türk halkının türkülerle tanışması

son 10 yıl içinde bariz şekilde gözlemlediğim olaydır. lisede sırtımda bağlama gezerken, "kıro" damgasını az yememiştim. günde en az 8 saat müzik dinlerim, yeni yetişen müzisyen gençlere bakıyorum da hemen hepsi ( türleri fark etmeden, pop,rap,rock) bir türkü coveri yapıyorlar, çok sevindirici bir şey bu, yıllarca, kardeşim gelin şu türküleri dinleyin, özellikle sözlerini dinleyin diye mabadımı yırttım olmadı. şimdi kendileri dönüyor özlerine. az önce kıraç'ı bağlama çalarken izledim, buray zaten türkü manyağı, herkesin dalga geçtiği aleyna, zeynep bastık, vs vs vs tümünü izliyorum. ve çok gururlanıyorum.

neyse şununla bitireyim.

aşıklık geleneğinin modernleşmesiyle paralel olan bir gelişmedir. aşıklık geleneği modern iletişim çağına ayak uydurunca tvlerde türkü söyleyen aşıklar ve daha sonraları türkücü diye tabir edilwn sanatçılar çıkmaya başlamıştı. ancak başta tarzları pek hoşa gitmişti denilemez. özellikle doksanlı yıllarda ortaya çıkan anadolu rock. bu klişe yapıyı kıröaya başladı. ardından yavuz bingöl, kıraç, murat kekilli musa eroğlu arif sağ fatih kısaparmak özlem özdil gibi modern müzik ile bağlamayı birleştiren işin içine gitarında katan sanatçılar halkın türkülere olan ilgisini arttırdı.