türkiye'nin çaresi

eğitim reformudur. bunun haricinde yapılanlar kesinlikle patinajdır. siz bu milleti akıllandırmadan bir arpa boyu yol gidemezsiniz.

ülke geneli yılda bir gün tatil o gün de serdar ortaç bütün memlekete konser verecek, 30 temmuza denk gelirse herkes birbirinin üstüne krem şanti döküp yalayacak. hahahah

bu memlekete çare aramayın delirirsiniz. ben delirdim oradan bildiriyorum.

3.dünya savaşı.

öyle bir boka batmışız ki olabilecek herhangi bir çözüm sanki başka bir bok doğuracak gibi. yoktur.

ana-sol......,

mevcut iktidar ve ideolojinin degisimi.

başbakan (tabi öyle bir şey kalmadı da) psikiyatr olmalı

belirli bir zeka düzeyinin altını yok edecek bir virüs.
başka türlü sürekli aşağı çekildiğimiz sürece yükselme ihtimalimiz yok.

anayasa, hak -hukuk, adalet
ama böyle uyulan /uygulanan cinsten

(bkz: sarıgül)

kemalizm ve solidarizmdir.

liberaller, komünistler, islamcılar ve etnik azınlıklar mıke-mirebilirler. sorun yaratmaktan başka hiçbir şey yaptıkları yok çünkü.

1. tüm partileri, meclisi kapatıp başa gerçekten işinin ehli, kendi alanlarında uzman, erdemli, ahlaklı, eğitimli insanları getir.
2. farklı alanlardan kendi alanlarında uzman insanlarla bir meclis kur. neye karar verilecekse bu insanlar toplanıp tartışarak ortak karar alsınlar.
3. demokrasiyi kaldırıp yerine meritokrasi getir. halkın büyük kısmının cahil olduğu bir ülkede demokrasi çalışmaz.

aslında tek çare seçmenin bilinclenmesi. partisinin dayattigi adaya değil de partisi ne olursa olsun milletvekili adaylarının en az bir konuda uzman olanına oy vermesi. misal adam çiftçiligi yalamış yutmuş ama parası yok. hiç önemli değil. yeterki halka güven telkin etsin. çıksın kürsüye tarım nasıl yapılır anlatsın. misal kadın terzi ya da moda tasarımcısı. girsin meclise ev ekonomisine katkı yapacak dikiş nakış işleri için uzmanlığını konuştursun. halka öğretsin. halkını seven insan lazım bize. işte o zaman düzlüğe çıkariz.