yazarların bugünlerde hissettikleri

bu kadar acele, bu kadar garip davranış, bazılarının için çok günü kalmadığını gösteriyor.

hic 1 sey

sarsıcı bir durum, iki ara bir dere.

doğruyu bulmak için aklımda yetmiyor.

sözüm meclisten dışarı dostlar
bugünlerde kendimi hıyar gibi hissediyorum
hani dilim dilim doğrasalar beni
marmara, ege, karadeniz
ve hatta akdeniz cacık olur diyorum

derdim öylesine büyük ki dostlar
kırka yarıp yine kırka bölseler
ve kırk bostana gübre diye serpseler
kırk bin tane ot biter de
kırk bin derde deva olur diyorum

ne oldu bana böyle durup dururken
oğlan aldı başını gitti, kız zaten lafımı dinlemezdi

düğmem kopuk paçam sökük
oramda buramda çengelli iğneler
bir de çengelli iğne nazar bozar derler
hanımın çorabı kaçık başında bigudiler
karabaş bile, karabaş bile suratıma bakıp bakıp havlıyor
öğünmek gibi olmasın ama dostlar
kendimi hıyar gibi hissediyorum

hani ince kıyım doğrasalar beni
akdeniz cacık olur diyorum
ve hatta atlas okyanusu
ve hatta hint okyanusu
ve hatta hatta büyük okyanus bile cacık olur diyorum
böyle cacığa rakı mı dayanır

çivi çiviyi söker derler soğuktan donanı buzla ovarlar
ben zaten yanmışım dostlar peki beni fırına mı koysalar
zeytin suyuna kuru ekmek böyle gelmiş böyle gidecek

nasıl desem, olmayacak zamanda hasta oldum. müthiş bir sağlıklı beslenme azmim varken koşa koşa dondurulmuş gıda canavarı oldum. israfı hiç sevmem, meyvenin kabuğunu bile değerlendirmek istedim normalde. resmen dolapta meyve sebze çürüyor, çöpe atıyorum. fazla çöp çıkarmayı hiç sevmem, sadece benim evimden çıkan günlük çöp benim boyumda. poşet çay sevmiyorum, evde envai çeşit dökme çay olduğu halde poşet çay içiyorum aylardır. dizi izlemeyi sevmem, yine aylardır sezon sezon netflix ben onlineiz.

nasıl bir tezatlığın içinde debeleniyorum hiçbir fikrim yok. bu kadar da olmaz be kardeşim. tutarlı insan olmak övünç kaynağımdır oysa, eee ne yiyoruz? dondurulmuş bilmemne.

fazlaca özlem, biraz huysuzluk.

yorgunluk

aynı bildiğin mutsuzzzzzz, sinirrrrr, lanetttttt.

..dönen bir dünyada vazgeçmek kolay değil.
(ın a world that's spinnin', it ain't easy lettin' go)

üzerimde uzun süredir sevişmemiş 35 yaş, ingilizce öğretmeni ( opsiyonel ) hanımefendi gerginliği var…

kalbim neden bu kadar kırık hiç anlayamıyorum.

yine uyuyamadım. hissettiğim uykusuzluk.

hani kurşun sıksan geçmez geceden. yine bir cehennem var yastığımda falan filan.

bir ben var benden içerü..... yok lan mal gibi hissediyorum.

biraz keder
biraz kaygı
seni hissetmekti arzum
bi tek seni hissedemedim

boşluk. koca bir boşluk.

pascal'in nevio scala'ya fırlattığı telefon gibiyim. olan ne pascala ne scala'ya oluyor. olan bana oluyor ya la.

kimileri hayatı en acımasız tarafından yaşarken, kimisi klavyesinde ahkam keser. şunu düşünürsün; onları bu kadar acımasız ben bilirimci kibirlilik tavrını takındıran nedir?

kulak ve boğaz acısı.

heyecanlıyım sanırım. yakın zamanda il içi tayinimin çıkıp çıkmadığını öğreneceğim. müdürümü seviyorum, algılarımı yıktığı iyi şeyler olsa da titizliği bazen diğer arkadaşlarım gibi şahsımı da çok yordu. çalıştığım işi stresle tamamlamak modumu düşürüyor. her an tetikte yaşayabilecek biri değilim, herkes gibi. doğal olarak imkânı olan hepimiz tayin istedik. birkaç gündür modunu low görüyorum hanımefendinin. acaba ellerini, başının arasına alıp “herkes neden kurumdan gitmek istiyor?” diye sorgulamış mıdır, onu merak ediyorum. eh, soramıyorsun da. bu kadar umutlanmayla gidemezsem de kahrolacağım muhtemelen. swh