yazarların aşık olunca yaptıkları

(bkz: pişmiş kelle gibi sırıtmak)

kesinlikle biter çünkü bir çok şeye bağışıklığımız olduğu gibi bu huzurlu ve mutlu hissetme durumuna da zamanla alışıp normal hissetmeye devam ediyoruz.

karşı taraf yada siz bir süre sonra "yhaa bu ilişkinin heyecanı bitttiii" diyerek ilişkiyi zaten bitireceği için çok da şey etmeyin.

itiraf com gibi olacak ama artık söylemem lazım. ınstagradaki itiraf sayfalarına yazmaktan daha iyidir.
aşık olunca karşılıklı ise heyecandan ne yapacağimı bilmiyorum. şimdi ki sevgilim canım aşkımla mektuplaşmak istemiştim. uzun süre yeni sistem olan mailleştik. bir de ona üzerinde ikimizin adının başharfi olan mendil işledim. saatlerimi aldı.

eğer karşılıksızsa ; sevdiceğimle birleşmeden önce tatlı bir beye aşık olmuştum. kendisi celebrtydi bir yerde. sesine ve dünyaya bakışına hayran kalmıştım. sevgilisi vardi galiba evliydi (o zaman bu konuda emin olamadım ) çaktırmadım. kendisine ait bloguna farkli isimlerde yazıları ile ilgili mail attım. kendimi erkek gibi gösterdim. çok utanıyordum yaklaşmaya.

yani aşkın rengine göre benim yaptıklarım değişiyor. ama en güzeli karşılıklı olması.

daha demin aklıma ona bir şeyler okumamı istediğinde sabahattin ali'nin sırça köşk hikayesini okuduğum geldi. bir de anlaşılır olsun diye düzgün okumaya çalışmıştım. ah ulan ah. boşuna nefes tüketmişim.

her haftasonu şehrine gitmek,
denizi seviyor diye 1.30 saat hediye alacağım dükkanı oyalayıp koştur koştur 2 saatte zor gidip pusula almak
atkı istiyor diye atkı örmek
güzel bir sofra hazırlamak

evini temizlemeye giden bir annelik-kölelik süreci falan. şeeeyy bir de psikolojimden olmak sayılır mı? daha neler neler.

hic 1 sey, kilimi kipirdatmam. evet.

hatırlamıyorum. uzun zaman oldu.