zaman acıları iyileştirmez onunla yaşamayı öğretir

duyduğum doğru sözlerden birisi.

"unutturmaz, uyuşturur zaman"

bal gibi de iyileştirir. acı duydugunuz şeyi size unutturur anlamsız kılar ve bakış açınızı değiştirerek sizi geliştirir. eğer zaman acıları iyileştiemeseydi sürekli yaralarınız kanardı.

güzel söz. ama katılmıyorum. olayına göre iyileştirebiliyor

çok doğru. acıları iyileştirmez. onları yumuşatıp, bulanıklaştırır.
blurred feelings from the past.

acısı geçer, izi kalır sadece en derin yaraların.

yaşanan her acı, acılarla dolu mazi gelir geçer ister insan ama olan her defasında yükün artmasıdır sadece. kaldıramayacağı ana geldiğinde altında kaybolur gider insan.

eğer o acıları bir fikre bir eyleme bir yaşam biçimine dönüştürsen o zaman sızısı azalir. ama unutturmaz. hayatta mutlak mutluluk yoktur en iyi öğretmen acılardır.

ben aksini düşünüyorum.

" zaman, kötü olayların verdiği üzüntünün eşiğini aşağı çeker." bir insan yaşadığı olayın üstünden vakit geçtikçe, ona olan hassasiyetini maximal şekilde yitirir. en korkunç ayrılıkların bile aylar sonra yası kalmıyor insanın içerisinde.

bir olayla yaşamayı öğrenmek ayrı, o olaya karşı duyduğunuz üzüntünün tükenmesi ayrıdır. bir olaya alışmanız, onun verdiği ıstrabın azalacağı anlamına gelmez. zamanın ise acıyı süreçle direkt yok etme fonksiyonu var ve bu fonksiyonu anlamak insan bilincinin kullanabildiği kapasitesiyle mümkün değil. sonuçta hiç birimiz beynimizi %100 bareminde kullanmıyoruz. kullansak, acaba neler olur? bu yüzden bazı şeylerin cevaplarını bulmak içinde sürekli eşelemek doğru değil. size takıntı hatta inançsızlık olarak geri dönebilir. akışa bırakın, su yolunu sizden bağımsızda bulmakta gayet usta zaten.

ayrıca bence zamanın insanların hayatında var olmasının sebebi; ruhani olarak iyileşmelerini sağlamak. zaman çok yönlü bir gelişim ve tedavi mekanizmasıdır.

zaman hiç bir şeyi düzeltmez ancak olan olay ve sonuç bulan an arasındaki süreyi temsil eder. her şeyi iyileştiren ya da daha kötü bir hal almasını sağlayan şey sizin o süre zarfında aldığınız ya da almayı göze alamadığınız kararların sonuçlarıdır. yani orta da zamanın iyileştirici gücü yoktur sizin olaya karşı yaptığınız eylemle alakalıdır.
bir şeyleri zamana bırakmak benim için korkaklıktır. eyleme geçmediğiniz sürece yorganın altında ağlamaya devam edebilirsiniz.

duyarsızlaşma gibi bi durum.

zamanın değilde tecrübenin tedavisine inanıyorum. insan geçmişte yaptıklarını yapmayarak zamanın acısını dindirebilir.

zaman ilaç mıdır? bazen.
bazen de merhemdir zaman.
merhem de ilaçtır zaten.
zaman bir öğretmen midir? her zaman.

her ilaç iyileştirir mi, tedavi edebilir mi? bazen.
komplikasyonları hafifletebilir ilaç ama bir ilaç da komplikasyon yaratabilir.
bir ilaç tansiyonunu dengeleyebilir ancak kaybolan uzvunu yerine koyamaz. geri getirmese bile yine de merhem olur yarana.
bazı merhemleri de bilirsiniz, yakar sürdüğünüz yeri, fayda vermek adına. hiç geçmeyecek sanılır yangısı, kim üflese daha da çok yakar, mentol öyledir biraz.

zaman gelir, yangı diner ama uzvun özlemi dinmez. yeri geldiğinde refleks olarak kullanmak ister beyin kayıp uzvu. işte hep o anlarda bir daha, bir daha hatırlanır yokluğu, yinelenir yokluğun acısı, yine özlenir ve yine özlenir.
sonra hem kendisi unutabilsin diye hem de ondan kaybolanı kimse görmesin diye elinden geldiğince örter kaybını. yok olanı görmeleri hiç mühim değildir. mühim olan yokluğun acısını yaşarken kimsenin görmemesidir çünkü gören her bir kişi için zihin türlü sorular yöneltir kendine. zaten hep sorduğu soruları hatırlar ki bunu örtmek için çabalamıştır insan aslında.
ne oldu?
neden kaybettin?
orada olmasaydın kaybetmez miydin?
bu gibi soruları onu gören herkes soracaktır. sormasalar bile öyle düşünecektir kaybeden zihninde. keşkelere sürükler bu sorular kaybedeni fakat hiçbir keşke geri getirmez yitirileni.

sonunda zamanın işlemesiyle kabullenir insan kaybını. ama gizlemeyi kabul eder ama özgürce kaybını haykırır. sonuçta kabullenir. bu kabulleniş onda başka meziyetler ortaya çıkarır. kayıp süresince eksik olanın yerine var olanlar daha fazla kullanılmıştır. eksiği kapatmak adına kapasitesinin zirvesiyle kullanılmıştır var olanlar. artık her şeyi tamam olandan bile daha yetenekli döner hayata.
işte burada zaman, acılarla yaşamayı öğretmiştir insana. onun verdiği dersi hiçbir insan, hiçbir sistem veremeyecektir.

özlemek komplikasyonsa kabullenmek ilaçtır.
kabullenmek de özlemek de zaman dahilinde vuku bulur.

kayıpların ilacı yoktur.
kayıplar, zamanın yolcusudur.
zaman, kayıpların ilacı değil, sağ koludur.

böylece zaman, bazı acıların ilacı, bazı kayıpların ise rehberi, öğretmeni ve yol göstericisidir.

ve zaman, bazı acıların sebebi, bazı acıların sonucudur. derdi de dermanı da sunandır.
zaman hem zehir hem panzehirdir.
zaman, ayak uydurulması gereken, huyuna gidilmesi gereken tek şeydir çünkü zaman şakaya gelmez. zamanla alay edilmez.
zaman boyun eğdirendir.

o nedenle zaman ilaçtır, dermandır, acılarla yaşamayı öğretendir.
zaman her şeydir,
zaman hayattır.

hayat şaka yapar ancak şakaya gelmez.