üsküdar'dan kadıköy'e yürümek

bir zamanlar çok fazla yaptığım davranış. çöplük gibi olan kafamı dağıtmak için bacaklarıma yüklenirdim, kulaklığımı takar ve aç susuz bitap düşmüş şekilde yürür, kadıköy kalabalığında tanıdığım kimse olmadığına içten içe üzülürdüm. mekanların arasından bir hayalet gibi geçer, kimseyle göz göze gelmemeye çalışırdım. üsküdar' dan kadıköy' e yürümek bir ülkeden başka bir ülkeye yürüyerek geçmek gibidir. iki ilçe, iki ayrı diyar gibidir. ama ben üsküdar' ı da çok severim.

harem üzerinden gidip haydarpaşa'nın oradan kendini aşağı saldın mı kadıköydesin zaten çok uzun bir yürüme mesafesi değildir.

otobüsle olanını şu anda yaptığım eylemdir.

çok yürüdüm, mesela ıı. abdülhamit hastanesinin kapısından çıkıyorum, yürüyerek 2-3 dakika sonra kadıköy'deyim. koşarak 1 dakika.

1 bucuk saatlik yoldur. yurunur.

üsküdar'a gider iken aldı da bir yağmur
üsküdar'a gider iken aldı da bir yağmur
katibimin sefresi uzun, eteği çamur
katibimin sefresi uzun, eteği çamur.

diyerek bu havada dikkat ediniz.

hava soğuk yürünmez.