1.
çıkış noktası 1950'li yıllarda abd'de siyahilere karşı ayrımcılığa itiraz eden aktivistleri tanımlamak için ''uyanık'' fiilinden türemiş bir kavram olmasına rağmen bugün tamamen anlam sapmasına uğramış ve sol liberallerin kullandığı bir zırvalığa evrilmiştir.
farklılıklara itiraz etmek maskesiyle kendileri gibi düşünmeyenleri faşizanca susturmaya yönelik bir akım haline gelmiştir.
özellikle ırksal ve cinsiyet kökenli eşitsizliğe tepki argümanları kullanılarak gerçekleri çarpıtmakta ustalaşmış bir propaganda kültürüdür.
ülkemizde ki yansımalarına vereceğimiz ilk örnek feminizm ve insan hakları görünümü altındaki kürtçü derneklerdir.
aynı zamanda sokak hayvanlarını sahiplenmek güdüsüyle hareket ettiğini söyleyen ama köpektapar kişilik bozukluğu'nun tüm belirtilerini gördüğümüz insan ve insanlık düşmanı hasta ruhlu profilleri de bu kategoride değerlendirebiliriz.
tüm dünyada twitter ve netflix gibi büyük medya oluşumlarının kuruluş felsefesini bu iğrenç kültür oluşturmaktadır.
farklılıklara itiraz etmek maskesiyle kendileri gibi düşünmeyenleri faşizanca susturmaya yönelik bir akım haline gelmiştir.
özellikle ırksal ve cinsiyet kökenli eşitsizliğe tepki argümanları kullanılarak gerçekleri çarpıtmakta ustalaşmış bir propaganda kültürüdür.
ülkemizde ki yansımalarına vereceğimiz ilk örnek feminizm ve insan hakları görünümü altındaki kürtçü derneklerdir.
aynı zamanda sokak hayvanlarını sahiplenmek güdüsüyle hareket ettiğini söyleyen ama köpektapar kişilik bozukluğu'nun tüm belirtilerini gördüğümüz insan ve insanlık düşmanı hasta ruhlu profilleri de bu kategoride değerlendirebiliriz.
tüm dünyada twitter ve netflix gibi büyük medya oluşumlarının kuruluş felsefesini bu iğrenç kültür oluşturmaktadır.
devamını gör...
2.
lgbt+'sından sosyalistine kadar soldan beni tamamen soğutmuş, pembe götlü insanlar üzülmesin diye yalan söylemeyi çok seven günümüzün kanser kültürüdür.
(bkz: offended by everything ashamed of nothing)
(bkz: offended by everything ashamed of nothing)
devamını gör...
3.
çok boktan bir kültürdür.
gerçekten reddit'te dönen tartışmalardan beynim alev alıp uçmuştu. bizim tartışma kültürümüz yok diyordum, bunlar kadar ad hominem yapan, bunlar kadar whataboutism'e başvuran başka bir kitle yoktur.
tüm insani değerleri yok sayar, cinsiyet üzerinden konuşmaya başlarlar. en ufak bir tartışmada, başladığınız olayı cinsiyetçiliğe, yobazlığa, ahlaksızlığa çekerler. tartışma nasıl yürürse yürüsün, kendilerinin konuşmak için hedeflendikleri tek nokta vardır: kadın, transeksuel birey, non-binary, lgbtqxczv. hiçbir boka çare olamazlar, yalnızca gruplaşmanın, kendilerince bir komite oluşturmanın gücüyle insanlara saldırırlar. kurumları hedef alırlar ve daha fazla gündem olmak için, woke'a selam çakmayan, açığını buldukları birilerini hedefe koyup linçlerler. bunların en sevdikleri kelime "triggering"dir. her boka tetiklenirler. mağdur edebiyatı yaratıp, kendilerini yüzyıllardır mağdur edilmiş gösterip, üzerinize gelirler.
türkiye'de çok fazla sağlam tartışma argümanı geliştirebilen woke'cu yoktur. çünkü bizim ülkemizdeki lgbtq üyeleri ve kadınlar, doğru düzgün okumadıkları için, özellikle bu kültür ve takipçisi "cancel culture" yurtdışından ithal olduğu için, bunlarla alakalı sağlam argümanlarda bulunmak için yabancı dilde okumalar yapmak gerektiği, bilhassa amerikan kültürü ve toplumsal yapısı hakkında birkaç şey bilmek gerektiği için, çok ezbere konuşurlar. duyduklarını aynen aktarmaya çalışırlar ama üzerine düşünmezler. bunların tanıdığım en bilgili ve önemli temsilcileri nevşin mengü'dür. onu dinlediğinizde, ciddi bir rahatsızlık duyarsınız lakin bir türlü adını koyamazsınız. ciddi bir woke'cudur ancak çok bilgili ve akıllı olduğu için ne tepki vereceğinizi bilemezsiniz. kafanız biraz karışık ve okuma yapmadıysanız, alır götürür sizi.
bunlardan bir tanesini, şımarık bir tanesini bir tartışma ortamında kepaze etmiştim. çok gülmüştük tabii sonra. "daha fazla çalışıp, geleceğim." demişti. bu meseleleri uygulamarıyla birlikte görmek için özellikle abd'de büyüyen hareketleri takip etmek gerekir. me too gibi. netflix bunların sponsorudur. twitter bunların örgüt evi, holywood ise esir aldıkları, dünyaya açıldıkları yerdir. medya yoluyla düşünce tarzlarını tüm dünyaya enjekte etmeye çalışırlar. başarılı oldukları yerler vardır ancak, ülkemizde bocalıyor.
ülkemizdeki woke'cuların bocalamalarının bir diğer sebebi ise, solcu görünümlü kürtçü, mor amblemli kadın örgütlerinin woke'u süratle benimseyip, "kürtlere ve mültecilere ve kadınlara ve köpeklere selam olsun! gerisine lanet olsun!" temalı sloganlarıdır. haha'dır gerçekten, çok aptalca ve komiktir. tip milletvekili serra kadıgil, bu konuda siyasi temsilcisidir bu hareketin. lakin, wasp'ı bize uyarlamaya çalışarak çok komik bir duruma düşmüştür. white anglosaxon protestant gibi bir beyaz elit, türkiye'de, abd'deki şekliyle tarif edilemez. türkiye'de "beyaz, yaşlı, zengin bir türk değilsen hayat çok zor." gibi bir ifade ile wasp'a selam çakmış, lakin sürüyle boşluğu dolduramamıştır. bu konular ciddi sosyolojik analizleri beraberinde getirmelidir. bu kültürü adamakıllı okumayanlar ancak kepaze olurlar.
söylenecek çok ama çok şey var lakin zaten söylüyor insanlar. hristiyanlar özellikle bu woke'cularla müthiş mücadele içindeler. okuması keyifli, yazması çok uzun, bu yüzyılı ciddi şekilde etkileyen ve etkileyecek bir harekettir aynı zamanda.
gerçekten reddit'te dönen tartışmalardan beynim alev alıp uçmuştu. bizim tartışma kültürümüz yok diyordum, bunlar kadar ad hominem yapan, bunlar kadar whataboutism'e başvuran başka bir kitle yoktur.
tüm insani değerleri yok sayar, cinsiyet üzerinden konuşmaya başlarlar. en ufak bir tartışmada, başladığınız olayı cinsiyetçiliğe, yobazlığa, ahlaksızlığa çekerler. tartışma nasıl yürürse yürüsün, kendilerinin konuşmak için hedeflendikleri tek nokta vardır: kadın, transeksuel birey, non-binary, lgbtqxczv. hiçbir boka çare olamazlar, yalnızca gruplaşmanın, kendilerince bir komite oluşturmanın gücüyle insanlara saldırırlar. kurumları hedef alırlar ve daha fazla gündem olmak için, woke'a selam çakmayan, açığını buldukları birilerini hedefe koyup linçlerler. bunların en sevdikleri kelime "triggering"dir. her boka tetiklenirler. mağdur edebiyatı yaratıp, kendilerini yüzyıllardır mağdur edilmiş gösterip, üzerinize gelirler.
türkiye'de çok fazla sağlam tartışma argümanı geliştirebilen woke'cu yoktur. çünkü bizim ülkemizdeki lgbtq üyeleri ve kadınlar, doğru düzgün okumadıkları için, özellikle bu kültür ve takipçisi "cancel culture" yurtdışından ithal olduğu için, bunlarla alakalı sağlam argümanlarda bulunmak için yabancı dilde okumalar yapmak gerektiği, bilhassa amerikan kültürü ve toplumsal yapısı hakkında birkaç şey bilmek gerektiği için, çok ezbere konuşurlar. duyduklarını aynen aktarmaya çalışırlar ama üzerine düşünmezler. bunların tanıdığım en bilgili ve önemli temsilcileri nevşin mengü'dür. onu dinlediğinizde, ciddi bir rahatsızlık duyarsınız lakin bir türlü adını koyamazsınız. ciddi bir woke'cudur ancak çok bilgili ve akıllı olduğu için ne tepki vereceğinizi bilemezsiniz. kafanız biraz karışık ve okuma yapmadıysanız, alır götürür sizi.
bunlardan bir tanesini, şımarık bir tanesini bir tartışma ortamında kepaze etmiştim. çok gülmüştük tabii sonra. "daha fazla çalışıp, geleceğim." demişti. bu meseleleri uygulamarıyla birlikte görmek için özellikle abd'de büyüyen hareketleri takip etmek gerekir. me too gibi. netflix bunların sponsorudur. twitter bunların örgüt evi, holywood ise esir aldıkları, dünyaya açıldıkları yerdir. medya yoluyla düşünce tarzlarını tüm dünyaya enjekte etmeye çalışırlar. başarılı oldukları yerler vardır ancak, ülkemizde bocalıyor.
ülkemizdeki woke'cuların bocalamalarının bir diğer sebebi ise, solcu görünümlü kürtçü, mor amblemli kadın örgütlerinin woke'u süratle benimseyip, "kürtlere ve mültecilere ve kadınlara ve köpeklere selam olsun! gerisine lanet olsun!" temalı sloganlarıdır. haha'dır gerçekten, çok aptalca ve komiktir. tip milletvekili serra kadıgil, bu konuda siyasi temsilcisidir bu hareketin. lakin, wasp'ı bize uyarlamaya çalışarak çok komik bir duruma düşmüştür. white anglosaxon protestant gibi bir beyaz elit, türkiye'de, abd'deki şekliyle tarif edilemez. türkiye'de "beyaz, yaşlı, zengin bir türk değilsen hayat çok zor." gibi bir ifade ile wasp'a selam çakmış, lakin sürüyle boşluğu dolduramamıştır. bu konular ciddi sosyolojik analizleri beraberinde getirmelidir. bu kültürü adamakıllı okumayanlar ancak kepaze olurlar.
söylenecek çok ama çok şey var lakin zaten söylüyor insanlar. hristiyanlar özellikle bu woke'cularla müthiş mücadele içindeler. okuması keyifli, yazması çok uzun, bu yüzyılı ciddi şekilde etkileyen ve etkileyecek bir harekettir aynı zamanda.
devamını gör...
4.
bulaştığı her şeyi kirletir, amacından saptırır ve komik duruma düşürür.
devamını gör...
5.
türkiye'deki en sağlam örneği islamcılar ve islamcılıktır. aslında ortada woke culture ve sjw'ler yokken onların tarzı ve yöntemlerini benimsemişlerdi. mağdur edebiyatı falan filan...
liberal soldan woke kültürüne: solun solu nihilizm sarmalında
"batı’nın bir uygarlık krizi yaşadığı söyleniyor. gerçi böyle bir söylem 2’inci dünya savaşı sonrası hep tekrarlanmıştı.
örneğin hannah arendt’in “kültür krizi”, horkheimer ve adorno’nun “aydınlanmanın diyalektiği” yapıtları da bu tartışmayı konu alıyorlardı. ama uygarlık krizi nedir diye sorulacak olursa bunun güncel örneklerini önce amerika’da ortaya çıkıp daha sonra dünyaya yayılan “woke” kültüründe görmek mümkündür. bu kültür abd’nin ve giderek dünyanın geniş kesimlerini özellikle abd’deki demokrat parti ve o çizgideki medya üzerinden şiddetle etkiliyor.
woke kültürü
“woke” amerikan siyahi argosunda “uyanık olmak” anlamına geliyor. bunun pratik ifadesi tarihte yaşanmış ya da bugün var olan kimi uygulamaları çarpıtılmış bir mantık çerçevesinde eleştirmek, hedef göstermektir. örneğin abd’nin üçüncü başkanı jefferson’un köle sahibi olmasından dolayı heykelinin kaldırılması gibi. bu akım, zamanın ve mekânın kıstaslarını yani tarihsel koşulları ve coğrafyayı dikkate almadan her konuda sadece devlet ve topluma değil tarihe, değer yargılarına ve gerçeğe isyan etmek iddiasında. fakat dikkatli bakıldığında ”woke” akımının sisteme bir itirazının bulunmadığını görüyoruz. aksine, bu akım aslında sol ve eleştirel düşüncenin içine sızmış olan marksizm karşıtı anarşist ve nihilistlerin geliştirdiği bir ideolojik bakış ve davranış biçiminden ibaret.
marksist kökenli tarihsel sol akım toplumsal sorunları bir sosyoekonomik sistem kavramı etrafında irdeliyor ve rasyonel bir bakış açısıyla ele alıp eleştiriyordu. insanlığın sıkıntılarının ve özgürleşme önündeki engellerin ortadan kalkmasını sistemin değişmesine ya da sosyal ve ekonomik yapıdaki temel reformlara bağlıyordu.
bugün baskın ve yaygın olan “woke” kültürdeki sol ise sistem tartışmasını bir yana bırakmış olduğu için olumsuzluklara sadece kendi kafasındaki keyfi ahlak anlayışı penceresinden bakıyor. kapitalist toplumu değiştirmek gibi bir amacı olmayan yeni sol bu sistem içinde “nasıl ahlaklı olunur” sorusuyla meşgul. bu tür “yeni solcular” tıpkı sosyal sistem kavramını yaşadıkları dönemlerde akıllarına dahi getiremeyecek olan epikürcü veya stoacı filozoflar gibi “ölmeden önce nasıl ahlaklı yaşanır” sorusuna cevap arıyorlar.
tarihsel marksist sol analiz yapıyordu, “woke” ye da liberal yeni sol ise sadece pozisyon alıyor. bu pozisyon alışta gerekçe olarak gösterilen ahlak kuralları elbette sosyal sınıflara ve çıkar ilişkilerine göre değişik dönemlerde farklılıklar göstereceğinden “woke” solcuların ölçütü aslında gösteri toplumunda o anda hangi rüzgârın hızlı estiğidir. bugün bir kadın cinayeti, yarın göçmen konusu, ertesi gün hava kirliliği. nerede hareket orada bereket! hangi ahlak kuralı daha fazla kalabalık toplanmasına yarayacaksa o kural çerçevesinde mümkün olan en yüksek düzeyde gürültüyle ses çıkarmaya “yeni sol” deniliyor. sınıf mücadelesinin yerine magazin gürültüsü seçiliyor.
“yeni sol” sol mu?
murray bookchin ve chantal mouffe gibi “yeni sol” ideologlar marksist yöntemi, sınıfsal analizi ve yeni bir toplumsal sistem arayışını bir yana bırakmışlar. onlar için önemli olan sürekli baskı ve eşitsizlik ürettiğini iddia ettikleri azınlık-çoğunluk, devlet-birey, güçlü-zayıf ve egemen-bağımlı ilişkileri. bu yaklaşım toplumu, devleti, her türlü organizmayı ve bilinçli ya da bilinçsiz tüm insani “yapıları” düşman görüyor, nihilist bir düzlemde hiçbir değer yargısı tanımıyor. bununla da yetinmiyor ölçüt olarak gerçeğin alınmasını da felsefi olarak reddediyor. nihilistler sadece mutlak gerçek kavramını değil gerçeği yok sayar, gerçekler üzerinden yürütülen bir politik mücadeleyi dahi özgürlük karşıtı olarak görürler. hatta sergey neçayev gibi devlet ve toplum yıkılınca gerçeğin zaten ortaya çıkacağını savunanlar da olmuştur.
nihilizm aslında 19’uncu yüzyılın ikinci yarısında rusya solu içinde ortaya çıkmış ve avrupa’ya yayılmış bir akım olsa da tarihsel kökleri eski yunan’a kadar uzanıyor. para karşılığı felsefe dersleri veren sofistlerden gorgias tıpkı nihilistler gibi gerçeğin bir ölçüt olamayacağını savunmuştur: “hiçbir şey mutlak olarak mevcut değildir. eğer bir şey varsa, bu insan tarafından kavranamaz. kavranmış olsa bile, ifade edilemez ve başkalarına açıklanamaz.” diyordu hazret.
nihilizm yani hiççilik batı’nın bugün içine düştüğü uygarlık ve kültür krizinin bir ifadesi. nihilizm ırklara ayırdığı insanları, kadınlarla erkekleri, cinsel tercihleri, dinleri, mezhepleri, coğrafi bölgeleri birbirleriyle kapıştırıyor. bu eğilimin artı değer yaratmak için durmadan fırsat arayan sermayeye yarayacağı belli. ancak sistemin engelsiz gelişmesi bazı sınırların olmadığı anlamına da gelmiyor. küresel ısınma ve iklim sorunları yanında insanın psikolojik sınırı da hesaba katılması gereken bir faktör. sonuç olarak woke ideolojisi sistemin bir öz yıkımı, kendini imhası olarak da değerlendirilebilir.
nietzsche ne diyordu?
nihilizmin 19’uncu yüzyılda ortaya çıktığı dönemde onu en iyi anlatanlardan biri nietzsche olmuştur. birçok insan bilgisizlik ya da kestirme düşünme alışkanlığı nedeniyle nietzsche’yi de nihilist zannetse de nihilizmle en sert mücadeleyi o vermiştir. filozofun yıkılmasını ve ortadan kalkmasını istediği değerler “ezik ve hınçlı” insana ait olduğunu düşündüğü eski dinsel değerlerdir. bu yıpranmış değerler karşısında nietzsche’ye göre iki tavır olabilir. bunlardan birincisi her türlü değeri reddeden pasif iradecilik yani nihilizmdir. ikincisi ise eski değerler yerine yeni değerleri koyacak olan üstün insanın aktif iradesidir.
nietzsche’ye göre pasif irade veya nihilizm bir çilecilik ideolojisidir ve nihilistler için şöyle der: “onlar, yani zayıflar, tedavisi olmayan hastalar şimdi erdemi tekellerine almışlar. sadece biz iyi insanlarız, sadece biz adaletliyiz derler, kendilerinin hidayete ermiş olduklarını düşünürler. sanki sağlık, şans, güç, gurur, güç duygusu bir gün acı bir şekilde kefareti ödenmesi gereken ahlaksızlıklarmış gibi, bizi uyarmak için canlı sitemler gibi aramızda dolaşıyorlar: ah ne kadar çok insan içten içe kefaret ödemeye istekli, ne kadar çok cellat olmayı arzuluyorlar. “
tıpkı yeni solun woke ideolojisindeki her taşın altında eski bir soykırım, birkaç yüzyıl öncesinden bir sömürgecilik, “ırksallaştırılmış” farklar arasında bir eşitsizlik, cinsiyetler ve cinsel tercihler içinde bir haksızlık arayan günümüz militanları gibi değil mi? evet, günümüz solunun özellikle batı’da büyük bölümü bu durumda. ancak tarihsel sol akım geçmişinde de benzer sorunları yaşamış ve bu sapmalarla mücadele etmiştir.
anti-dühring tam bunları anlatıyordu
engels’in anti-dühring kitabını sol aydınlar arasında bilmeyen yoktur. günümüzün “woke” kültüründen solculara, “liberal solculara”, nihilistlere çok benzeyen ve adeta onların prototipi sayılabilecek eugen dühring adlı nihilist ve antisemit filozof engels ve marx tarafından iyice alaya alınmış, bu nedenle unutulup gitmiş biridir. dühring’in en akıldışı iddialarından biri olan evrensel, tarih dışı ve sınıflar üstü bir ahlakın ve insanlar arası bir “empatinin” yani duygudaşlığın bulunduğu ve sosyalizmin bu temeller üzerinde yükseleceği iddiası marksizmin en sert eleştirileriyle karşılaşmıştır.
işin ilginç tarafı solla hiçbir ilgisi bulunmayan aristokratik, seçkinci düşüncedeki nietzsche de bu kişiliğin nihilizmi hakkında sözünü esirgememiştir:
“günümüz almanya'sında ahlak tamtamını en uygunsuz ve iğrenç şekilde kullanan intikam havarisi berlinli eugen dühring'i bir kez daha hatırlıyorum: dühring, bugün var olan en büyük ahlaki geveze, hatta kendi türü olan antisemitler arasında bile en büyüğü. hepsi hınç adamları, bu fizyolojik olarak rezil ve deli adamların yeraltında kaynayan bir intikam dünyası var, talihli insanlara karşı öfke patlamalarından ve aynı zamanda intikam girişimlerinden hiç tatmin olmuyorlar, intikam almak için bahaneleri tükenmiyor: hınç almanın en yüce, en ince, en kurnaz zaferine gerçekten ne zaman ulaşacaklar acaba? açıkçası kendi sefaletlerini ve dünyadaki tüm sefaleti mutluların da bilincine yerleştirmeyi başarırlarsa o zaman. böylece bir gün mutlular mutluluklarından utanacak ve belki de birbirlerine şöyle diyecekler: ‘mutlu olmak utanç verici! ne kadar çok acı var!’ ne var ki mutlu, başarılı, güçlü beden ve ruh adamlarının kendi mutluluk haklarından şüphe etmeye başlamalarından daha büyük ve daha ölümcül bir hata olamaz.” işte filozofa göre uygarlığın yozlaşması buydu.
nietzsche’nin uygarlık için büyük bir tehlike olarak gördüğü ve dühring’de somutlaşan nihilist yaklaşım bir kin ve nefret ideolojisidir ve her zaman antisemitizmi de içerir. bugün batı metropollerinde gösteriler yapan nihilist eğilimli yeni solcuların hamas dostu ve yahudi karşıtı olmalarına şaşırmak mı gerekir? nietzsche uygarlığı nihilizmle mücadeleye çağırmaktaydı. çünkü nihilizm dünyadaki tüm asalakları ve çeşitli nedenlerle topluma karşı hınç ve eziklik duyanları bir araya getirecek bir çekiciliğe sahipti:
“tüm hastalar ve hastalıklılar içgüdüsel olarak sürüler halinde örgütlenmeye yönelirler, çileci rahip onlardaki bu güdüyü anlar ve teşvik eder. nerede sürü varsa orada zayıflık güdüsü ve o güdüyü organize eden rahibin bilgeliği vardır”
bugüne gelirsek batı’da solun hamas yanlısı mitinglerini finanse eden george soros ve onları destekleyen bernie sanders ve noam chomsky gibileri var. filozof işte bunlara karşı alarm verir:
“gelin bu ‘tepetaklak olmuş dünyaya’ bir son verelim! duyguların bu utanç verici yumuşamasına bir son verelim! hastalar sağlıklıları hasta etmesin, çünkü bu yumuşamanın anlamı budur, yeryüzünde hâkim olması gereken bakış açısı budur .”
nihilizm insanlık ve özellikle sol için tehlikeli bir hastalıktır. marx ve engels’in kendi dönemlerinde verdikleri ideolojik ve siyasal mücadele daha çok solun bu kesimlerine karşı olmuş yani anarşist bakunin’i, antisemit proudhon’u, nihilist dühring gibilerini hedef almıştır. anti-dühring eserinde kullanılan temalar daha sonra lenin’in yazdığı materyalizm ve ampiryokritisizm adlı eserde de ele alınmıştır.
liberal nihilist foucault solculuğu
daha sonra uzun bir süre unutulan sol içindeki nihilist akım başta michel foucault olmak üzere 68 sonrasında bazı yeni filozoflar tarafından tekrar canlandırılarak sosyalist harekete sokulmuştur. bunu da ilginç bir şekilde nietzsche’yi kullanarak yapmışlardır. bu konuyu genç marksist filozoflardan aymeric monville “solun nietzschecilik sefaleti” adlı kitabında işler:
“böyle buyurdu zerdüşt” yazarını 'solculaştırma' fikri zorlama görünebilir, ancak liberal solcular bunu becermişlerdir. filozofun eserinin, aydınlanmaya, akılcılığa, materyalizme ve sonuçta marksizm ve işçi hareketinden kaynaklanan tüm geleneğe saldırmak için sol içinde bir silah olarak kullanıldığı monville tarafından çok iyi anlatılıyor.
1968 ve sonrasında batı avrupa’da sol içindeki liberal kanat geniş ölçüde nietzsche’den yararlanmıştır. nietzsche naziler, anarşistler, neo-faşistler ve solcu entelektüeller tarafından sırayla kullanıldıktan 20’inci yüzyıl sonunda artık “avrupa yanlısı ve liberal” olarak göreve çağrılmıştır(!).
bu tezgâhta andler, palante, blanchot, camus, bataille, deleuze, foucault ve derrida, resmi bir din haline gelen bir tarikatın başrahipleriydi: 'sol kanat nietzschecilik'… postmodern medya, tv programları ve hatta politikacılar tarafından huşu ile savunulan solun nietzsche'ye bu magazinsel dönüşü, "ahlaki sol" ile gericiliğin irrasyonel, bireyci ve anti-komünist ittifakını oluşturdu.
bu felsefi gerici manevranın tek bir amacı vardı: marksizm’i ve işçi hareketinden doğan tüm felsefeyi yok etmek. bunu başardılar da. işte yeni liberal sol ve ondan kaynaklanan 21’inci yüzyıl woke kültürü böyle doğdu. batı dünyasında sosyal demokrasinin solundaki kesimlerin büyük kısmı bugün bu sapma ile zehirlenmiş durumda ve ancak tarihsel sol eski marksist temellerine son birkaç yıldır yeniden ilgi gösteriyor. çelişkisiz toplum oluşturma hayali yine de boşa çıkacak eninde sonunda.
kayahan uygur'un 21 nisan 2024 odatv yazısı
batı'da son on yılda kendini gösteren bu akıl hastalığına sahip olanların islamcılarla ittifak kurması ilginç olmadığı gibi şu sıralar bu sjw'lerin islamcılar tarafından davar gibi güdülmesi de çok normal. biraz daha irdelenmesi gerekiyor aslında bu vaziyetin.
2000'lerin başında ırak işgaline karşı çıkan solcuların sonradan ışid'e evrilecek ırak islami direnişini (2004-2006 civarı) coşkuyla karşılayıp selamlamasıyla benzer olduğu kadar çok önemli farklı özellikleri var şu anda yaşanan sürecin. özellikle batı toplumları açısından.
liberal soldan woke kültürüne: solun solu nihilizm sarmalında
"batı’nın bir uygarlık krizi yaşadığı söyleniyor. gerçi böyle bir söylem 2’inci dünya savaşı sonrası hep tekrarlanmıştı.
örneğin hannah arendt’in “kültür krizi”, horkheimer ve adorno’nun “aydınlanmanın diyalektiği” yapıtları da bu tartışmayı konu alıyorlardı. ama uygarlık krizi nedir diye sorulacak olursa bunun güncel örneklerini önce amerika’da ortaya çıkıp daha sonra dünyaya yayılan “woke” kültüründe görmek mümkündür. bu kültür abd’nin ve giderek dünyanın geniş kesimlerini özellikle abd’deki demokrat parti ve o çizgideki medya üzerinden şiddetle etkiliyor.
woke kültürü
“woke” amerikan siyahi argosunda “uyanık olmak” anlamına geliyor. bunun pratik ifadesi tarihte yaşanmış ya da bugün var olan kimi uygulamaları çarpıtılmış bir mantık çerçevesinde eleştirmek, hedef göstermektir. örneğin abd’nin üçüncü başkanı jefferson’un köle sahibi olmasından dolayı heykelinin kaldırılması gibi. bu akım, zamanın ve mekânın kıstaslarını yani tarihsel koşulları ve coğrafyayı dikkate almadan her konuda sadece devlet ve topluma değil tarihe, değer yargılarına ve gerçeğe isyan etmek iddiasında. fakat dikkatli bakıldığında ”woke” akımının sisteme bir itirazının bulunmadığını görüyoruz. aksine, bu akım aslında sol ve eleştirel düşüncenin içine sızmış olan marksizm karşıtı anarşist ve nihilistlerin geliştirdiği bir ideolojik bakış ve davranış biçiminden ibaret.
marksist kökenli tarihsel sol akım toplumsal sorunları bir sosyoekonomik sistem kavramı etrafında irdeliyor ve rasyonel bir bakış açısıyla ele alıp eleştiriyordu. insanlığın sıkıntılarının ve özgürleşme önündeki engellerin ortadan kalkmasını sistemin değişmesine ya da sosyal ve ekonomik yapıdaki temel reformlara bağlıyordu.
bugün baskın ve yaygın olan “woke” kültürdeki sol ise sistem tartışmasını bir yana bırakmış olduğu için olumsuzluklara sadece kendi kafasındaki keyfi ahlak anlayışı penceresinden bakıyor. kapitalist toplumu değiştirmek gibi bir amacı olmayan yeni sol bu sistem içinde “nasıl ahlaklı olunur” sorusuyla meşgul. bu tür “yeni solcular” tıpkı sosyal sistem kavramını yaşadıkları dönemlerde akıllarına dahi getiremeyecek olan epikürcü veya stoacı filozoflar gibi “ölmeden önce nasıl ahlaklı yaşanır” sorusuna cevap arıyorlar.
tarihsel marksist sol analiz yapıyordu, “woke” ye da liberal yeni sol ise sadece pozisyon alıyor. bu pozisyon alışta gerekçe olarak gösterilen ahlak kuralları elbette sosyal sınıflara ve çıkar ilişkilerine göre değişik dönemlerde farklılıklar göstereceğinden “woke” solcuların ölçütü aslında gösteri toplumunda o anda hangi rüzgârın hızlı estiğidir. bugün bir kadın cinayeti, yarın göçmen konusu, ertesi gün hava kirliliği. nerede hareket orada bereket! hangi ahlak kuralı daha fazla kalabalık toplanmasına yarayacaksa o kural çerçevesinde mümkün olan en yüksek düzeyde gürültüyle ses çıkarmaya “yeni sol” deniliyor. sınıf mücadelesinin yerine magazin gürültüsü seçiliyor.
“yeni sol” sol mu?
murray bookchin ve chantal mouffe gibi “yeni sol” ideologlar marksist yöntemi, sınıfsal analizi ve yeni bir toplumsal sistem arayışını bir yana bırakmışlar. onlar için önemli olan sürekli baskı ve eşitsizlik ürettiğini iddia ettikleri azınlık-çoğunluk, devlet-birey, güçlü-zayıf ve egemen-bağımlı ilişkileri. bu yaklaşım toplumu, devleti, her türlü organizmayı ve bilinçli ya da bilinçsiz tüm insani “yapıları” düşman görüyor, nihilist bir düzlemde hiçbir değer yargısı tanımıyor. bununla da yetinmiyor ölçüt olarak gerçeğin alınmasını da felsefi olarak reddediyor. nihilistler sadece mutlak gerçek kavramını değil gerçeği yok sayar, gerçekler üzerinden yürütülen bir politik mücadeleyi dahi özgürlük karşıtı olarak görürler. hatta sergey neçayev gibi devlet ve toplum yıkılınca gerçeğin zaten ortaya çıkacağını savunanlar da olmuştur.
nihilizm aslında 19’uncu yüzyılın ikinci yarısında rusya solu içinde ortaya çıkmış ve avrupa’ya yayılmış bir akım olsa da tarihsel kökleri eski yunan’a kadar uzanıyor. para karşılığı felsefe dersleri veren sofistlerden gorgias tıpkı nihilistler gibi gerçeğin bir ölçüt olamayacağını savunmuştur: “hiçbir şey mutlak olarak mevcut değildir. eğer bir şey varsa, bu insan tarafından kavranamaz. kavranmış olsa bile, ifade edilemez ve başkalarına açıklanamaz.” diyordu hazret.
nihilizm yani hiççilik batı’nın bugün içine düştüğü uygarlık ve kültür krizinin bir ifadesi. nihilizm ırklara ayırdığı insanları, kadınlarla erkekleri, cinsel tercihleri, dinleri, mezhepleri, coğrafi bölgeleri birbirleriyle kapıştırıyor. bu eğilimin artı değer yaratmak için durmadan fırsat arayan sermayeye yarayacağı belli. ancak sistemin engelsiz gelişmesi bazı sınırların olmadığı anlamına da gelmiyor. küresel ısınma ve iklim sorunları yanında insanın psikolojik sınırı da hesaba katılması gereken bir faktör. sonuç olarak woke ideolojisi sistemin bir öz yıkımı, kendini imhası olarak da değerlendirilebilir.
nietzsche ne diyordu?
nihilizmin 19’uncu yüzyılda ortaya çıktığı dönemde onu en iyi anlatanlardan biri nietzsche olmuştur. birçok insan bilgisizlik ya da kestirme düşünme alışkanlığı nedeniyle nietzsche’yi de nihilist zannetse de nihilizmle en sert mücadeleyi o vermiştir. filozofun yıkılmasını ve ortadan kalkmasını istediği değerler “ezik ve hınçlı” insana ait olduğunu düşündüğü eski dinsel değerlerdir. bu yıpranmış değerler karşısında nietzsche’ye göre iki tavır olabilir. bunlardan birincisi her türlü değeri reddeden pasif iradecilik yani nihilizmdir. ikincisi ise eski değerler yerine yeni değerleri koyacak olan üstün insanın aktif iradesidir.
nietzsche’ye göre pasif irade veya nihilizm bir çilecilik ideolojisidir ve nihilistler için şöyle der: “onlar, yani zayıflar, tedavisi olmayan hastalar şimdi erdemi tekellerine almışlar. sadece biz iyi insanlarız, sadece biz adaletliyiz derler, kendilerinin hidayete ermiş olduklarını düşünürler. sanki sağlık, şans, güç, gurur, güç duygusu bir gün acı bir şekilde kefareti ödenmesi gereken ahlaksızlıklarmış gibi, bizi uyarmak için canlı sitemler gibi aramızda dolaşıyorlar: ah ne kadar çok insan içten içe kefaret ödemeye istekli, ne kadar çok cellat olmayı arzuluyorlar. “
tıpkı yeni solun woke ideolojisindeki her taşın altında eski bir soykırım, birkaç yüzyıl öncesinden bir sömürgecilik, “ırksallaştırılmış” farklar arasında bir eşitsizlik, cinsiyetler ve cinsel tercihler içinde bir haksızlık arayan günümüz militanları gibi değil mi? evet, günümüz solunun özellikle batı’da büyük bölümü bu durumda. ancak tarihsel sol akım geçmişinde de benzer sorunları yaşamış ve bu sapmalarla mücadele etmiştir.
anti-dühring tam bunları anlatıyordu
engels’in anti-dühring kitabını sol aydınlar arasında bilmeyen yoktur. günümüzün “woke” kültüründen solculara, “liberal solculara”, nihilistlere çok benzeyen ve adeta onların prototipi sayılabilecek eugen dühring adlı nihilist ve antisemit filozof engels ve marx tarafından iyice alaya alınmış, bu nedenle unutulup gitmiş biridir. dühring’in en akıldışı iddialarından biri olan evrensel, tarih dışı ve sınıflar üstü bir ahlakın ve insanlar arası bir “empatinin” yani duygudaşlığın bulunduğu ve sosyalizmin bu temeller üzerinde yükseleceği iddiası marksizmin en sert eleştirileriyle karşılaşmıştır.
işin ilginç tarafı solla hiçbir ilgisi bulunmayan aristokratik, seçkinci düşüncedeki nietzsche de bu kişiliğin nihilizmi hakkında sözünü esirgememiştir:
“günümüz almanya'sında ahlak tamtamını en uygunsuz ve iğrenç şekilde kullanan intikam havarisi berlinli eugen dühring'i bir kez daha hatırlıyorum: dühring, bugün var olan en büyük ahlaki geveze, hatta kendi türü olan antisemitler arasında bile en büyüğü. hepsi hınç adamları, bu fizyolojik olarak rezil ve deli adamların yeraltında kaynayan bir intikam dünyası var, talihli insanlara karşı öfke patlamalarından ve aynı zamanda intikam girişimlerinden hiç tatmin olmuyorlar, intikam almak için bahaneleri tükenmiyor: hınç almanın en yüce, en ince, en kurnaz zaferine gerçekten ne zaman ulaşacaklar acaba? açıkçası kendi sefaletlerini ve dünyadaki tüm sefaleti mutluların da bilincine yerleştirmeyi başarırlarsa o zaman. böylece bir gün mutlular mutluluklarından utanacak ve belki de birbirlerine şöyle diyecekler: ‘mutlu olmak utanç verici! ne kadar çok acı var!’ ne var ki mutlu, başarılı, güçlü beden ve ruh adamlarının kendi mutluluk haklarından şüphe etmeye başlamalarından daha büyük ve daha ölümcül bir hata olamaz.” işte filozofa göre uygarlığın yozlaşması buydu.
nietzsche’nin uygarlık için büyük bir tehlike olarak gördüğü ve dühring’de somutlaşan nihilist yaklaşım bir kin ve nefret ideolojisidir ve her zaman antisemitizmi de içerir. bugün batı metropollerinde gösteriler yapan nihilist eğilimli yeni solcuların hamas dostu ve yahudi karşıtı olmalarına şaşırmak mı gerekir? nietzsche uygarlığı nihilizmle mücadeleye çağırmaktaydı. çünkü nihilizm dünyadaki tüm asalakları ve çeşitli nedenlerle topluma karşı hınç ve eziklik duyanları bir araya getirecek bir çekiciliğe sahipti:
“tüm hastalar ve hastalıklılar içgüdüsel olarak sürüler halinde örgütlenmeye yönelirler, çileci rahip onlardaki bu güdüyü anlar ve teşvik eder. nerede sürü varsa orada zayıflık güdüsü ve o güdüyü organize eden rahibin bilgeliği vardır”
bugüne gelirsek batı’da solun hamas yanlısı mitinglerini finanse eden george soros ve onları destekleyen bernie sanders ve noam chomsky gibileri var. filozof işte bunlara karşı alarm verir:
“gelin bu ‘tepetaklak olmuş dünyaya’ bir son verelim! duyguların bu utanç verici yumuşamasına bir son verelim! hastalar sağlıklıları hasta etmesin, çünkü bu yumuşamanın anlamı budur, yeryüzünde hâkim olması gereken bakış açısı budur .”
nihilizm insanlık ve özellikle sol için tehlikeli bir hastalıktır. marx ve engels’in kendi dönemlerinde verdikleri ideolojik ve siyasal mücadele daha çok solun bu kesimlerine karşı olmuş yani anarşist bakunin’i, antisemit proudhon’u, nihilist dühring gibilerini hedef almıştır. anti-dühring eserinde kullanılan temalar daha sonra lenin’in yazdığı materyalizm ve ampiryokritisizm adlı eserde de ele alınmıştır.
liberal nihilist foucault solculuğu
daha sonra uzun bir süre unutulan sol içindeki nihilist akım başta michel foucault olmak üzere 68 sonrasında bazı yeni filozoflar tarafından tekrar canlandırılarak sosyalist harekete sokulmuştur. bunu da ilginç bir şekilde nietzsche’yi kullanarak yapmışlardır. bu konuyu genç marksist filozoflardan aymeric monville “solun nietzschecilik sefaleti” adlı kitabında işler:
“böyle buyurdu zerdüşt” yazarını 'solculaştırma' fikri zorlama görünebilir, ancak liberal solcular bunu becermişlerdir. filozofun eserinin, aydınlanmaya, akılcılığa, materyalizme ve sonuçta marksizm ve işçi hareketinden kaynaklanan tüm geleneğe saldırmak için sol içinde bir silah olarak kullanıldığı monville tarafından çok iyi anlatılıyor.
1968 ve sonrasında batı avrupa’da sol içindeki liberal kanat geniş ölçüde nietzsche’den yararlanmıştır. nietzsche naziler, anarşistler, neo-faşistler ve solcu entelektüeller tarafından sırayla kullanıldıktan 20’inci yüzyıl sonunda artık “avrupa yanlısı ve liberal” olarak göreve çağrılmıştır(!).
bu tezgâhta andler, palante, blanchot, camus, bataille, deleuze, foucault ve derrida, resmi bir din haline gelen bir tarikatın başrahipleriydi: 'sol kanat nietzschecilik'… postmodern medya, tv programları ve hatta politikacılar tarafından huşu ile savunulan solun nietzsche'ye bu magazinsel dönüşü, "ahlaki sol" ile gericiliğin irrasyonel, bireyci ve anti-komünist ittifakını oluşturdu.
bu felsefi gerici manevranın tek bir amacı vardı: marksizm’i ve işçi hareketinden doğan tüm felsefeyi yok etmek. bunu başardılar da. işte yeni liberal sol ve ondan kaynaklanan 21’inci yüzyıl woke kültürü böyle doğdu. batı dünyasında sosyal demokrasinin solundaki kesimlerin büyük kısmı bugün bu sapma ile zehirlenmiş durumda ve ancak tarihsel sol eski marksist temellerine son birkaç yıldır yeniden ilgi gösteriyor. çelişkisiz toplum oluşturma hayali yine de boşa çıkacak eninde sonunda.
kayahan uygur'un 21 nisan 2024 odatv yazısı
batı'da son on yılda kendini gösteren bu akıl hastalığına sahip olanların islamcılarla ittifak kurması ilginç olmadığı gibi şu sıralar bu sjw'lerin islamcılar tarafından davar gibi güdülmesi de çok normal. biraz daha irdelenmesi gerekiyor aslında bu vaziyetin.
2000'lerin başında ırak işgaline karşı çıkan solcuların sonradan ışid'e evrilecek ırak islami direnişini (2004-2006 civarı) coşkuyla karşılayıp selamlamasıyla benzer olduğu kadar çok önemli farklı özellikleri var şu anda yaşanan sürecin. özellikle batı toplumları açısından.
devamını gör...
6.
woke kültürü, 1950'lerde amerika birleşik devletleri'nde ortaya çıkmış, başlangıçta siyahilerin hakkını korumak olduğu iddia edilse de sonradan anlam kaymasına uğrayarak social justice warrior[sjw] ile birlikte bugün tamamen sözde insan haklarını özde sermayenin çıkarlarını savunan yoz bir kültür haline gelmiştir. woke-sjw kültürü; çok kültürlülük ve hümanizm adı altında cihatçı teröristleri, küresel sermayenin ulus devletleri yok etmesini, başıboş sokak köpeği sorununda köpektaparlık vb. tuhaf şeyleri destekler ve bundan da kirli menfaatler elde eder. woke kültürü, batı'dan yayılan postmodern-yoz bir kültürdür ve bununla sonuna kadar mücadele edilmelidir!.. türkiye'deki woke-sjw kültürünün en somut kanıtları, kampüs cadıları terör örgütü, mama lobisi gibi milyarlarca dolar kara para aklama suç örgütleridir. woke kültürü'nün siyasetteki karşılığı politik doğruculuk'tur.
vok kültürü çok b*k.
vok kültürü çok b*k.
devamını gör...
7.
global sermayenin sonsuz desteğiyle herkesi, herşeyi eninde sonunda kendilerine benzetip sindirebileceklerini düşündükleri ve zuhur ettikleri bünyeyi zehirleme etkileri göz önüne alındığında mübalağasız insanlık için yaşayan en büyük tehdittir. tektipçi bir disütopya gibi fikirlerinin ve farklılıklarının ellerinden alındığının farkında olmadıkları için kendilerini özgür ve mutlu zanneden pasifize edilmiş, hakkını aramayı sormayı bilmeyen mal edilmiş insanlarla dolu sınırsız bir dünya. din kötü ırk kötü cinsiyet kötü ideoloji kötü gelenek kötü suç kötü devlet kötü millet kötü eeee annnnammm yani. özgürlük illüzyonu.
arka planda en kötüsünü, en rezilini besleyip alan yaratıp büyütürler ve ideolojilerine rıza üretip sana çare ve panzehir olarak kendilerini sunarlar. ürettikleri insan modelinin meşgul olduğu ve propaganda yaptığı konular o kadar boştur ki, asla insanlığın gerçek sorunlarına odaklanmak mümkün olmaz.
insan doğasına veya yaratılışına aykırı, akıl mantık dışı bu kadarı da fazla dediğin ne varsa destekleyebilirler.
arka planda en kötüsünü, en rezilini besleyip alan yaratıp büyütürler ve ideolojilerine rıza üretip sana çare ve panzehir olarak kendilerini sunarlar. ürettikleri insan modelinin meşgul olduğu ve propaganda yaptığı konular o kadar boştur ki, asla insanlığın gerçek sorunlarına odaklanmak mümkün olmaz.
insan doğasına veya yaratılışına aykırı, akıl mantık dışı bu kadarı da fazla dediğin ne varsa destekleyebilirler.
devamını gör...
8.
şu anda dünyadaki en önemli sözcülerinden birisi recep tayyip erdoğan'dır.
kendisini ve akepe'yi sevmeyenlere nefret kusan ve "yav hiç mi iyi yanını görmediniz?" diyenlere cevabım kısaca evet olacak. çünkü kendisi, seçmenleri ve dünyadaki destekçileriyle beraber müthiş veriler sağlıyor insanlara. sosyal bilimlerin etik olmayan laboratuvarları vardı geçmişte, milgram, zimbardo ve adı bilinmeyen nicesi... normalde laboratuvar olarak tarihsel yaşanmışlıklar görülür (tarih biliminin kendisi yani) ama bazı ülkeler, içindeki insanlarıyla laboratuvar haline gelebiliyorlar (şaka maka bir yana her toplum böyledir zaten, ama bazıları daha "özel"dir).
kendisi şöyle diyor:
"aşırı sağcı akımların kimi avrupa ülkelerinde bizzat devlet tarafından himaye edilmesi, batı demokrasileri adına tam bir faciadır, utançtır, skandaldır"
islamcı-türkçü islam sentezi, yanına kemalizmin sözde ideallerinden arta kalan tavşanın suyu ile avrasya'nın en ağır aşırı sağlarından birini yarattı zaten ve tepesinde de kendisi var. çok enteresan şeyler söylüyor kendisi. sadece kendisi değil, ülkesinin insanları da aslında karşı çıktıklarını iddia ettikleri her şeyi daha şiddetli şekilde uyguluyorlar. muhatap aldıklarını da enayi zannediyorlar. alemin tek akıllısı sizsiniz zaten.
batı demokrasileri için söylediklerini ciddiye almıyoruz tabi.
yukarıdakiyle alakalı:
"gösteri hakkı kutsaldır diyenlerin..."
hiç uzatmıyorum, bir hakkın evrensel olduğuna inanmıyorsan ve eylemlerinle bunu savunmuyorsan, bu konu hakkında istediğin kadar "argüman" üret, zırvaların ciddiye alınmaz.
erdoğan: amerikan üniversitelerinde öğrenciler ve akademisyenler şiddete, zulme, eziyete, hatta işkenceye maruz kalıyor
daha da fazla uzatmadan uzmana, fethi açıkel'e bırakalım mevzuyu. kutsal mazlumluğun psikopatalojisi
makayeli de içeren müthiş kitabı.
kendisini ve akepe'yi sevmeyenlere nefret kusan ve "yav hiç mi iyi yanını görmediniz?" diyenlere cevabım kısaca evet olacak. çünkü kendisi, seçmenleri ve dünyadaki destekçileriyle beraber müthiş veriler sağlıyor insanlara. sosyal bilimlerin etik olmayan laboratuvarları vardı geçmişte, milgram, zimbardo ve adı bilinmeyen nicesi... normalde laboratuvar olarak tarihsel yaşanmışlıklar görülür (tarih biliminin kendisi yani) ama bazı ülkeler, içindeki insanlarıyla laboratuvar haline gelebiliyorlar (şaka maka bir yana her toplum böyledir zaten, ama bazıları daha "özel"dir).
kendisi şöyle diyor:
"aşırı sağcı akımların kimi avrupa ülkelerinde bizzat devlet tarafından himaye edilmesi, batı demokrasileri adına tam bir faciadır, utançtır, skandaldır"
islamcı-türkçü islam sentezi, yanına kemalizmin sözde ideallerinden arta kalan tavşanın suyu ile avrasya'nın en ağır aşırı sağlarından birini yarattı zaten ve tepesinde de kendisi var. çok enteresan şeyler söylüyor kendisi. sadece kendisi değil, ülkesinin insanları da aslında karşı çıktıklarını iddia ettikleri her şeyi daha şiddetli şekilde uyguluyorlar. muhatap aldıklarını da enayi zannediyorlar. alemin tek akıllısı sizsiniz zaten.
batı demokrasileri için söylediklerini ciddiye almıyoruz tabi.
yukarıdakiyle alakalı:
"gösteri hakkı kutsaldır diyenlerin..."
hiç uzatmıyorum, bir hakkın evrensel olduğuna inanmıyorsan ve eylemlerinle bunu savunmuyorsan, bu konu hakkında istediğin kadar "argüman" üret, zırvaların ciddiye alınmaz.
erdoğan: amerikan üniversitelerinde öğrenciler ve akademisyenler şiddete, zulme, eziyete, hatta işkenceye maruz kalıyor
daha da fazla uzatmadan uzmana, fethi açıkel'e bırakalım mevzuyu. kutsal mazlumluğun psikopatalojisi
makayeli de içeren müthiş kitabı.
devamını gör...
9.
bu şey gibi yaa, hani psikiyatri tüm sapıklıklara bir hastalık uyduruyor ya, günümüz cehaletinin, tembel ve cahil insanın da havalı ismi bu.
devamını gör...
10.
farklı bir kılığa bürünen nazizme-faşizme dönüştüğünü görenlerin sayısı bence ilerleyen yıllarda artacak.
20'lerde başlayan ama aslında 40'larda son bulmayıp ispanya, italya, yunanistan, türkiye başta olmak üzere pek çok ülkede devam eden ve henüz sona ermeyen faşizm akımını ve nazizmi modernizme dayandırır bazıları. modernizm çok pistir, insanı şöyle böyle yapar, biz en iyisi orta çağa dönelim (aynen öyledir aynen). aslında modernizme ve o süreçte tüm yaşanan gelişmelere karşı verilen hastalıklı bir tepkidir faşizm.
değişim-dönüşüm süreçlerine o esnada katılamayan, bu sürecin bir parçası olamayan, geç kapitalistleşen ve geç modernleşen, yapılması gerektiğini düşündüğünü yapsa da yapamasa da hep daha fazlasını yapması gerektiğine ve pek çoğu için geç kaldığına inanan toplumlarda ortaya çıkar böyle çarpıklıklar. almanya ve italya öncüsü olmuştu, japonya da dahil. iran'daki molla rejiminin faşistliği de türkiye dahil tüm islam ülkelerindeki vahşi-barbar-faşist hareketlerin temeli de tek bir adrese çıkar ve orası roma ya da bağdat değildir: geç kalmışlıktır. daryuş şayegan "yaralı bilinç" diye kitabını da yazmıştır, farkında olmadan.
günümüzde batı toplumlarında, özellkle abd'de beyaz avrupalı kökenlere sahip olmayanların bu akımın öncüleri olması bununla alakalıdır. islamcıların dahil olması hatta ortada woke yokken islamcılığın faşist bir tepki olarak ortaya çıkması, batı ile islam dünyası arasında makas açıldıkça radikalliğin ve şiddetin dozunun artması da bununla bağlantılıdır ve her yol geç kalmışlık ve bununla başa çıkamama problemine götürür bizi.
beyaz adam/insan kötüdür; sömürgeci, emperyalist, kolonyalist, ırkçı, bilmem ne fobik olduğu için değil. bağğzıları, onun ve alt soylarının sürdürdüğü düzen ile rekabet edemeyeceklerini fark ettikleri için öyledir. o zaman hepsini yok edelim!!!
20'lerde başlayan ama aslında 40'larda son bulmayıp ispanya, italya, yunanistan, türkiye başta olmak üzere pek çok ülkede devam eden ve henüz sona ermeyen faşizm akımını ve nazizmi modernizme dayandırır bazıları. modernizm çok pistir, insanı şöyle böyle yapar, biz en iyisi orta çağa dönelim (aynen öyledir aynen). aslında modernizme ve o süreçte tüm yaşanan gelişmelere karşı verilen hastalıklı bir tepkidir faşizm.
değişim-dönüşüm süreçlerine o esnada katılamayan, bu sürecin bir parçası olamayan, geç kapitalistleşen ve geç modernleşen, yapılması gerektiğini düşündüğünü yapsa da yapamasa da hep daha fazlasını yapması gerektiğine ve pek çoğu için geç kaldığına inanan toplumlarda ortaya çıkar böyle çarpıklıklar. almanya ve italya öncüsü olmuştu, japonya da dahil. iran'daki molla rejiminin faşistliği de türkiye dahil tüm islam ülkelerindeki vahşi-barbar-faşist hareketlerin temeli de tek bir adrese çıkar ve orası roma ya da bağdat değildir: geç kalmışlıktır. daryuş şayegan "yaralı bilinç" diye kitabını da yazmıştır, farkında olmadan.
günümüzde batı toplumlarında, özellkle abd'de beyaz avrupalı kökenlere sahip olmayanların bu akımın öncüleri olması bununla alakalıdır. islamcıların dahil olması hatta ortada woke yokken islamcılığın faşist bir tepki olarak ortaya çıkması, batı ile islam dünyası arasında makas açıldıkça radikalliğin ve şiddetin dozunun artması da bununla bağlantılıdır ve her yol geç kalmışlık ve bununla başa çıkamama problemine götürür bizi.
beyaz adam/insan kötüdür; sömürgeci, emperyalist, kolonyalist, ırkçı, bilmem ne fobik olduğu için değil. bağğzıları, onun ve alt soylarının sürdürdüğü düzen ile rekabet edemeyeceklerini fark ettikleri için öyledir. o zaman hepsini yok edelim!!!
devamını gör...
11.
bugün avrupa'da aşırı sağ yükseliyor diye ağlayan ama aşırı sağın yükseliş merdivenindeki basamakları tek tek dizen hareket. o kadar sığ bir harekete dönüştü ki erkek olduğum için özür dilerim, beyaz olduğum için özür dilerim, heteroseksüel olduğum için özür dilerim üçgenine saplanıp kaldılar.
marifet romeo ve juliet'i siyahilere oynatmak, orta dünya'daki elfleri siyahi yapmak değil ki. bu insanların kendi romeo ve juliet hikayeleri yok mu? kültüre saygı duyuyorsan onları işleyeceksin, onları anlatacaksın. ha yok ben bu insanların yemekleri eliyle yiyor olmalarından, çok eşli olmalarından, bazı toplumlarda bir gelenek olarak toplu taciz-tecavüz olmasından utanıyorum diyorsan ne diye kafa açıyorsun?
2010'lardan bu yana dönüştüğü haliyle paçalarından riyakalarlık ve sığlık akan bu tipler bir de kendilerine uyanmış olarak isimlendirerek başkalarına akıl veriyor hatta akıl vermekten de öte bir şeyleri dayatıyor ya oturur ağlarsın gündeme kimler yön veriyor diye.
marifet romeo ve juliet'i siyahilere oynatmak, orta dünya'daki elfleri siyahi yapmak değil ki. bu insanların kendi romeo ve juliet hikayeleri yok mu? kültüre saygı duyuyorsan onları işleyeceksin, onları anlatacaksın. ha yok ben bu insanların yemekleri eliyle yiyor olmalarından, çok eşli olmalarından, bazı toplumlarda bir gelenek olarak toplu taciz-tecavüz olmasından utanıyorum diyorsan ne diye kafa açıyorsun?
2010'lardan bu yana dönüştüğü haliyle paçalarından riyakalarlık ve sığlık akan bu tipler bir de kendilerine uyanmış olarak isimlendirerek başkalarına akıl veriyor hatta akıl vermekten de öte bir şeyleri dayatıyor ya oturur ağlarsın gündeme kimler yön veriyor diye.
devamını gör...
12.
"caitlin clark" ı beyaz diye amerikan kadın basketbol milli takımına almamak.
devamını gör...
13.
#3011342
göçebe toplumlar işgal ettiği ülke ve şehirlerde tutunamamış, işgal ettikleri kültürün içinde eriyip gitmişlerdir.
göçebe toplumlar işgal ettiği ülke ve şehirlerde tutunamamış, işgal ettikleri kültürün içinde eriyip gitmişlerdir.
devamını gör...
14.
devamını gör...
15.
her yerde karşımıza çıkan kusmuk. kabak tadı verdi artık. dünyanın içinden geçiyorlar ve olur olmadık konularda sorun olarak görülmeyen şeyleri sorun olarak yansıtmaya başlıyorlar. ulan bilgisayar terimlerinden olan “master” ve “slave”den bile rahatsız olmuşlar ya. belli başlı yazılım projeleri bu terimleri kullanmayı bıraktı ve bu terimler en az 40-50 yıldır kullanımda olan terimler. dizi ve film sektörünün içinden geçtiler zaten. şimdilerde yüksek bütçeli video oyunlarına da sıçramış durumda. iki kafa dağıtalım diye girdiğimiz oyunlarda bile bu salak şeylerle karşılaşıyoruz. youtube'da abd'deki bir tartışma programına yazılan yorumu paylaşıyorum:
“this is what happens when you don't have any issues.”
çevirisi: “herhangi bir sorununuz olmadığında olan şey bu.”
daha yazacaktım da içim şişti ve ağzımı bozmadan yazmakta zorlanıyorum. zaten bunların istediği de kendilerine sövülmesi ve oradan yürüyüp haklı görünmeye çalışmak. bir buton vardı ya, onun bakınızını buraya yazdığımı düşünün.
“this is what happens when you don't have any issues.”
çevirisi: “herhangi bir sorununuz olmadığında olan şey bu.”
daha yazacaktım da içim şişti ve ağzımı bozmadan yazmakta zorlanıyorum. zaten bunların istediği de kendilerine sövülmesi ve oradan yürüyüp haklı görünmeye çalışmak. bir buton vardı ya, onun bakınızını buraya yazdığımı düşünün.
devamını gör...
16.
sistemi yıkacak olan akımdır.
devamını gör...
17.
(google çeviri)
wokizm, terörün yeni yüzü
23 eylül 2019'da bm, eğitim seviyesi çok düşük bir gencin artık meşhur olan şu cümleyle kendilerine destek olmasıyla onurlandırıldı: "nasıl cüret edersin?"
bu on altı yaşındaki çocuğun böylesine görkemli bir kurulda nasıl söz hakkı aldığı, hatta ciddiye alındığı sorusu akıllara geliyor. ilgili bir doktora derecesi var mıydı? iklimle ilgili yeni ve harika bir keşif mi yapmıştı? ne yazık ki hayır. ortaya çıktığı üzere, o sadece harika bir bilim insanı değildi, aynı zamanda yıldız bir öğrenci de değildi. yine de bir coşku fırtınası içinde, greta thunberg insanlığın, çevrenin ve dilimlenmemiş ekmeğin kurtarıcısı olarak kutlandı.
bu gülünç duruma ne sebep oldu? hâlâ aziz greta'nın aziz ilan edilmesini kolaylaştıran çılgınlığın esaretinde miyiz?
bunu cevaplamak için, greenpeace'in kurulduğu elli yıldan biraz daha öncesine dönmemiz gerekiyor. belirtilen amacı "dünya'nın yaşamı tüm çeşitliliğiyle besleme yeteneğini garantilemek"tir, ki her şey eşit olduğunda bu çok güzeldir; yaşamı beslemek istemeye katılmamak zor.
başlangıçta nükleer denemelere karşı protesto gösterisi yaptılar, daha sonra ticari balina avcılığını yasaklamaya başladılar ve oradan büyüdüler. onlar onlarca yıl boyunca çeşitli başarılarıyla dünya çapında haberlere konu olmuş, bilinen bir isimdi. ancak bugün emekliliğe ayrılmış gibi görünüyorlar ve z kuşağının büyük çoğunluğu muhtemelen onları hiç duymamış durumda.
bu tür örgütlerin çoğunun kaderi şöyledir: takip ettikleri bir çan eğrisi vardır; anonimlikten yavaşça yükselirler, sonra aniden hızla güç kazanırlar, sonra da şöhrete kavuştukları hızla belirsizliğe doğru kayarlar.
daha yakın yıllarda, extinction rebellion, antifa ve blm gibi örgütler sosyal medyanın kendilerine sağladığı görünürlüğün hem tadını çıkardılar hem de bundan zarar gördüler. bu arenadan dağılmaları ve kaybolmaları yükselişleri kadar hızlıydı.
peki bu grupların hepsinin bu şekilde başarılı ve başarısız olmalarını sağlayan ortak özellikleri nelerdir?
bu yazarın teorisi oldukça basit olsa da, bu olguya ilişkin bazı içgörüler sunuyor.
başlangıçta, tüm bu grupların bir demografik grupla veya diğeriyle yankı uyandıran bir mesajı vardı, ancak bir miktar başarının ardından haber değeri taşımak istiyorlarsa bahislerini yükseltmeleri gerektiğini fark ettiler. alakalı kalma konusunda içsel baskı bir ikilem yarattı: takipçilerine sürekli olarak yeni endişeler sunma ihtiyacı, bunlar kuruluş tüzüğünün temel bir parçası olsun veya olmasın. ancak, bu bile onları alakalı tutmak için yeterli değildi; sonraki hikayeler daha yüksek bir profil, önceki sorunlardan ve eylemlerden daha heyecan verici bir şey gerektiriyordu.
bu örgütlerin her biri, zirveye yaklaştıkları bir noktada son hızlarına ulaştılar ve bu noktada yapmaya çalıştıkları iyilik, yarattıkları rahatsızlık ve sıkıntı derecesiyle uyuştu. greenpeace, antifa, blm, extinction rebellion ve diğerleri gibi, popülaritelerini bitiren bir dizi felaket eylemine sahipti. şöhrete ne kadar hızlı ulaşırlarsa, bu "rahatsızlık dengesine" o kadar hızlı ulaştılar ve düşüşleri o kadar hızlı oldu.
ancak filistinliler için protestolara gelince, farklı bir mekanizma devreye giriyor gibi görünüyor. onlar da can sıkıcı, ancak şu anda halktan pek tepki yok gibi görünüyor. öne çıkmalarının stratosferik yükselişi göz önüne alındığında, neden diğerlerinin gauss eğrisini takip etmiyorlar?
bunun cevabı oldukça uğursuz görünüyor.
daha önce anlatılan bazı yakın tarihli hareketler gibi, filistinli destekçiler iki şeyden yararlanıyor: internet ve özellikle sosyal medyayla yetişmiş bir nesil ve militan wokizmin yükselişi.
internetin gelişiyle birlikte, neredeyse tüm bilginin kaynağının insanların parmaklarının ucunda olması, son derece eğitimli ve düşünceli bireylerden oluşan bir nesille sonuçlanacaktı. ancak tam tersi gerçekleştiği için son gülen şeytan oldu.
z kuşağı çocukları, hiç kimsenin tahmin etmediği bir fenomen olan sosyal medyayla büyüdü ve düşündükleri ve inandıkları şeylerin çoğu, bir pub'ın dışındaki çukurda kavga eden iki sarhoş kadar entelektüel söylemde bulunan etkili kişiler ve uzmanlardan kaynaklanıyor.
şüpheli ve çirkin ürünlerin boş tedarikçileri, en aptalca kavramları özetleyen memler, bunların hepsi bu neslin asla kendi başlarına akıl yürütme yeteneği kazanamamış ve kendileri için herhangi bir gerçeği araştırmak için motivasyonu olmayan esnek zihinleri için entelektüel gıda haline geldi. bu, wokizm için, bir an bile düşünmeden her siyasi trene atlama için zemin hazırladı.
farkına vardıklarından daha akıllı olan akıllar, bu yeni demografinin bir sonraki kurban grubunu veya teknik tabirle "seçmenleri" temsil ettiğini, dolayısıyla bu cahil bireylerin kaprislerine ve taleplerine boyun eğdiklerini söyledi. hatta entelektüel titizliğin, bilimsel çabanın ve temel ahlakın hakemlerinin kaleleri olan üniversiteler bile aynı yolu izledi.
herhangi bir güç pozisyonunda olan herhangi biri ne olduğunu anladığında, çok geçti. hızla değişen cinsiyetler ve eğilimlerden oluşan alfabe çorbası yeni din olarak kuruldu ve her yeni dava -ne kadar kötü düşünülürse düşünülsün- bayrak direğine çekildi. saygılarını diz çökmeyenler, wokizm sunağında hızla kurban edildi.
bu çılgınlık afyonunu metaforik kılıçla kitlelere ulaştırmak için aceleyle tüm geleneksel değerler bir kenara atıldı. yaşlılar artık saygıya değmez hale geldi, aile anlamsız söz dizileri lehine bir kenara atıldı, çalışkanlık bireysel hak, etik ve ahlak; kesişimsellik ve eleştirel ırk teorisi lehine değiştirildi. tüm bunlara, boş ve entelektüel olarak cansız ses parçalarını yutmaya direnen herkese karşı küstahça bir havlama eşlik etti - uyanıklık meme ve tweet ile fethedildi.
bu, abd'deki en iyi üç eğitim kurumunun başkanlarının, doğru bağlam kullanıldığında soykırım çağrısı yapmanın esasen sorun olmadığını utanmadan ilan etmeleri ile sonuçlandı.
bu kaçınılmaz rezillik ve kitlesel yanılgıya doğru kayma iran için altın madeni oldu. suudi arabistan ile ibrahim anlaşmalarını rayından çıkarmayı amaçlayarak, batı'yı uyanık, kötü niyetli propaganda saldırısına hazırlarken hamas'ı vahşi bir barbarlık öfkesine sürüklediler.
iran bu kınanacak mitingleri yağlamak için milyonlarca dolar harcadı. neyse ki onlar için, wokizmle ıslanmış esnek koyunlar yolunmaya hazırdı ve çok geçmeden soykırım mantraları söylüyor ve nazi almanyası'nda yersiz olmayacak posterler sergiliyorlardı.
dünya çapında yüz binlerce insan filistin yanlısı protestolara katıldı. gazzelilerin durumu, suriye'deki 600.000 sivil ölümünün on yılda elde etmeyi başardığından daha fazla ilgiyi üç ayda çekti. nijerya'dakiler, ezidiler, uygurlar ve hristiyanlar da dahil olmak üzere çok daha değerli bir dizi dava en iyi ihtimalle zayıf bir tepki aldı ve ahlaki netlikle en belirgin şekilde donatılmış dava olan ukrayna, savaşın yaklaşık iki yıllık süresi boyunca, filistinli protestolarının son birkaç ayından daha az protestocuya sahipti.
bu tür bir fonlamayla, yahudi düşmanı kalabalıklar kolayca vazgeçmeyecek. iran'ın satranç tahtasındaki piyonlar olarak, rahatsızlık dengesine yaklaşsalar bile devam edecekler. ne kadar rahatsız edici veya hatta açıkça öfkelendirici olurlarsa olsunlar, iran bu protestoları sübvanse ederken, israil'in yok edilmesini talep etmeye devam edecekler, tüm yahudilerin ölümünü istemekten sadece bir adım ötede.
daha da kötüsü, katılımcıların çoğu, hatta çoğunluğu, sahadaki gerçeklik hakkında kesinlikle hiçbir bilgiye sahip değil. tezahürat ettikleri nehri veya denizi isimlendiremiyorlar, bırakın haritaya koymayı. olta ipini ve kurşunu yuttukları aşırı uydurmalarla sürekli beslenmiş olmalarına rağmen, israil'in bu savaşta saldırgan olduğuna inanıyorlar ve sunulan her türlü kanıtı yalan ve propaganda olarak reddediyorlar. "ben de" kalabalığı, bu kullanışlı aptallara katılmış durumda ve hamas'ın vahşi tecavüzleri karşısında göz kamaştırıcı bir şekilde sessizler.
anlatıları, bm ve diğer uluslararası olarak tanınan kurumların savunulamaz davranışları tarafından destekleniyor ve teşvik ediliyor. kızıl haç, rehinelere ziyaret sağlamamak veya yerinden edilmiş israil vatandaşlarına yardım etmemek suretiyle kuruluş tüzüğünü iptal etti. uluslararası af örgütü, ülke acımasız ve haydut hamas saldırganlığının kurbanı olmasına rağmen, israil'e karşı tutarlı bir duruş sergileyerek yahudi düşmanı ününe yakışır bir şekilde yaşadı. bm genel sekreteri antonio guterres'ten aktris angelina jolie'ye kadar uzanan önemli kamu figürleri, herhangi bir aklı başında ülkenin sınırlarını ve vatandaşlarını savunmak için yapacağı şeyi yaptığı için israil'i alenen karaladılar. hepsi, iran'ın ibrahim anlaşmaları'na ve israil'e karşı yürüttüğü örtülü savaşta piyon oldular.
bazı ünlüler iran tarafından doğrudan veya dolaylı olarak finanse edilmiyor olabilir, ancak rüzgarın hangi yöne estiğini hissedebilirler ve wokist inancın mensupları olarak, inançtan ziyade fiilen de olsa, yeni benimsedikleri dinin öğretilerini tekrarlamaktan başka çareleri yoktur.
ana akım medya, esasen hamas'ın konuşma noktalarını saçarak kaynayan bataklığı beslemeye zorlandı. gazeteciliğin duayeni, bbc'nin saygın kuruluşu, israil'i al-ahli hastanesinde pıj'nin kendi kalesine attığı gol için suçlamakta ısrar eden bir gerçek kontrol birimine sahip ve bugüne kadar anlatının bazı kusurları olabileceğini kabul etmiyor, ancak bu noktada herhangi bir geri çekilmenin faydası gecikme nedeniyle ortadan kalkacaktır. sonuçta, füzenin yaklaşık 49 kişiyi öldürmesinden birkaç dakika sonra bbc, bunun "muhtemelen beş bomba" atılmış bir israil saldırısı olduğunu bildirdi. çirkin yarı gerçekler ve düpedüz yalanlar yaymaları, kullandıkları yaygın etkiyi pek etkilemedi, çünkü israil'i lekeleyen her şeye yönelik dipsiz bir talep var gibi görünüyor - gerçek gerçeklerin uydurmaları ve iftiraları caydırmada çok az etkisi var.
batılı hükümetlerin israil'in ihtiyaç duyduğu anda yanında olmasını beklemek bir film setine benzemeye başlıyor; tamamen gösteriş ve hiçbir öz yok. militan sosyal medya güdümlü islamcılık karşısında çöküyorlar, "kullanışlı aptalların" ulumaları, politikacıların kuşatılmış bir demokrasiyi şeytanlaştırmaya karşı gösterdikleri her türlü direnişi aşıyor. gerçekler ve kanıtlar, yıkım için tiz çağrılar lehine bir kenara atıldı ve adalet, insanlığın en yüksek mahkemelerinde ölüme sürükleniyor.
bu vahim durum göz önüne alındığında, havlu atıp günü sonlandırmak affedilebilir. batı'daki muhalefetle akıl yürütme girişimlerinin hepsi başarısızlıkla sonuçlandı. ingiliz okuyucular, "marmite etkisi"ne aşinadır; bu, ikisinin arasında hiçbir şey olmayan, ya nefret ya da özlem uyandıran bir çeşnidir. israil-gazze savaşı da aynı duygu manipülasyonuna tabidir - orta yol yoktur. bu koşullar altında, israil lehine bir dava açmanın inandırıcı bir olasılığı olmadığı anlaşılıyor.
bu kadar kasvetli bir görünüme rağmen, henüz yapılacak çok şey var.
tarih bize bazen güçlü bir sesin beklenen erişiminin çok ötesine yayılan bir dalga etkisi yaratabileceğini hatırlatır. fransa dışında, émile zola l'assommoir veya thérèse raquin ile pek hatırlanmaz, ancak ismi sonsuza dek dünyanın en bilinen gazete makalelerinden biri haline gelen ve yaygın bir dille dile giren bir ifadeyi türetmekle eşanlamlı olacaktır: "j'accuse...!" bu tek makale, dreyfuss olayının önemli bir ifşası olduğunu kanıtladı.
israil - ve dolayısıyla dünya çapındaki yahudiler - tamamen sesli destekçilerden yoksun değil. kuduz yahudi nefretinin en iyi kalelerinden biri olan avrupa birliği'nde bile, yahudilerin ve israil'in cesur ve gürültülü savunucusu assita kanko ve onlarca yıldır sadık ve sesli bir destekçi olan geert wilders gibi ışık fenerleri var. douglas murray, mosab hassan yousef, briggite gabriel, john spencer ve albay richard kemp gibi yıldız medya figürleri, mantıklı, olgusal ve kanıta dayalı argümanlar sunarak sadık destekçiler oldular. sahneye tiyatrocular olarak çıkan arnold schwarzenegger ve nate buzolic, büyük bir sempati gösterdiler ve davanın savunuculuğunu üstlendiler. liste kısa değil ve dünyanın dört bir yanına yayılıyor.
bu kişiler, şimdiye kadar aldıklarından çok daha fazla destek ve tanıtıma ihtiyaç duyuyorlar. sosyal ve geleneksel medyanın yağdırdığı küfürlü safra altında ezilmek yerine, bu aynı kişiler, kararlı bir şekilde olumlu ve yüksek profilli bir anlatı sağlamak için desteklenebilirler.
hangi amaçla diye sorulabilir? elbette, doktrine edilmiş olanları dönüştürmeye çalışmak değil - bu en iyi ihtimalle don kişotvari bir istek; bunun yerine, sosyal medyada yer almayan milyonlarca sessiz destekçiyi tereddütlerini veya ilgisizliklerini tersine çevirmeye ve yahudilerin ve israil'in benzer düşünen destekçileriyle etkileşime girmeye teşvik etmek.
x ve diğer sosyal medya platformlarında düzenli olarak destek göndermek için herkülvari ve cesur bir görev üstlenen birkaç yahudi olmayanın kabile içinden sınırlı sayıda potansiyel takipçisi vardır; küçük yahudi çevrimiçi demografisinin dışından katılımı teşvik etmek, çekirdek yapımcılara çok daha fazla görünürlük, ilgi ve görünürlük sağlayacaktır ve bunların hepsi de oluşturdukları içeriğin etkisini ve değerini artıracaktır. yahudi olmayanlar tarafından oluşturulan israil yanlısı medya içeriği, açık nedenlerden dolayı yahudiler tarafından oluşturulan içerikten daha duygusal bir etkiye sahiptir.
son olarak, yahudi olmayanları "beğeniler" ve abonelikler sağlayarak desteklemek, "hakarat hatov"un -iyiliğin tanınması- özünde yahudi değerinin başlığı altına girer. israil'i destekleyen yahudi olmayanların çoğunun oyunda hiçbir payı yoktur; bu konuda tamamen fedakardırlar, bu nedenle bir ulus olarak onlara sağlayabileceğimiz profillerindeki herhangi bir büyüme, amaçlarımıza hizmet ettiği ölçüde, değer vermemiz gereken şeyin bir ifadesidir.
bu kişiler, şimdiye kadar aldıklarından çok daha fazla destek ve tanıtıma ihtiyaç duyuyorlar. sosyal ve geleneksel medyanın yağdırdığı küfürlü safra altında ezilmek yerine, bu aynı kişiler, kararlı bir şekilde olumlu ve yüksek profilli bir anlatı sağlamak için desteklenebilirler.
hangi amaçla diye sorulabilir? elbette, doktrine edilmiş olanları dönüştürmeye çalışmak değil - bu en iyi ihtimalle don kişotvari bir istek; bunun yerine, sosyal medyada yer almayan milyonlarca sessiz destekçiyi tereddütlerini veya ilgisizliklerini tersine çevirmeye ve yahudilerin ve israil'in benzer düşünen destekçileriyle etkileşime girmeye teşvik etmek.
x ve diğer sosyal medya platformlarında düzenli olarak destek göndermek için herkülvari ve cesur bir görev üstlenen birkaç yahudi olmayanın kabile içinden sınırlı sayıda potansiyel takipçisi vardır; küçük yahudi çevrimiçi demografisinin dışından katılımı teşvik etmek, çekirdek yapımcılara çok daha fazla görünürlük, ilgi ve görünürlük sağlayacaktır ve bunların hepsi de oluşturdukları içeriğin etkisini ve değerini artıracaktır. yahudi olmayanlar tarafından oluşturulan israil yanlısı medya içeriği, açık nedenlerden dolayı yahudiler tarafından oluşturulan içerikten daha duygusal bir etkiye sahiptir.
son olarak, yahudi olmayanları "beğeniler" ve abonelikler sağlayarak desteklemek, "hakarat hatov"un -iyiliğin tanınması- özünde yahudi değerinin başlığı altına girer. israil'i destekleyen yahudi olmayanların çoğunun oyunda hiçbir payı yoktur; bu konuda tamamen fedakardırlar, bu nedenle bir ulus olarak onlara sağlayabileceğimiz profillerindeki herhangi bir büyüme, amaçlarımıza hizmet ettiği ölçüde, değer vermemiz gereken şeyin bir ifadesidir."
kaynak
wokizm, terörün yeni yüzü
23 eylül 2019'da bm, eğitim seviyesi çok düşük bir gencin artık meşhur olan şu cümleyle kendilerine destek olmasıyla onurlandırıldı: "nasıl cüret edersin?"
bu on altı yaşındaki çocuğun böylesine görkemli bir kurulda nasıl söz hakkı aldığı, hatta ciddiye alındığı sorusu akıllara geliyor. ilgili bir doktora derecesi var mıydı? iklimle ilgili yeni ve harika bir keşif mi yapmıştı? ne yazık ki hayır. ortaya çıktığı üzere, o sadece harika bir bilim insanı değildi, aynı zamanda yıldız bir öğrenci de değildi. yine de bir coşku fırtınası içinde, greta thunberg insanlığın, çevrenin ve dilimlenmemiş ekmeğin kurtarıcısı olarak kutlandı.
bu gülünç duruma ne sebep oldu? hâlâ aziz greta'nın aziz ilan edilmesini kolaylaştıran çılgınlığın esaretinde miyiz?
bunu cevaplamak için, greenpeace'in kurulduğu elli yıldan biraz daha öncesine dönmemiz gerekiyor. belirtilen amacı "dünya'nın yaşamı tüm çeşitliliğiyle besleme yeteneğini garantilemek"tir, ki her şey eşit olduğunda bu çok güzeldir; yaşamı beslemek istemeye katılmamak zor.
başlangıçta nükleer denemelere karşı protesto gösterisi yaptılar, daha sonra ticari balina avcılığını yasaklamaya başladılar ve oradan büyüdüler. onlar onlarca yıl boyunca çeşitli başarılarıyla dünya çapında haberlere konu olmuş, bilinen bir isimdi. ancak bugün emekliliğe ayrılmış gibi görünüyorlar ve z kuşağının büyük çoğunluğu muhtemelen onları hiç duymamış durumda.
bu tür örgütlerin çoğunun kaderi şöyledir: takip ettikleri bir çan eğrisi vardır; anonimlikten yavaşça yükselirler, sonra aniden hızla güç kazanırlar, sonra da şöhrete kavuştukları hızla belirsizliğe doğru kayarlar.
daha yakın yıllarda, extinction rebellion, antifa ve blm gibi örgütler sosyal medyanın kendilerine sağladığı görünürlüğün hem tadını çıkardılar hem de bundan zarar gördüler. bu arenadan dağılmaları ve kaybolmaları yükselişleri kadar hızlıydı.
peki bu grupların hepsinin bu şekilde başarılı ve başarısız olmalarını sağlayan ortak özellikleri nelerdir?
bu yazarın teorisi oldukça basit olsa da, bu olguya ilişkin bazı içgörüler sunuyor.
başlangıçta, tüm bu grupların bir demografik grupla veya diğeriyle yankı uyandıran bir mesajı vardı, ancak bir miktar başarının ardından haber değeri taşımak istiyorlarsa bahislerini yükseltmeleri gerektiğini fark ettiler. alakalı kalma konusunda içsel baskı bir ikilem yarattı: takipçilerine sürekli olarak yeni endişeler sunma ihtiyacı, bunlar kuruluş tüzüğünün temel bir parçası olsun veya olmasın. ancak, bu bile onları alakalı tutmak için yeterli değildi; sonraki hikayeler daha yüksek bir profil, önceki sorunlardan ve eylemlerden daha heyecan verici bir şey gerektiriyordu.
bu örgütlerin her biri, zirveye yaklaştıkları bir noktada son hızlarına ulaştılar ve bu noktada yapmaya çalıştıkları iyilik, yarattıkları rahatsızlık ve sıkıntı derecesiyle uyuştu. greenpeace, antifa, blm, extinction rebellion ve diğerleri gibi, popülaritelerini bitiren bir dizi felaket eylemine sahipti. şöhrete ne kadar hızlı ulaşırlarsa, bu "rahatsızlık dengesine" o kadar hızlı ulaştılar ve düşüşleri o kadar hızlı oldu.
ancak filistinliler için protestolara gelince, farklı bir mekanizma devreye giriyor gibi görünüyor. onlar da can sıkıcı, ancak şu anda halktan pek tepki yok gibi görünüyor. öne çıkmalarının stratosferik yükselişi göz önüne alındığında, neden diğerlerinin gauss eğrisini takip etmiyorlar?
bunun cevabı oldukça uğursuz görünüyor.
daha önce anlatılan bazı yakın tarihli hareketler gibi, filistinli destekçiler iki şeyden yararlanıyor: internet ve özellikle sosyal medyayla yetişmiş bir nesil ve militan wokizmin yükselişi.
internetin gelişiyle birlikte, neredeyse tüm bilginin kaynağının insanların parmaklarının ucunda olması, son derece eğitimli ve düşünceli bireylerden oluşan bir nesille sonuçlanacaktı. ancak tam tersi gerçekleştiği için son gülen şeytan oldu.
z kuşağı çocukları, hiç kimsenin tahmin etmediği bir fenomen olan sosyal medyayla büyüdü ve düşündükleri ve inandıkları şeylerin çoğu, bir pub'ın dışındaki çukurda kavga eden iki sarhoş kadar entelektüel söylemde bulunan etkili kişiler ve uzmanlardan kaynaklanıyor.
şüpheli ve çirkin ürünlerin boş tedarikçileri, en aptalca kavramları özetleyen memler, bunların hepsi bu neslin asla kendi başlarına akıl yürütme yeteneği kazanamamış ve kendileri için herhangi bir gerçeği araştırmak için motivasyonu olmayan esnek zihinleri için entelektüel gıda haline geldi. bu, wokizm için, bir an bile düşünmeden her siyasi trene atlama için zemin hazırladı.
farkına vardıklarından daha akıllı olan akıllar, bu yeni demografinin bir sonraki kurban grubunu veya teknik tabirle "seçmenleri" temsil ettiğini, dolayısıyla bu cahil bireylerin kaprislerine ve taleplerine boyun eğdiklerini söyledi. hatta entelektüel titizliğin, bilimsel çabanın ve temel ahlakın hakemlerinin kaleleri olan üniversiteler bile aynı yolu izledi.
herhangi bir güç pozisyonunda olan herhangi biri ne olduğunu anladığında, çok geçti. hızla değişen cinsiyetler ve eğilimlerden oluşan alfabe çorbası yeni din olarak kuruldu ve her yeni dava -ne kadar kötü düşünülürse düşünülsün- bayrak direğine çekildi. saygılarını diz çökmeyenler, wokizm sunağında hızla kurban edildi.
bu çılgınlık afyonunu metaforik kılıçla kitlelere ulaştırmak için aceleyle tüm geleneksel değerler bir kenara atıldı. yaşlılar artık saygıya değmez hale geldi, aile anlamsız söz dizileri lehine bir kenara atıldı, çalışkanlık bireysel hak, etik ve ahlak; kesişimsellik ve eleştirel ırk teorisi lehine değiştirildi. tüm bunlara, boş ve entelektüel olarak cansız ses parçalarını yutmaya direnen herkese karşı küstahça bir havlama eşlik etti - uyanıklık meme ve tweet ile fethedildi.
bu, abd'deki en iyi üç eğitim kurumunun başkanlarının, doğru bağlam kullanıldığında soykırım çağrısı yapmanın esasen sorun olmadığını utanmadan ilan etmeleri ile sonuçlandı.
bu kaçınılmaz rezillik ve kitlesel yanılgıya doğru kayma iran için altın madeni oldu. suudi arabistan ile ibrahim anlaşmalarını rayından çıkarmayı amaçlayarak, batı'yı uyanık, kötü niyetli propaganda saldırısına hazırlarken hamas'ı vahşi bir barbarlık öfkesine sürüklediler.
iran bu kınanacak mitingleri yağlamak için milyonlarca dolar harcadı. neyse ki onlar için, wokizmle ıslanmış esnek koyunlar yolunmaya hazırdı ve çok geçmeden soykırım mantraları söylüyor ve nazi almanyası'nda yersiz olmayacak posterler sergiliyorlardı.
dünya çapında yüz binlerce insan filistin yanlısı protestolara katıldı. gazzelilerin durumu, suriye'deki 600.000 sivil ölümünün on yılda elde etmeyi başardığından daha fazla ilgiyi üç ayda çekti. nijerya'dakiler, ezidiler, uygurlar ve hristiyanlar da dahil olmak üzere çok daha değerli bir dizi dava en iyi ihtimalle zayıf bir tepki aldı ve ahlaki netlikle en belirgin şekilde donatılmış dava olan ukrayna, savaşın yaklaşık iki yıllık süresi boyunca, filistinli protestolarının son birkaç ayından daha az protestocuya sahipti.
bu tür bir fonlamayla, yahudi düşmanı kalabalıklar kolayca vazgeçmeyecek. iran'ın satranç tahtasındaki piyonlar olarak, rahatsızlık dengesine yaklaşsalar bile devam edecekler. ne kadar rahatsız edici veya hatta açıkça öfkelendirici olurlarsa olsunlar, iran bu protestoları sübvanse ederken, israil'in yok edilmesini talep etmeye devam edecekler, tüm yahudilerin ölümünü istemekten sadece bir adım ötede.
daha da kötüsü, katılımcıların çoğu, hatta çoğunluğu, sahadaki gerçeklik hakkında kesinlikle hiçbir bilgiye sahip değil. tezahürat ettikleri nehri veya denizi isimlendiremiyorlar, bırakın haritaya koymayı. olta ipini ve kurşunu yuttukları aşırı uydurmalarla sürekli beslenmiş olmalarına rağmen, israil'in bu savaşta saldırgan olduğuna inanıyorlar ve sunulan her türlü kanıtı yalan ve propaganda olarak reddediyorlar. "ben de" kalabalığı, bu kullanışlı aptallara katılmış durumda ve hamas'ın vahşi tecavüzleri karşısında göz kamaştırıcı bir şekilde sessizler.
anlatıları, bm ve diğer uluslararası olarak tanınan kurumların savunulamaz davranışları tarafından destekleniyor ve teşvik ediliyor. kızıl haç, rehinelere ziyaret sağlamamak veya yerinden edilmiş israil vatandaşlarına yardım etmemek suretiyle kuruluş tüzüğünü iptal etti. uluslararası af örgütü, ülke acımasız ve haydut hamas saldırganlığının kurbanı olmasına rağmen, israil'e karşı tutarlı bir duruş sergileyerek yahudi düşmanı ününe yakışır bir şekilde yaşadı. bm genel sekreteri antonio guterres'ten aktris angelina jolie'ye kadar uzanan önemli kamu figürleri, herhangi bir aklı başında ülkenin sınırlarını ve vatandaşlarını savunmak için yapacağı şeyi yaptığı için israil'i alenen karaladılar. hepsi, iran'ın ibrahim anlaşmaları'na ve israil'e karşı yürüttüğü örtülü savaşta piyon oldular.
bazı ünlüler iran tarafından doğrudan veya dolaylı olarak finanse edilmiyor olabilir, ancak rüzgarın hangi yöne estiğini hissedebilirler ve wokist inancın mensupları olarak, inançtan ziyade fiilen de olsa, yeni benimsedikleri dinin öğretilerini tekrarlamaktan başka çareleri yoktur.
ana akım medya, esasen hamas'ın konuşma noktalarını saçarak kaynayan bataklığı beslemeye zorlandı. gazeteciliğin duayeni, bbc'nin saygın kuruluşu, israil'i al-ahli hastanesinde pıj'nin kendi kalesine attığı gol için suçlamakta ısrar eden bir gerçek kontrol birimine sahip ve bugüne kadar anlatının bazı kusurları olabileceğini kabul etmiyor, ancak bu noktada herhangi bir geri çekilmenin faydası gecikme nedeniyle ortadan kalkacaktır. sonuçta, füzenin yaklaşık 49 kişiyi öldürmesinden birkaç dakika sonra bbc, bunun "muhtemelen beş bomba" atılmış bir israil saldırısı olduğunu bildirdi. çirkin yarı gerçekler ve düpedüz yalanlar yaymaları, kullandıkları yaygın etkiyi pek etkilemedi, çünkü israil'i lekeleyen her şeye yönelik dipsiz bir talep var gibi görünüyor - gerçek gerçeklerin uydurmaları ve iftiraları caydırmada çok az etkisi var.
batılı hükümetlerin israil'in ihtiyaç duyduğu anda yanında olmasını beklemek bir film setine benzemeye başlıyor; tamamen gösteriş ve hiçbir öz yok. militan sosyal medya güdümlü islamcılık karşısında çöküyorlar, "kullanışlı aptalların" ulumaları, politikacıların kuşatılmış bir demokrasiyi şeytanlaştırmaya karşı gösterdikleri her türlü direnişi aşıyor. gerçekler ve kanıtlar, yıkım için tiz çağrılar lehine bir kenara atıldı ve adalet, insanlığın en yüksek mahkemelerinde ölüme sürükleniyor.
bu vahim durum göz önüne alındığında, havlu atıp günü sonlandırmak affedilebilir. batı'daki muhalefetle akıl yürütme girişimlerinin hepsi başarısızlıkla sonuçlandı. ingiliz okuyucular, "marmite etkisi"ne aşinadır; bu, ikisinin arasında hiçbir şey olmayan, ya nefret ya da özlem uyandıran bir çeşnidir. israil-gazze savaşı da aynı duygu manipülasyonuna tabidir - orta yol yoktur. bu koşullar altında, israil lehine bir dava açmanın inandırıcı bir olasılığı olmadığı anlaşılıyor.
bu kadar kasvetli bir görünüme rağmen, henüz yapılacak çok şey var.
tarih bize bazen güçlü bir sesin beklenen erişiminin çok ötesine yayılan bir dalga etkisi yaratabileceğini hatırlatır. fransa dışında, émile zola l'assommoir veya thérèse raquin ile pek hatırlanmaz, ancak ismi sonsuza dek dünyanın en bilinen gazete makalelerinden biri haline gelen ve yaygın bir dille dile giren bir ifadeyi türetmekle eşanlamlı olacaktır: "j'accuse...!" bu tek makale, dreyfuss olayının önemli bir ifşası olduğunu kanıtladı.
israil - ve dolayısıyla dünya çapındaki yahudiler - tamamen sesli destekçilerden yoksun değil. kuduz yahudi nefretinin en iyi kalelerinden biri olan avrupa birliği'nde bile, yahudilerin ve israil'in cesur ve gürültülü savunucusu assita kanko ve onlarca yıldır sadık ve sesli bir destekçi olan geert wilders gibi ışık fenerleri var. douglas murray, mosab hassan yousef, briggite gabriel, john spencer ve albay richard kemp gibi yıldız medya figürleri, mantıklı, olgusal ve kanıta dayalı argümanlar sunarak sadık destekçiler oldular. sahneye tiyatrocular olarak çıkan arnold schwarzenegger ve nate buzolic, büyük bir sempati gösterdiler ve davanın savunuculuğunu üstlendiler. liste kısa değil ve dünyanın dört bir yanına yayılıyor.
bu kişiler, şimdiye kadar aldıklarından çok daha fazla destek ve tanıtıma ihtiyaç duyuyorlar. sosyal ve geleneksel medyanın yağdırdığı küfürlü safra altında ezilmek yerine, bu aynı kişiler, kararlı bir şekilde olumlu ve yüksek profilli bir anlatı sağlamak için desteklenebilirler.
hangi amaçla diye sorulabilir? elbette, doktrine edilmiş olanları dönüştürmeye çalışmak değil - bu en iyi ihtimalle don kişotvari bir istek; bunun yerine, sosyal medyada yer almayan milyonlarca sessiz destekçiyi tereddütlerini veya ilgisizliklerini tersine çevirmeye ve yahudilerin ve israil'in benzer düşünen destekçileriyle etkileşime girmeye teşvik etmek.
x ve diğer sosyal medya platformlarında düzenli olarak destek göndermek için herkülvari ve cesur bir görev üstlenen birkaç yahudi olmayanın kabile içinden sınırlı sayıda potansiyel takipçisi vardır; küçük yahudi çevrimiçi demografisinin dışından katılımı teşvik etmek, çekirdek yapımcılara çok daha fazla görünürlük, ilgi ve görünürlük sağlayacaktır ve bunların hepsi de oluşturdukları içeriğin etkisini ve değerini artıracaktır. yahudi olmayanlar tarafından oluşturulan israil yanlısı medya içeriği, açık nedenlerden dolayı yahudiler tarafından oluşturulan içerikten daha duygusal bir etkiye sahiptir.
son olarak, yahudi olmayanları "beğeniler" ve abonelikler sağlayarak desteklemek, "hakarat hatov"un -iyiliğin tanınması- özünde yahudi değerinin başlığı altına girer. israil'i destekleyen yahudi olmayanların çoğunun oyunda hiçbir payı yoktur; bu konuda tamamen fedakardırlar, bu nedenle bir ulus olarak onlara sağlayabileceğimiz profillerindeki herhangi bir büyüme, amaçlarımıza hizmet ettiği ölçüde, değer vermemiz gereken şeyin bir ifadesidir.
bu kişiler, şimdiye kadar aldıklarından çok daha fazla destek ve tanıtıma ihtiyaç duyuyorlar. sosyal ve geleneksel medyanın yağdırdığı küfürlü safra altında ezilmek yerine, bu aynı kişiler, kararlı bir şekilde olumlu ve yüksek profilli bir anlatı sağlamak için desteklenebilirler.
hangi amaçla diye sorulabilir? elbette, doktrine edilmiş olanları dönüştürmeye çalışmak değil - bu en iyi ihtimalle don kişotvari bir istek; bunun yerine, sosyal medyada yer almayan milyonlarca sessiz destekçiyi tereddütlerini veya ilgisizliklerini tersine çevirmeye ve yahudilerin ve israil'in benzer düşünen destekçileriyle etkileşime girmeye teşvik etmek.
x ve diğer sosyal medya platformlarında düzenli olarak destek göndermek için herkülvari ve cesur bir görev üstlenen birkaç yahudi olmayanın kabile içinden sınırlı sayıda potansiyel takipçisi vardır; küçük yahudi çevrimiçi demografisinin dışından katılımı teşvik etmek, çekirdek yapımcılara çok daha fazla görünürlük, ilgi ve görünürlük sağlayacaktır ve bunların hepsi de oluşturdukları içeriğin etkisini ve değerini artıracaktır. yahudi olmayanlar tarafından oluşturulan israil yanlısı medya içeriği, açık nedenlerden dolayı yahudiler tarafından oluşturulan içerikten daha duygusal bir etkiye sahiptir.
son olarak, yahudi olmayanları "beğeniler" ve abonelikler sağlayarak desteklemek, "hakarat hatov"un -iyiliğin tanınması- özünde yahudi değerinin başlığı altına girer. israil'i destekleyen yahudi olmayanların çoğunun oyunda hiçbir payı yoktur; bu konuda tamamen fedakardırlar, bu nedenle bir ulus olarak onlara sağlayabileceğimiz profillerindeki herhangi bir büyüme, amaçlarımıza hizmet ettiği ölçüde, değer vermemiz gereken şeyin bir ifadesidir."
kaynak
devamını gör...
18.
cahil cühelanın kin kustuğu akım. lgbt hareketine ve greta'ya da değinmişler.
biraz da zikko alt right akımlara değinsenize.
ama onu kimse beğenmez. sözlük ve ülke anlamını bile bilmediği akımlara düşman olmayı daha çok seviyor nasılsa.
biraz da zikko alt right akımlara değinsenize.
ama onu kimse beğenmez. sözlük ve ülke anlamını bile bilmediği akımlara düşman olmayı daha çok seviyor nasılsa.
devamını gör...
19.
kaynak ülke abd'de büyük darbe yemiş tarihin gördüğü en sefil ideolojilerden biri.
devamını gör...
20.
aslında seçimi kazandıran şey ekonomi demokratlar çalışan kesimi kaybetti;
x.com/BernieSanders/status/...
bakın bernie sanders demokrat kendi söylüyor bunu. asgari ücret artışını getiremedim diye.
ikincisi ise trump un bu sefer tv yerine podcastlere katılması 18-34 yaş arasını kazandı herif. adamı dinleyince "transkadınlar olimpik sporlarda kadınlarla yarışmamalı.", mcdonald's bigmag ten bahseden bir adam gördüler. üstelik ekonomi ve asgari ücretten bahseden, kaçak göçmenleri neden istemediğini net anlatan bir adam gördüler.
peki kamala ne yaptı? yanına aldı woke,sjw ne buluyorsa halkın sorunlarını dile getirmedi. azgın bir azınlığın sorunları ile uğraştı.
şimdi siz twitter da tepkilere bakın kamalacıların hispanikler nasıl oy verir, zenciler zenci olmayan birine nasıl oy verir ayağına öyle böyle bir ırkçılık dönmüyor.
ha woke ve sjw ler ile de uğraşır bu adam o ayrı ama seçimi anti woke hareketi sayesinde kazanmadı. demokratların ekonomik açıdan sunacak bir şeyi olmadığı için kazandı.
x.com/BernieSanders/status/...
bakın bernie sanders demokrat kendi söylüyor bunu. asgari ücret artışını getiremedim diye.
ikincisi ise trump un bu sefer tv yerine podcastlere katılması 18-34 yaş arasını kazandı herif. adamı dinleyince "transkadınlar olimpik sporlarda kadınlarla yarışmamalı.", mcdonald's bigmag ten bahseden bir adam gördüler. üstelik ekonomi ve asgari ücretten bahseden, kaçak göçmenleri neden istemediğini net anlatan bir adam gördüler.
peki kamala ne yaptı? yanına aldı woke,sjw ne buluyorsa halkın sorunlarını dile getirmedi. azgın bir azınlığın sorunları ile uğraştı.
şimdi siz twitter da tepkilere bakın kamalacıların hispanikler nasıl oy verir, zenciler zenci olmayan birine nasıl oy verir ayağına öyle böyle bir ırkçılık dönmüyor.
ha woke ve sjw ler ile de uğraşır bu adam o ayrı ama seçimi anti woke hareketi sayesinde kazanmadı. demokratların ekonomik açıdan sunacak bir şeyi olmadığı için kazandı.
devamını gör...