üniversitede arkadaş edinemeyenlere tavsiyeler

herkes doğuştan sosyal bir çocuk olarak doğmuyor.
burada husus iki noktada ortaya çıkıyor. kişi ya gerçekten asosyaldir yani kişisel ilişkilerde zayıftır ya da biraz seçici daha önce yaşadıklarından dolayı herkesle arkadaşlık kurmuyordur. benim bahsetmek istediğim seçilen yalnızlık değil, mecburi yalnızlık. mecburi yalnızlık bence çok zor bir durum bir şeyler paylaşacak kimsenin olmaması, bu durumun en kötü yanı sanırım. bazen bu yalnızlık insanı depresyona kadar götürebilir. çünkü kimse yeteri kadar güçlü değildir çoğu insan sadece güçlü durmaya çalışıyor. belki güçlü görünmeye çalışmasından dolayı kimseye yanaşmak istemiyordur ama yanlış yaptığının farkın vardığında koca bir hiçliğin ortasında bulacak kendini. hiç kimse bir yolda ya da bu hayatta yalnız olamaz olsa dahi hiçbir şeyin tadı çıkmaz. eğer bir şeyler paylaşıyorsan güzeldir. tek başına yaptığın hiçbir şeyin mutluluğu kalıcı değildir eğer bir şeyleri birlikte yapıyorsan güzeldir tabi ki tek başına yaptığın birkaç şey güzel olabilir ama buna kimsenin şahit olmaması bence çok kötü. eğer kimse size yanaşmıyorsa siz gidin tanışın siz arkadaş olmaya çalışın herkesle samimi olacaksın diye bir şey yok. bunu deneyerek öğrenebilirsin ve çoğu zaman da üzüleceksin ama bunlar senin için birer tecrübe olacak. bu tecrübelerle insani ilişkilerde daha iyi olacaksın daha emin adımlarla ilişkilerini kuracaksın.

çok da lazım bir şey değil, ağır klişeye giricem ama yalnızlığın kıymetini bilin.