yakın arkadaşla sevgili olmak

insanların çoğunlukla iki farklı ilişki çeşidini karıştırması sebebiyle oluşan karmaşık ilişki durumudur.
1. en yakın arkadaşınıza aşık olmazsınız, aşık olduğunuz kişiyle sağlam temelli bir ilişki başlatabilmek, taraflardan birinin hisleri daha az ya da belirsiz ise bir şekilde hayatına dahil olabilmek için arkadaş olursunuz.
2. en yakın arkadaşınız her halinizle sizi seven, kabul eden, yargılamayan biri olacağından, muhtemelen bu özelliklerde olan "sevgili" sıfatıyla kimseyi bulamayacağınızdan, "aslında biz iyi bir çift oluruz he" diyerek ümitsiz bir gecenin sabahında aklınıza girer bu fikir.

yakın arkadaş yakışıklı erkek ya da güzel bir kadınsa son derece normaldir.

çevrenizdeki insanların dedikodularına meze olucağınızın habercisidir ama seviyorsanız ve mutluysanız da önemi yoktur gerisinin

her şeyini bildiğin bir insanla sıkıcı bir ilişkiye yelken açmaktır ve maalesef sonrasinda o güzelim arkadaşlık tarihe gömülüyor.

ya kızım o benim sadece arkadaşım ya da
en yakın arkadaşım saçmalama dedikleriniz o kadar da doğru değilmiş di mi?
çok saçma bir hareket
çiçek dalında güzel
arkadaş sevgili olmadan güzel.

birisi diğerinin yara bandıdır.

karşılıklı etkileşim olsaydı baştan olurdu. yakın arkadaş statüsüne kadar geçen zamanda birisi platoniktir. diğeri de bir darbe yemiştir. başka türlü mantıklı değil.

eğer 4 yıldan fazla tanıdığınız bir arkadaşsa çok çabuk sıkılmanız ve eskiye dönmeniz olasıdır

uzak mesafe ilişkisinden bir anda gerçek ilişkiye dönmüş bir yakın arkadaşınızsa eğlence yeni başlıyordur

yakın arkadaşla sevgili olma. çünkü hakkında herşeyi bilir ve yıllar sonra sana karşı kullanır.

aranızdaki dostluğu samimiyeti bitiren bir numaralı olaydır keza ben öyle bir şapşallık yaptım ne dostluk kaldı ne sevgililik sonrasında tekrar sevgili olmak istedi ben kabul etmeyince başkasıyla sevgili oldu hâlâ da ınstadan takip eder böyle de bi arkadaş işte

aranızdaki tüm ilişkiyi berbat edebilen durumdur. ne arkadaşlık kalır işin sonunda ne sevgililik. yaşanıldı, görüldü.

eşcinsel çağrışımlar yapan başlık. bir insanın en yakın arkadaşı, genellikle ve çoğunlukla hemcinsidir. sevgilisini, okulunu, işini, her şeyini konuştuğu kişidir. herhangi bir arkadaş değildir.
birlikte zaman geçirmek zaten mutlu ediyorsa, bence hiç gerek yok. alkol vs her şey bahane. eğer bir şekilde ilişki başka bir şekle giriyorsa, en azından bir tarafın, başından beri bu istekleri, arzuları var demektir.

buradan sesleniyorum eyy cinsiyeti kadın olan insanlar, sizi sevdiğinizi anladığınız arkadaşlarınız ile sevilme duygusunu ve hazzını yaşamak için arkadaşlığınızı devam ettirmeyin o çocuklar çok acı çekiyor.

mide bulandırıcıdır. aldatıldığım bir hikayede mağdur ve tanık olmuştum. biraz uzun olacak ama bir tür kamu spotu olarak anlatmak istiyorum. okuyan herkese ders olmasını diliyorum bu yaşadığımın.

mükemmel başlamış, mükemmel devam etmiş bir ilişkim vardı. sonraları iki baskın, iki kibirli karakter olarak aşınmaya başlamıştık, iki taraftan da atak yapan kişisel sorunların arkasında aşkımızı uyutuyorduk. delice seviyordum ve o'nun için karşıma dünyayı almıştım.

o'nun sorunları daha büyüktü. aynı anda aynı kişide denk gelmesi halinde birçok insanı intihara sürükleyecek psikiyatrik hastalıklarla boğuşuyordu ve ben kendimden çok sevdiğim tek şey olarak o'nu kurtarmak için uğraşıyordum. annesinin babasının bile tenezzül edip gelmediği psikiyatri randevularında eşlik etmek için gerçek zamanda kaç günümü klinik koridorlarında harcadığımı bilmiyorum. aslen hukuk mezunuyum ama sayesinde psikiyatri uzmanı gibi dolaşıyordum.

geçen üç yıllık zamanın sonlarında fark ettim o'nu kurtarmak için harcadığım enerjiyi kendi canımdan yediğimi. bir gün aynaya baktım. acınacak durumdaydım, fil gibi kilo almış, yıllardır kendisi için kıpırdanmamış haldeydim. düşmüştüm yani, dipteydim.

ben bu durumdayken, o'nun hayatına apar topar bir "yakın arkadaş" çıkageldi. çevresince sevilen, sayılan bir kadın olmasına rağmen gerçekten arkadaşı olan az insan vardı, dahası ben düşmüşken iyi bir arkadaşın vereceği destek ilişkimize ilaç olabilirdi. doğrusunu isterseniz oğlanın, o'na farklı baktığını anlayabiliyordum ama benim gibi birisi oradayken buna cesaret edebilecek bir karakteri yoktu. hatta tehditler ciddileştiğinde ve ben de çirkinleşip tehdit ettiğimde korkak şekilde geri çekilmiş, yeminler etmişti. o ise o çocuğun* "doğmamış çocuklarımızın dayısı" olacağını ve endişelenmemem gerektiğini söylüyordu. bu gerilimlerin arasında ilişkimizdeki sorunlar daha da öne çıkmıştı ve bizim sevişmekten başka silahımız yoktu. benim kötü halim ağırlaştığında, o dönem kaygı bozukluğumu tetikliyor olduğu için seksi bıraktım. artık sadece kavga ediyorduk, günde on kere ayrılıyor, on kere barışıyorduk.

bir gün yine her zamanki anlık kızgınlıkla gelişmiş, birkaç saat sonra barışacağımız ayrılıklardan bir tanesi yaşandı. birkaç saat değil, birkaç gün sonra barış görüşmelerine başladık. yalnız sınav dönemiydi ve artık iyi olmamızı istiyordu, bu yüzden en doğru şeyin birkaç hafta sonra görüşmek olduğunu söyledi. kabul ettim; hem kendimi toparlamak için zamanım olacaktı, benim de ihtiyacım vardı. öyle de oldu. toparlandım biraz, güçlendim. derken aranın içinde de olsa doğum günüm olduğu için görüşmek istedi benimle. görüştüğümüzde o'nu ilk gördüğüm günkü gibi gördüğümü fark ettim ve bunu gerçekçi bir iltifat olarak o'na söyledim. gözlerinde acı - ama sanki kendinden utanır gibi acı- bir gülümseme vardı. takılmadım. o'nu yakından son görüşüm olduğunu bilmeden günü tamamladım.

geçmesi gerekli zaman geçtiğinde o'nunla istediğim gibi konuşacağım bir fırsatım hiçbir zaman olmadı. defteri kapatmıştı ve şansımı zorlandığımda her seferinde yakın dostlarıma telefonlar gidiyordu ve kendi çevreme rezil oluyor, saygınlığımı kaybediyordum. bir yerde bıraktım, kabullendim; istenmiyordum madem giderdim. daha zor bir süreçti ama konumuz o değil, o yüzden geçiyorum.

ayrılığın üstünden on ay gibi bir zaman geçtiğinde en sevdiğimiz kafede gördüm ikisini, en sevdiğimiz masada yakınlaşıyorlardı. o an seven insan çok farklı tepkiler verebilir; kızıp olay çıkartabilir, üzülüp dağıtabilir, nefretini körükleyebilir... bende gelişen tek şey derin bir mide bulantısıydı. haftalarca geçmedi. o günlerde güvenilir kişilerce uzun süredir birlikte oldukları bilgisi şahsıma iletildi ve doğum günümdeki o acı gülümsemenin neyi söylediğini fark ettim.

destan gibi oldu belki yazı, affedin. ancak bir insan arkadaşsa arkadaştır, başka türlüsü olmaz. kendinizi ve midenizi kandırmayın.

önce arkadaş olup, arkadaşlığı sevgililiğe dönüştürmek mantıklı gibi geliyor ama arkadaş olduktan sonra karşımdaki kişiye sevgili gözüyle bakmak da biraz saçma geliyor. çıkmaz sokak.

tanıdıkla çıkmak, yenilgiyi kabul etmektir yapmayın böyle şeyler.. .

dünyanın en büyük çıkmazıdır. hayatta en sevdiğin kişiyi kaybetmek ile onu sonsuza dek hayatına almak arasındaki kumardır. tavsiye alabilirim...

edit: basaramadık abi

berbat bir fikir.

sakın denemeyin. olmuyor.

yakın arkadaşınızı kaybetmenize sebep olacak olan durum.

sonradan raydan çıkmaktır. misal şahsımın kadın bayan efendilerden birkaç arkadaşı var. aslında yüz yüze eğitim sayesinde hepsi de yeni peydah oldular. güzel sayılırlar ancak sevgili olabilmek için güzellik yetmez. mesela biri var ki arkadaşlığı bırak aynı kampüste bulunmak bile sıkıntılı çünkü fazlasıyla rahatsız bir kardeşimize benziyor. güzelliği çok aşırı ama bir o kadar da huysuz ve şımarık davranışları var. şimdi ben bununla arkadaş bile olmak istemiyorum ama geyik muhabbetime alışan bırakamıyor. umarım şahsımın cazibesini kapılıp aklı karışmaz. yoksa gözünün yaşına bakmadan kibarca reddederim.