türkiye'de insanların mutsuz olması

işe giderkenki yüz ifadelerinden bile dostoyevski karakteri akıyor.

türkiye'de insanlar mutsuz, çünkü çoğu yaşamadan ölüyor, çarkların arasında, üç kuruş uğruna.

nitelik karmaşası yaşanıyor bu ülkede. çok şey bilenler ve hiçbir şey bilmeyenler arasında derin bir uçurum var. bu faktörler doğrudan ekonomiye yansıyor. başkaldırdığını zanneden çok şey bilenler, bir de başkaldırmanın ne demek olduğunu bilmeyen hiçbir şey bilmeyenler... bu iki zıt kutup arasında doğal bir kategorileşme var. ikisi de olduğu yerden kımıldamıyor. biri diyor ki çok aptalsınız, bu ülkeye her şey müstehak. diğeri de diyor ki şükürler olsun bu günlerimize... mutluluk kavramından o kadar uzak ki her şey; bilenin öğretmediği, bilmeyenin öğrenmediği ve bunun sonucunda ortaya çıkan sirk ritüelleri... birlik ve beraberliğin olmadığı, yönetenlerin yönetilenlerden daha berbat olduğu bir ülkede mutluluk sırra kadem basmış bir kavramdan öteye geçmeyecek.

akıl sağlığını koruyan öpsün başına koysun.