yabancı arkadaşlarının olması

gerçekten insanın ufkunu açan ve başka dünyaların da farkında olunmasını sağlayan harikulade olay. aradaki kültür farkını böylece çok daha iyi görüyorsunuz. kendi memleketimden insanlarla karşılaştırdığımda benim gözlemlediğim farklar şöyle:
- çok daha mutlular ve hayata daha pozitif bakıyorlar.
- daha rahatlar.
- en büyük far burada meydana çıkıyor. bir iş yaparken size köstek değil destek oluyorlar. o işi kötü bile yapsanız hiçbir zaman küçük ve önemsiz görmüyorlar ve yapabilirsin gibisinden gazlıyorlar.

harika bir duygudur diye katılmak istediğim başlık.
en güzel his ise her ülkede çalacak bir kapının olduğunu bilmek diye düşünüyorum,gitmeyecek olsan bile.
farklı milletin insanlarının kendilerine özgü kültürlerini harmanlayarak kendini geliştirmek,değiştirmek mükemmel bir his.
yurt dışına gidemiyorum nasıl yapayım demeyin. couchsurfing gibi uygulamaları kullanarak insanlarla tanışıp kalıcı dostluklar kurabilirsiniz.

yok anam yok yok yok....
ben vk üzerinden ukrayna ve kazakistandan iki kişi ile tanıştım. sonuç moral bozukluğu, sonu olmayan muhabbetler , ikisinde de konuşmayı kendim sonlandırmak zorunda kaldım. napican yani sonu nereye varacak...
+ vk dan arkadas ararken hayata küsmem de cabası o civardaki insanlar hakikaten özenle yaratılmış gibi hatta gibi değil öyle lan öyle!!!!

inanılmaz tuhaf bir duyguymuş, yeni tattım. yani arkadaş diyemeyiz tabii ama, anlatayım.

efenim naçizane premier lig'i takip ediyorum ve ingilizce öğrenmeye çalışan biriyim neredeyse hepimiz gibi. bir kişiye takip attım, geri döndü. başladık işte konuşmaya, arsenalden olsun fenerbahçeden olsun. sohbetin içeriği önemli değil de, anlamadığım şey benim tavırlarım. yani türk arkadaşlarımla ingilizce konuşurken ki rahat tavırlarımın %1'i yok. inanılmaz kasılıyor ve utanıyorum, normalde yapmadığım gramer hatalarını yapıyorum. ve özür diliyorum yaptığım her yanlıştan sonra. çocuk da bana " nah it's okay bro np" minvalinde mükemmel bir üstünlük sağlamış durumda. bilemiyorum. "good night my friend" diyorum çocuğa. bu ne resmiyet kardeşim futbol konuşuyorsunuz, o da bana " gn bro" dedi. shdhdhj

velhasıl kelam, tuhaf bir duygu fakat bendeki ingilizce öğrenme şevkini %1000 arttırdı. vallahi dil iletişim için kullanılınca asıl keyfini veriyormuş. çalışayım da sınavdan yüksek alayım vs hikaye arkadaşlar, onu anladım.

herhangi bir türk arkadaş edindikten sonraki planım.

benim var mesela, en yakın dediğim arkadaşım şimdi yedi kat yabancım oldu.
bazen yabancı olması için din, dil, ırk, ülke, mesafeden çok daha basit bir şey yeter; artık eskisi gibi olamamak.
yanında iyi hissettiğin, derdini-sevincini paylaştığın, gününü birlikte geçirdiğin, yeri geldiğinde ailenin bile önüne koyduğun insanın herhangi birinden farkının kalmadığını görmek verilen emeğe üzülmekten başka bir şey bırakmaz geriye.

çok faydalı ve ufuk açıcı bir deneyimdir. en yakın iki arkadaşımdan birisi afrikalı ve kendisi çok tatlı bir insan. ülkesinden ve ailesinden onbinlerce kilometre uzakta hayatta kalmasındaki cesareti ile takdirimi kazanmıştı önce. yeri geldi, yıllarca ailesinin yanına hiç gidemedi. tabii sonra da sevgimi kazandı, hem yabancı bir şehirdeki ilk hem de yıllardır yanımda olan sadık bir dostum oldu.
ama bu arkadaşım öyle formaliteden ibaret bir sınav olan yabancı uyruklu öğrenci sınavı'na giren değil, kendi ülkesinde torpil sebebiyle hakettiği bölüme giremeyen çok akıllı biri, bu da dipnot olsun. fazlasıyla önemli çünkü bu ayrıntı benim için.
hem de yabancı arkadaş türk arkadaştan yeğdir diye düşünüyorum. sizin başarınızı kıskanmaması, kötü gününüzde yanınızda olması çok önemli özellikleridir bu insanların.
her yabancıyı da arkadaş edinmeyin ama sakın. üst seviyeli, kaliteli,ufku açık biri olsun bu insan.

yabancı diliniz var ise reddit'e takılıp aradaki anlayış farkını görebilirsiniz.

farklı farklı milletlerden arkadaşlarım var. grup kurduğumuzda birleşmiş milletler konseyi gibi oluyoruz. kültür alışverişini geçtim eğer alınan olmazsa çok güzel ırkçılık mizahı dönüyor.

çocukken her 23 nisan şenliğinde düşlediğim, en büyük çocukluk hayallerimden biriydi. bir çocuk bayramında yabancı bir ülkeden birileri gelecek, bizim evde kalacak, arkadaş olacağız. hatta ingilizce öğrenmek konusunda belki tek motivasyon kaynağımdı. biraz büyüyüp sosyal medyayla haşır neşir olmaya başlayınca bir iki deneyimim de oldu. rastgele eklediğim nilüfer çiçeği profilli bir hesaptan hong-konglu bir arkadaş edinmiştim, mektup arkadaşı gibiydik. gerçi uygur meselesinde ırkçı sözlerde bulunmama rağmen benimle konuşmaya devam etmesine şaşırmak lazım, çocukluk işte. sonra üniversitede ingilizce bir bölüm okumanın tek avantajı olduğunu düşündüğüm gerçek arkadaşlarım oldu. çeşit çeşit ülkeden. ama büyük oranda anladım ki aynı dine tabi olmak gerçekten kültürleri çok yakınlaştıran bir şey. başka ülkeden olan bir çok arkadaşımı "yabancı" olarak nitelendiremiyorum. kendi ülkemde onlardan daha yabancı o kadar insan var ki. ülkesi başka arkadaşlarımdan en yakın arkadaşlarım oldu. şu dünyada beni en çok anlayan insanlardan birisi, benden kilometrelerce ötede oturan, anadili başka olan, başka bir ten rengine ait, başka cinsiyetten bir insan. onu tanıdığım için kendimi o kadar şanslı hissediyorum ki. iletişimimiz kopsa da aramızda hiç eksilmeyecek bir dostluk bağı olduğunu biliyorum.

online oyunlar, özellikle world of warcraft sayesinde bir sürü var. neredeyse 15 senelik olanları var hatta. aralarında da arjantinli bir kadın swat polisinden tut, kanadalı bir doktora, bulgar bir e-sports oyuncusundan tut, yunan bir garsona kadar çeşit çeşit insan var. türkiye'ye gelen bile oldu. keyifli bir şey.

degisik kulturleri falan taniyosunuz *

bir tane çinli arkadaşim var corona ilk çiktigi zaman kendisine whatsapp'tan.
dostum belanizi .... o yarasayi yemeseydiniz nolurdu dedik ve ekledim kendine dikkat et, bizim buralara bir daha gelme diye, aradan aylar gecti kovid bizim ulkemize geldi ve arkadas bana " dostum kendine dikkat et sana bazi online muze adresleri atıyorum evde kal dedi ve ben kufur ettim kendisine artik cevap vermiyor mesajlarima.

o kadar güzel ki. benim erasmusta 2 filipinli 3 tane de polonyalı arkadaşım vardi. misal dünyaya dair bütün düşüncelerin yıkılıyor. filipinli bir çocuğa bir konu hakkinda konusurken misal sizin ulkede eşcinsel evlilikler serbest degil mi nasil olsa okyanusla ic ice bir ulkesiniz gibi cahilce bir yorum yapmıştım. o da gulmus ve demisti ki bizim ulkede boşanma olayı yok. misal iki insan evli ayrılıyorlar çocukları aralarinda paylasip sevgililerinin evlerine taşınıyorlar. polonyalılara da diliniz rus diline benziyor dediğim icin ayar yemiştim. meğer rus ve almanları pek sevmiyorlarmis ve onlara benzetilmekten nefret ediyorlarmis. ırkçı olmak istemem ama turkiyenin yunan ve ermenilere olan tavrı gibi ( genelleme yaptim ama).
bir de sizin ülkenizin dışardan nasil göründüğü konusunda aydınlatıcı bir olay oluyor. bizim dile bateri gibi demişti (her kelimenin soni yor dum yor dum dim mis gibi bittigi icin). peki lehceninse baska bir yabanci arkadas tarafindan poşet hisirtisina benzetilmesi. (şemsi paşa pasajında sesi buzusesiceleri teklemeden söylemişlerdi fifi şoka girmisti cunku kendisi söyleyemiyordu. adamlarda 4 tane vurgulu ş ve j var ne sandın canim) ıspanyada tanistigim bir avustralyalı abi de tum akdenizi gezmiş. raki balik miss falan diyordu bahsedince ülkeden. bir de adama küfür öğretmiş bizimkiler. şaşmaz. tabi adam da unuturum diye ingilizce kodlamis bunu.snjsjdnd güler misin ağlar misin. ı am a queen. kod da bu. baska dillerle kendi diliniz arasındaki ortak kelimeler, ortak yaşamlar, benzeyen tadlar. oyle güzeldir ki. aman sakin bir fransızla tanışıp filmler hakkinda konuşurken amelie guzel falan demeyin yoksa klişesever olursunuz. olurum ne var (:p).
yabancı ulkedekiler icin de güzeldir ilk kez cadılar bayramı noel kutlayan biriyle bir şeyler kutlamak bin kere gittiğin katedrale gidip orda kilise düğününü izleyen türklere bakmak, onlarla mum yakmak kilisede ekmek sırasına girmek. ekmek degil ki bu gofret yav deyince verdikleri tepkiye gülmek. şarap vermiyorlar mi diyince daha da haykırmak.

kısacası dünyada tadı damakta kalınan bir olay hala birbirimize yazarız şarkı şiir atarız. cem adriana ve tarkana bayildiklarini da eklemek isterim. bir de yanıyoruz şarkısına bayılmışlardı .
ve tabi ki müzik kültürüme kattıkları harika bir grup var (bkz: manaam)

güzel bir durumdur. bolca pratik şansı sağlar.

ufuk açıcı, bambaşka dünyalara kapı aralayan, kişisel gelişim için müthiş faydalı, zevkli ve eğlenceli, tek kelime ile ' harika ' bir aktivite.

yabancı arkadaşlarımdan en başta saygıyı sonra ikili ilişkilerdeki sakinliği, mutluluğu, huzuru ve kişileri olduğu gibi kabullenebilmeyi öğrendim.insana sadece insan olduğu için değer vermeyi. onun kişisel alanına girmemeyi. en güzeli de işler yürümediğinde kırıcı olmadan hoşçakal diyebilmeyi.

medeniyet harika bir şey özellikle tek taraflı olmadığında.

cok falza bazilari oldukca iyi bazilari cok kotu

dil öğrenme uygulamasindan geçen sene bali li biriyle konuşuyorduk ama ne konuşmak ülke ekonomisinden tut ihracat ithalata kadar. o kadar ingilizcem yok ama çat pat yazıyordum baya anlıyordu. ünv zamanımda da pakistanli bir abi vardı. o biraz beni yargılamaya başlayınca ramazan ayi sen niye oruç tutmuyorsun diyor. kardeşim sanane . neyse o da tıp öğrencisiydi sevdiği kızı anlatıyordu hergün serviste görüyormuş falan. sonuçta ikisiyle de koptum pek ortak nokta bulamadım.

yerli arkadaşım da olmadığı için sorun olmayan durum.

benim arkadaşların yabancı arkadaşı bendim, dil konusunda yardımcı olmaya çalıştım ama öğrenme niyetleri yoktu kankalarımın.

(bkz: ben evlenijek zenle ama lazım parraa)
(bkz: sen görmek 1000 uero ben gelecek istanbul)