yaşadığını hissettiğin anlar

oyunlarda ilerledikçe yeni yeni skiller açılır ya, aynı onun gibi her farklı bir gerçeğe uyandığımda yaşadığımı derinden hissederim. beni bu dünyada en mutlu ve hayatta hissettiren şey: o sonsuz içsel bilgeliğe ve doyumuna adım adım ilerlemektir. dünyaya da bu yüzden gönderildim sanırım.

geceleri yıldızları izlerken. doğa manzaralarını seyrederken sonra. hayat güzel şeyler görünce güzel.

en çok yağmur yağdığında hissediyorum bunu. rüzgarsız, ince ince sağanaklarda. şemsiyesiz, kapüşonsuz bir şekilde yürüdüğümde, yağmur suları yüzümden akarken.

istanbul, bugün bana hayatta olduğumu hissettirdi yine...

gün batımları.

yoruldum mesela şu an çok ciddi şekilde yaşadığımı hissediyorum.
acı yoksa tatlının kıymeti olur mu? olabilir de yani tatlı daha bir tatlı gelir ama vurgular yani her neyse züğürt tesellisi.

hususi bir şeye gerek yok esasın. şimdi burdaysan, görüyor ve duyuyorsan,,,,,,,,,mesela başım ağrıyor şuan ve biraz burnum tıkalı-iste bunlar oluyorsa ben yaşıyor oluyorum.
nefes almayı düşünüp nefes alma işini şaşırmak gibi olmuyor. hatta yaşadığını hissettiğin o anlarda kafan hiç karışmıyor. tek-düze zamanlarda da berrak oluyor kafan, neden bulansın ki? yaşıyorsun işte.
yaşıyor gidiyorsun.