yakın arkadaşla sevgili olmak

sıkıntılı işler be annem, denemeyin sonu iyi gelmeyince arkadaşınızdan da olursunuz. size başka biri mi yok?

olsaydı başta olurdu diye düşündüren, ama çevremde de örneklerini görerek şaşırdığım durum. bilmiyorum, çok kuvvetli bir sinyal olmadıktan sonra bir ihtimal için bir dostluk harcanır mı?
ama aklıma bir reklam filmini getirdi bu başlık, linkini atayım:
buradan

benim pek etik bulmadığım bir durum.

insan arkadaşını şeyapar mı ya çok iğrençsiniz.

sevgili olduktan sonra sadece kanka kanka devam edecekseniz tutmuyor o göle maya. yine aranızdaki o kankilik hali gitmiyor ama aşko kuşko takılmanız da gerekiyor sağlam bir ilişki için. sonuçta bacanak olmuyorsunuz.

olabilecek en güzel ilişkidir bir kere tanıma derdi yok direkt şampiyonlar ligine çeyrek finalden giriş yapıyorsun doğru hamlelerle finalde eşleşebilirsiniz.

yakın arkadaşla sevgili olmak konusu oldukça tartışılan bir konu. aslında çok güzel ve mantıklı olma ihtimaline karşılık herşeyin kötü gitme ihtimali de bulunuyor. yakın arkadaşla sevgili olmayı bilmem ama en güzeli sevgiliyle hem sevgili hem yakın arkadaş olabilmek.

üç yıldır beraber olduğum ilişkinin açıklamasıdır. birbirinizi daha hızlı tanımış oluyorsunuz sevgililik aşamasında. aslında normal bir ilişkiden farkı sadece samimiyetin ve güvenin daha erken kurulmasıdır. ilişki bitince ise hem en yakın arkadaşınızı hem de sevgilinizi kaybedersiniz.

sevgilinizle yakin arkadas olmak daha mantikli onu deneyin

iki opsiyonu vardır, ya masallardaki gibi hayat boyu mutluluk veya bütün bağların kopması.

yanlıştır.
doğrusu sevgiliyle yakın arkadaş olmaktır.
hayatı birlikte öyle güzel yaşamaktır.

uzak arkadaşla sevgili olmaktan iyidir. en azından yanınızda olur.

önemli olan yakın dediğin arkadaşın gerçekten yakın ve güvenilir olmasıdır. zaten arkadaş olamıycağınız biriyle ilişki kurmayın.

yaaaani hocam. şimdi gençlik yıllarında arkadaş olarak başlayıp da ileride sevgili olan/evlenen çok insan var. neticede yıllardır tanıdığınız insan. neler yapar, nelerden hoşlanır her boku biliyorsunuz. lakin sevgiliniz olan insan önceden yakın arkadaşınız olmuş bir birey değilse ve karşı cins için “o benim en yakın arkadaşım, kardeşim gibi yaaaa” dediği bir yakın arkadaşı varsa paranoya yaşatacak durum. nereden baktığınıza bağlı avantajı veya dezavantajı değişir.

her kelimesini, her davranışını ezberlediğin onunla zamanında gülüp eğlendiğin arkadaş olunduğu zamanlarda onu o olduğu için sevdiğin insan… yani sen onu aslında her taraftan bilmiş oluyorsun ve her gün yeniden ezberliyorsun :)

ne kadar yakın olursanız olun her zaman bir "sınır" vardır. burada önemli olan o sınırı koyan "kadın" ise ilişki noktasına taşınmaz. peki neden ? genel olarak ilişkilerin konumunu belirleyen kadınlar olur ve seçimi o yapar. bu tür ilişkilerin yüzde 90'ı bu şekilde ilerler. eğer erkekte kaliteli ise çok güzel bir arkadaşlık ortaya çıkar. ama bu ilişkilerinde sağı solu belli olmaz. en ufak bir elektriklenme de istenmeyen durumların yaşanması da muhtemeldir. o istenmeyen durumun önüne geçecek kişi de erkektir. bana göre ciddi bir ilişkinin veya evliliğin temelinde aşk değil "arkadaşlık" vardır. aşk geçici sevgi kalıcıdır. tavsiyem şudur: bu şekilde devam edilecekse edilir ancak tek taraflı da olsa bir his değişimi olursa, karşı tarafa bunu belirtip kendini çekmelidir. zaten karşılıklı bir his değişimi olursa mevzu ilişkiye döner. uyumlu bir "kadın -erkek " arkadaşlığı inanılmaz keyiflidir ve bir sürü güzel anılar biriktirirsiniz. düşünsenize 60 yaşındasınız ve 30 küsür senelik karşı cinsten bir arkadaşınız var. çok hoş!

30 olunca evleneceğiz bile dedik. 1.80, kumral, geniş omuzlu... yenur omega 5.

bilmem. arkadaş olarak çok iyiyiz. tüm sorunları paylaşırız. o benim erkek aklım, ben onun kadın aklıyım. sevgili olmak için aramızdaki o çekim yok ama olursak bana beni çok mutlu edeceğinin garantisini veriyor.

neyse onunla evleneyim de görsün.*

yüzde doksan dokuz güzel bir arkadaşlığın sonu demek oluyor. bir de en iyi arkadaş diye uyumlu olur sanılır kağıt üstünde. hayır. birbirinin saçmalıklarını kabul etme konusunda esneklik sağlıyor sadece. bir kere başıma geldi on yıl kadar önce. evlendi de kurtuldum resmen, öyle bir kangrene dönüşmüştü. senelerce arkadaşlığını özledim ama hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

çok saçmaydı cidden. aramızdaki sınırı belirgin tutabilmek için kız bana moruk diyordu ya. genç yaşta nelerle uğraştım be.

ben herhangi bir yakınlığa girdiğimde karşı cinsle arkadaşlığı unutuyorum anında. tamamen çıkıyor aklımdan o arkadaşlık düşüncesi ve bildiğin yürüyorum. olur da karşılık verirse zaten olaylar gelişiyor ama "sen benim arkadaşımsın, bunu bozmayalım" derse ben bozuyorum bu arkadaşlığı. yedeğe almak gibi geliyor bana çünkü yürüyenle arkadaş kalma tavrı. "belki bir gün" düşüncesine giremiyorum ben genelde, olacaksa olacaktır, olmuyorsa da sıradaki gelsin.

vakti zamanında bir arkadaşım vardı, beni yakın arkadaşıyla tanıştırmıştı. maksadı üçlü arkadaş grubu kurmaktı belki de ama benim kıza yürümem ve karşılık almam çok kısa sürdü. sonra biz bununla 7 ay takıldık. ayrılınca sözüm ona arkadaşım da küstü bana. derken gel zaman git zaman bu ikisinin evlendiğini öğrendim. instagram postlarına yazmışlar " 11 yıllık arkadaşlıktan evliliğe, her daim sevdim seni" hayır madem seviyordun kızı da afedersin niye 7 ay bana s.....n. amacın neydi senin? düğününe de çağırsaydın keşke de birer çeyrek taksaydım size "arkadaşınız" olarak.

bir arkadaş kaybetmek demektir.