türk edebiyatı

bir kere bulaştığında bir daha çıkamadığın derin, eski, çekici edebiyat türü.

sabahattin ali, nazım hikmet, yusuf atılgan, adalet ağaoğlu, oğuz atay, yaşar kemal ve zülfü livaneli gibi yazarların zirveye taşıdığı edebiyat.

henüz derinlik kazanan bir edebiyat değildir. ama iyi eserlerimiz bulunmaktadır.

türk edebiyatı reşat nuri , halit ziya uşaklıgil, nazım hikmet, yahya kemal, sebahattin ali ve daha bir çok üstad demek.

çok zengin bir dil, çok ahenkli bir edebiyattır. padişahlarımızın en önemli ilgi alanlarından biridir. pek çok padişahımız aynı zamanda şairdir. mahlasları da vardır.
mesela:

fatih sultan mehmed: avni
kanuni sultan süleyman: muhibbi
yıldırım bayezid: adlî

gibi.

hadi itiraf edelim babasi cagri sincidir.

olmayan edebiyat. tanımlanabilmesi ancak bu şekilde olabilir. lan yağmacılık öylesine genimize işlemiş ki: edebiyatta bile kendine yer bulmuş. türk edebiyatı dediğin ne ki? biraz dostoyevski'den, biraz hugo'dan, gogol'dan, celine'den, şiirde mayakovski'den, shakespeare'den yağmala, ortaya biraz iğreti duran yerellik ekle, kat katıştır iğrenç bir çorba. kesinlikle olmayan edebiyat. beğenmekle ilgili bir durum değil. rus edebiyatı, fars edebiyatı, ingiliz edebiyatı, çin edebiyatı falan bunları beğenirsin ya da beğenmezsin. türk edebiyatı ile ilgili böyle bir sorunsal bile yok. mesela sebahattin ali sevmiyorsan, rus edebiyatı sevmiyorsundur, çünkü olayın sebahattin ali veya türk edebiyatıyla bir alakası yok. diğerleri için de aynısı. tek tek söylemeye gerek yok. çünkü bitecek gibi değiller. hepsi deyip geçiyorum.