yaşamayı bilmemek

çoğu zaman tecrübe ve pratik eksikliğinden kaynaklanır. ülke şartları, siyasi , ekonomik ve sosyal etkenler bunun ana sebebidir. ülkemizdeki eğlence anlayışının sığlığına baktığımızda bunu fazlasıyla görüyoruz. bunların dışında birçok yoksunluk içinde geçen uzun yıllar sonucunda ekonomik veya sosyal refaha ulaşsak bile yaşama sanatını etkin biçimde icra etmek zordur. sonradan görme olarak kalmaya devam edersin. örneğin bir davette alkolü fazla kaçırıp ortalığı dağıtan, aşağılanarak bakılan adam sen olursun.

toplumsal davranış kalıplarımız 7. yy arap coğrafyası tarafından şekillendirildiğinden türk gencinin ortalama 10 yılı bu saçmalıklarla geçer. lan hayata bir kez geliyoruz düşüncesi çok sonraları dank eder. yaşamayı, eğlenmeyi, fikir paylaşmayı gerçekten bilmiyoruz.

yaşamayı bilmemek değil yaşamaya şartlar ve durumlar el vermiyor olacak sanki en azından benim için
made in turkey olunca garip ne yapsın

ölmeyi de bilmeyiz, konu kapanır.

imkânları el vermeyen insanları anlıyorum. ben şehir şehir gezmek istiyorum mesela. sonra ülke ülke gezmeyi. istediğim her konsere gitmeyi, merak ettiğim her filmi sinemada izlemeyi. aslında imkanlar fırsat verse çok daha dolu dolu yaşamak istiyorum. ben çevremdeki özellikle 40 yaşını aşmış insanların en ufak bir eğlenceyi kendine çok görmesine sinirleniyorum. cebinde parası var ama gidip bi cafede çay içmiyor. biz içince de laf söylüyor. istiyor ki o hayatsız diye biz de öyle olalım.

paramız olsaydı bilirdik. paran yoksa en basit ihtiyaçlarını hatta temel ihtiyaçlarını karşılayamıyorsun. hal böyle olunca insan napabilir ki.

ben bilmiyorum bunu ya. dünyanın en zengini de olsam orta hallice yaşarım. aslında buna ortanın biraz altı da diyebiliriz.

öğretme vaadi ile yanınıza yanaşacaklardan uzak durunuz. ya da durmayın siz bilirsiniz.

keşke sadece parasızlık ile ilgili olsa dediğim durum ama maalesef ki mevzu, sadece parasızlık değil, işin içinde vizyonsuzluk, bilgi, görgü, tecrübe eksikliği ve estetik kaygı yoksunluğu da mevcut.

geçmişe takılı kalan insanlar ve gelecek için kendini uzun süre heba eden insanlar yaşamayı bilmeyenler olabilir ki ikisinin temel ortak noktası anı yaşayamamaktır.
kızıl elma olayı gibi değil de ondan da öte davranışlar sergileyen insanlar gelecek için kendini uzun süre heba edenlerdir.kızıl elma gibi hedeften hedefe koşmak güzeldir bazen yürünür bazen sürünerek gidilir.ama o an ders çalışmayıp yemek yiyorsan yemek yemekten zevk almaya bak.akraba ziyaretine gittiysen akrabalarla sohbeti düşün,yarınki sınavı değil.bu tür örnekler verebilirim ama anı yaşamak gerçekten zor.yaşamayı hissetmek de anı yaşamaktan geçer. bunu uygulayabilmek için kişinin kendini geliştirmesi gerek,başarısızlık korkusuna sahip olmamalı, yanlış yapmaktan korkmamalı.(dini durumlar hariç)...
zor ama başarılı olabiliriz bu konuda.ne de olsa inşirah suresi 1. ayette ne diyor;
“şüphesiz ki her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır. (evet), şüphesiz ki her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır.”

dupeduz cehalettir.

her şey arasında sıkışıp kalıyoruz bu bir gerçek. ne şimdiye bakabiliyoruz ne geçmiş güzel geliyor ne gelecek için mutluluk hayalleri kuruyoruz. çok da anlamlı değil zaten yaşamak.

bunun kesin bir kalıbı yok ki, herkes nasıl rahat ediyorsa öyle yaşıyordur.

mesela kimisi alır oltasını tek başına gider bir baraj kenarına o sessizliği sevmiştir ona meftundur öyle yaşadığını hisseder.

kimisi de kalabalığı curcunayı sever o ortamda mutludur yaşadığını hisseder.

yani bu epey göreceli bir konudur, istediğin bir hayatı yaşıyorsan çeşitli dayatmalar seni yapmak istediklerinden alıkoymuyorsa, kendine göre modifiye edebiliyorsan ne yaparsan yap kendine göre yaşıyorsun işte.

bu ülkedeki 10 kişiden 9u diyelim.
çünkü genetik fakir bir kere.
çevremde de var.
5 tane evi var. (yazıyla beş)
benimle aynı segmentte arabaya biniyor.
ben senede 3 tatile gidiyorum, o yazın memlekete gidiyor.
biz tekneyle çıkıyoruz, o halk plajına gidiyor.
bütün bunları ne için yapıyor?
6. ev için*

16 olsun isterse, tadını alamadıktan sonra ne işe yarar?
hayata 1 kere geliyoruz ve yarın yaşayacağımızın garantisi yok.
ye, iç, yaşa.

kime neye göre o isyan ettiğiniz kişilerinde algısı öğrendiği o kadar. bu başka birisine öğretilebilecek bir şey mi sizce? senin burun kıvırıp beğenmediğin o yaşam başkasının gerçeği. ondan başka bildiği de yok. sen oturup kendi boktan hayatına bakacaksın onun için elinden geleni yapacaksın. başkalarının hayatlarıyla ilgili konuşmak her zaman için kolaydır konforludur. hasta etmeyin lan adamı. denilesidir.