mutsuz hissettiğin günlerin güzel günler olduğunu fark etmek

bazen ilerleyen yaşla ilgilidir bazen başa gelen ani bir felaketle. ya yıllar içinde fark edersin ya da birkaç gün arayla. canın çok sıkılıyordu ama aslında o gün güzel bir gündü şimdi geriye dönüp bakınca.

mutlu olduğunda tuhaf bir coşkunluk halinde oluyorsun. etrafındaki neredeyse hiçbir şeyi fark etmeyecek kadar mutluluk sarhoşu oluyorsun. yani, pek iyi yönetemiyorsun geçen zamanı. görece daha mutsuz olduğun günler farkındalığın daha yüksek olduğu için belki, daha iyi geçiyor. benim için böyleli bir şeyler en azından..

hayatınız gün geçtikçe daha da kötüye gidiyor olabilir. bazen de ilerleyen yaştan ötürü geçmişte çok saçma şeylere üzüldüğünüzü fark edebiliyorsunuz ama yine de o günlerin aslında güzel olduğu anlamına gelmez çünkü duygular yaşandığı ana hapistir, yaşadığınız acı yaşadığınız günde kalır boşa olduğunu fark etmeniz o acıyı yaşamış olma gerçeğinizi değiştirmez.

mutsuzluğu yaşamak da acı çekmek de insana iyi gelir. bulunduğu talihsiz ve hoş olmayan durumdan da zevk alır hale gelir. çünkü mutluluğa ve neşeli günlere ne kadar ihtiyaç varsa pek tabii mutsuz günlere de ihtiyaç vardır.

hayatım boyunca hep en güzel günlerin gelecekte olduğunu düşünürdüm. hayatımın en güzel gününün gelecekte olduğunu umut ederdim daha doğrusu, ıskalamamak için de dua ederdim . taaa ki (afedersiniz) ağzına tükürdüğümün koronası gelene kadar. en güzel günlerimiz geçmiş gitmiş bundan sonra 10 üzerinden 6 lık bir mutluluğa tamamım ben.

daha beterine rastladıkça hissettiğin durum. arada canım sıkkın iken gerçekten mutsuz olduğum günleri hatırlayıp şükrediyorum.