yazarların ateist olma hikayeleri

ilkokulda, bir tanrının olmadığını düşündüm. öyle araştırma sonucu ortaya çıkan bir şey değildi. sadece öyle hissetmiştim ve yaşça küçük olduğum için çevremdeki dindar insanların tavırları da beni itiyordu. çevremdeki insanlarda hep bir öfke ve nefret vardı çünkü. bunu da her koşulda etrafa yaymaktan çekinmezlerdi. ılk öğretmenim de hiç gülümsemez, bir kere bile çocukları sevmezdi. ders dışında tek yaptığı öğrencilere kızmak ve kız çocuklarının saçlarına, giyimlerine takmaktı. derste ise dininin tüm iyi yönlerinden saatlerce bahsederdi.
tabii liseye geçince okuyup araştırmaya başladım. sonra da beş yılı aşan şu anki ideolojim olan agnostisizm ile tanıştım.

baktım, yoktu.

hiç kimse ateist olamaz.

genetik buna müsait değil.

lakin tanrıya ve dindarlara tepkili olabilir bunu da dışa inançsızlık diye yansıtır.