi. salak kafam, çantaya değil sandalyenin üstüne koymuşum cüzdanı, orada da bırakıp gitmişim. neyse işte. hayattan keyif alın, kıymetini bilin. sonra insan durup dururken çok fena oluyor ya.

buyrun benim.

ooooo benim ooo.
kimseye vermem benim ooo.
şaka bir yana da benim o hakkaten.
1 maaşım içeride kalmak suretiyle, bu ayın da maaşını 1 hafta geç alacak olmam da sebebiyle azıcık gergin geçen günüm, kızımın 1 ay içinde 2. kez elim ayağım olan süpürgenin ucunu kırması olayıyla daha da şenlendi. ooohh miss.
sözlük yazarlarının en çok para harcadığı şeyler başlığına orijinal süpürge başlığı yazayım mı hı?
aman nazo ne cimrisin demeyin oolum tanesi 600 tl den 1200 tl sadece süpürge aparatına verdim bu ay. hatta ikincisinin siparişini az önce verdim.
hiç param yok ama çatır çatır süpürge ucu alıyorum çok güzel değil mi ya?
takmayın kafaya be, gelir geçer dertler. insanız işte öyle böyle oyalanıp gidecez.
aklınıza beni getirin. ibret alın.
ne diyorduk
aşk ile allah allah
vur defe vur zile yallah
cihan da böyle yanıyor yansın
yosmam salla.

(bkz: oooyessss)
eskiden o kadar serseri olmama rağmen gecenin sonunda sessizliğe dalardım.
ama şimdi şifre yazmış gibiyim.

şükrü erbaş'ın dediği gibi,

"bir çürümenin ortasında, utancımıza tutunmuş, iyi şeyler düşünerek yaşamaya çalışıyoruz."

ne kadar keyif almak denirse artık buna.