yalnız yaşayanların nedense delirmemesi

yalnızlık allah'a mahsus olduğu halde çok uzun süre tek basina yaşayan insanlarin artık nasıl oluyorsa akil sağlığını kısmen de olsa koruması olgusu. şaşırtıcı.

demek o kadar da yalnız değilsin.

anlayamama sebebimiz yalnızlık kavramını açıklayamamış olmamız...

klasik olacak ancak:

önemli olan etrafındaki insan sayısı değil.
ruhun ve zihnin yalnızlığı.
zira kalabalıklar arasında yalnızlıktan ölen bir adamla yanında ve zihninde dünyaları yaratan, onla yaşamayı öğrenen insanların arasında çok fark vardır.

ruhen yalnız olmaya lafım yok lakin günümüz teknolojisi kendini yalnız hissetmenin önündeki en büyük engellerden. bir sözlükte yazıyor olmak bile fiziken olmasa bile insanlarla etkileşim içinde olmanı sağlıyor. bu bile delirmenizi engellemek için yeterli bir sebep. 30-40 yıl öncesi için sözüm yok.

tercih edilmiş yalnızlık ile mecburi yalnızlık arasındaki fark bu noktada ortaya çıkıyor. insanlardan nefret etmemek için onlardan uzaklaşıyorsanız o kadar delirtici olmayacaktır. bu dünyada yalnızlığı seven insanlar vardır yine de ona sonsuza kadar katlanabilecek kimse olduğunu düşünmüyorum.

bir seçimse bu kişiyi delirtmez. çünkü istemezse yalnız olmamayı da seçebileceğini bilir.

akıl sağlığımızı koruyabilme sebebimiz yalnızlığımız aslında. toplum, ruh sağlığını bozan bir hastalıktır.

yalnız oldukları için delirdiğinden kimsenin haberi olmaması***

etrafında bir sürü deli varken delirmemenin yanında çocuk oyuncağı kalır.

yalnız yaşayanlar diyorsunuz, yani bu insanlar evinde yalnız. dışarıda iş yerinde arkadaşları var hepten yalnız değiller.

az insan çok huzur.

“insan ancak yalnız olduğu sürece bütünüyle kendisi olur: o halde yalnızlığı sevmeyen, özgürlüğü de sevmez; çünkü insan ancak yalnız olduğunda özgürdür.”
“toplum bir ateşe de benzetilebilir; akıllı kişiler uygun bir uzaklıktan ısınır ama içine düşmezken, budala kişi, önce kendini yakıp sonra da yalnızlığın soğukluğuna sığınır ve ateşin yakıcılığından şikayet eder.”
artur schopenhauer-yaşam bilgeliği üzerine.

bazı insanlarda görülebilecek durumdur. bazı insanlar yalnızlığa öcü gözüyle bakarlar ancak herkes sosyal olmak zorunda mı? herkes mutlu olmak için insanlara ihtiyaç duymak zorunda mı? değil. baterim, kitaplarım, dizilerim, filmlerim, oyunlarım, müziklerim ve içkilerim çoğu insandan daha mutlu eder beni. tabi az önce saydıklarımın yerini tutamayacağı insanlar da var. kısacası denge önemlidir arkadaşlar. orta yolu yakalamalısınız.

kendine yetebilmeleri, en büyük nedenlerdendir.

insanların günün belirli bir bölümünü yalnız geçirmeleri, ruh sağlığı açısından çok önemlidir diye düşünüyorum. psikolojik bir dayanağım yok ama öyle düşünüyorum.

çoktan delirmiştir ve deli haline aşık olmuştur. başka kimseye ihtiyacı kalmamıştır belki.

aslında delirmek dememek lazım , nitekim bir sürü insan yalnız yaşıyor ve işin en zevkli yanı kendini keşfedip hayatı çok ucuza getirebiliyorsun. mesela elektirik faturası ve doğal gaz. minimal bir kullanımla 30 tl olarak geldiğinde delirmekten ziyade mutlu bile olabiliyorsun. deneyin , ama fazla sürmesin .

huzurdandır.

yeraltından notlar adlı dostoyevski klasiginin kahramanı ne yazık ki o kadar şanslı olamamıştır.

insan her şeye alıştığı gibi yalnızlığa da alışır çünkü. kafasını dağıtacak, yalnızlığını unutturacak bir şeyler illa ki bulur. ara sıra fark eder, hüzünlenir, ağlar belki. sonra kaldığı yerden devam eder kendini oyalamaya.

davlumbaz ışığı altında kahveni ve sigaranı içerken bazen hayatı sorgularsın sonra yine devam edersin.