türk milliyetçiliğinin yükselişinden korkmak

kimin ne olduğunu gösteren bir turnusol kağıdıdır bu korku. paçaları tutuşanları iki grupta inceleyebiliriz:
-ayrılıkçı teröristler ve etnik faşistler: dağdaki çakaldan şehirdeki sempatizanına kadar bu güruh için türk milliyetçiliği, en büyük kabustur. çünkü bu milliyetçilik, bu toprakları vatan yapan çimentonun ta kendisidir. "ne mutlu türk'üm diyene!" sözünün, etnik kökene değil, bu millete ve devlete sadakate dayalı anayasal vatandaşlık tanımına dayandığını bilirler. bu kapsayıcı ve birleştirici ruh, onların kan ve nefret üzerine kurdukları bölücü projenin panzehiridir. onlar, türk adının anayasadan silindiği, ülkenin eyaletlere bölündüğü, her köşe başında farklı bir bayrağın dalgalandığı bir kaos hayal ederken; karşılarında misak-ı milli'ye, tek vatana, tek bayrağa, tek devlete ve tek millete iman etmiş çelik bir irade bulurlar. bu iradenin adı türk milliyetçiliğidir. bu yüzden korkarlar ve korkmakta da sonuna kadar haklıdırlar.

-osmanlı hayali kuran sahte muhafazakarlar: en tehlikeli ve en ikiyüzlü grup budur. ağızlarından "ecdad" kelimesini düşürmezler ama cumhuriyet'in kurucu iradesine ve atatürk'e düşmanlık ederler. onların "milliyetçiliği", ümmetçilik sosuna bulanmış, arap ve ortadoğu çöllerine dönük bir hayranlıktır. türk'ün töresinden, dilinden, tarihsel derinliğinden bihaberdirler. onlar için milliyetçilik, padişahın ve halifenin kulu olmaktır. oysa türk milliyetçiliği, bireyi kul olmaktan çıkarıp özgür bir vatandaş yapan cumhuriyet devriminin ta kendisidir. saltanatı ve hilafeti tarihin tozlu sandıklarına gömen, egemenliği kayıtsız şartsız millete veren felsefenin adıdır. bu yüzden, "keşke yunan galip gelseydi" diyen fesli meczuplara bir laf edemezler. çünkü onların derdi millet değil, milleti yeniden bir kişinin ya da zümrenin kölesi yapmaktır. atatürk milliyetçiliğinin laik, aydınlanmacı ve modern karakteri, onların karanlık ve gerici fantezilerinin önündeki en büyük engeldir.
sonuç olarak;
korkulan şey, ırkçılık değildir. korkulan şey, türkiye cumhuriyeti'ni kuran, bu milleti ayağa kaldıran, tam bağımsızlığı ve milli egemenliği karakteri sayan atatürk milliyetçiliğidir.
bu korku, aslında vatan hainlerinin, piyonların ve cumhuriyet düşmanlarının ifşasıdır.
korkuyorlarsa, doğru yoldayız demektir. korksunlar. zira bu millet, küllerinden doğduğu o kuruluş felsefesine her zamankinden daha sıkı sarılacaktır.

çok korkuyorum hocam. geceleri uryama giriyor.
türkiye'm türkiye'm cennetim, benim eşsiz milletim.

bu ülkenin beyleri en son, biscolata erkeği reklamları televizyonlarda devamlı dönerken birlik olmuştu. bir rivayete göre, çıktık açık alınla... diyerek sokaklarda toplanmıştı. son milliyetçi eylem sanırım bu olmuştur.
ne yükselişi alla sen.

kendimi bir türk milliyetçisi addederim. özellikle anayasal bağlamda, atatürk'ün çizdiği şekilde bunu gocunmadan belirtirim. ancak, işin etnik boyutuna girersem karmakarışık çıkarım. biraz türklüğün yanında rumluk, kürtlük/zazalık, ermenilik, orta doğululuk çıkar.

migros'un patronlar heyeti şirkette işçi statüsünde çalışan türk milliyetçileri için
"hacım bunlar yükseliyor. biz de maaşlarını yükseltip çalışma sürelerini yarıya indirelim" demişler.
diğer marketler başta tüm patronların aynı şeyi yapmaları bekleniyormuş.
korkuyorlar azizim, korku başka şey.
bu arada, bu kendisine türkçü diyenler paranoyak. herkes kendilerine düşman, türklere düşman, falan filan.