vizyonsuz olmak

bana göre toplumun uzvu olmak bir vizyonsuzluk şeklidir. zira yaptığı her davranışı, sanki toplum onay merciisiymişçesine, onların anlamlandırma süzgecinden geçirir, toplum anlam verebiliyorsa o davranışını gerçekleştirir, anlam veremiyorsa o davranışını gerçekleştirmez.

bu kişiler toplum olmadan hiçtir, muhtemelen de yok hükmündedir. çünkü geçmişten bu yana kararlarını toplumla aldığı için tek kaldığı an hiçbir şey yapamayacaktır.

işte bu da toplumun uzvu olan vizyonsuz kişilere dair bir tanım. ben onları birey olarak dahi görmüyorum.

ben bu işe biraz daha basit kendi yatırım işim üzerinden örnek vermek istiyorum. bu ülkedeki birçok kişiye 1 milyon dolar verin o para ile lüks arabalar, evler, kıyafetler alarak o üzerindeki aşağılık kompleksini kapatmaya çalışır ama ben bu parayı nasıl daha akıllı yatırım yaparak 10 milyon dolara çıkartırım hesabını yapmaz.

bence bunun en üst noktasında “omurga” “prensip” “ilke” “hayata karşı duruş” “ideoloji” “inanç” gibi söylemler adına ruhun esnekliğini azaltıp kişinin kendisini iflah olmaz bir yobaza dönüştürmesi var.

sıfır anlayış. sıfır empati. sıfır farklı açıdan bakma. sıfır “acaba yanılıyor olabilir miyim” sorusu.

bir insanın fikri değeri vs yanlış olabilir ki hepimizin birçok şeyi yanlış. ama yanlış olduğuna ihtimal vermediğin an geçmiş olsun kardeşim…

beynini kullanmadan omurilikle idare etmektir.
kullan şunu kullan. zaten atrofiye uğrayacak zamanla, bari kullanda geç küçülsün.

vizyon kelimesi ile ifade edilen ileriyi tahmin etmek ötede ne olacağını görmektir. peki bir insan yüzlerce yıllık dogmaları kullanarak ilerisi ile ilgili bir tahminde bulunabilir mi? bu tıpkı geçmişte yaşadığı anılara takılı kalmış bir insanın hayatını yaşayamaması gibidir. işte dogmalar da bir toplumun vizyonunu yok eder. gelişimden değişimden kopuk hale getirir. ne kültürel bir gelişim, ne de bilime dair bir merak vardır. tüm soruların cevabı verilmiştir bu toplumda...