ülker halley

berbat bir tat. eskiden iyiydi fakat şimdi sadece şekerli bisküvi yiyor hissi veriyor mide bulandırıcı.

eskiden her şey iyiydi. git gide kötüleşiyor her şey.

herkeze bi halley oluyo, reklamlı çikolatalı bisküvi.
ben lisede iken çıkmıştı.
o zaman, öğrenciler okula kendi gider, kendi gelirdi.
o sıralar en büyük zevkimiz okul çıkışı, kalan harçlık ile halley alıp eve giderken yemekti.
tüm günün kritiğini yapar, gülmekten katıla katıla eve giderdik.
okul kız okulu idi, haliyle yolda baya izleyicimiz olurdu.
ben hala aynı hislerle yiyorum halleyi, tadı da aynı benim için. ruhum liseli kalmış olabilir.

ilk ve ortaokuldayken annem köyün bakkalından bir koli alıp her gün cebime bir tane koyardı. şimdi bin koli alabilecek param var belki ama canım istemiyor. çünkü ne annem var artık,ne de hevesim..

ağzımızın tadı mı bozuldu yoksa ülker büyüdükçe kötü malları bize mi iteliyor merak ettiğim şey. eskiden çok iyiydi. geçen yarısını zor yedim.

ikı bisküvi arasındaki marshmellow ve bisküvinin üzerinde çikolata kaplaması bulunduran ülker'e ait atıştımalık.

başka bir şey yoksa çayla güzel oluyordu (içine invert şeker şurubu katılmadan önce). şimdi tadı kaçtı. tadı kaçmasa bile yine içinde normal pancar şekeri dururken neden mısır şurubu kattıklarına bir türlü anlam veremediğim ama daha fazla tercih ettiğim probis de yenmez oldu. her şeyi sağlıklı pişirmenin bir yolu mutlaka var, bu katkı maddelerine çok ihtiyaç varmış gibi neden her şeyin içinde anlamıyorum. sadece şeker pancarından yapılan normal şekerle pişirilmiş bisküvileri bulunca hazine bulmuş gibi seviniyorum. ne hale geldik.

hayatı güzelleştiren basit mutluluklardan.