yazarların bugünlerde hissettikleri

seni gördüğüm an gecenin bu karanlığında
düşünceler kayıp giderken ağladım usul usul
cennetim döner mi bı' gün tüm yalanlar kuyumun dibine atılan bi' taş gibi ağırken..

enayi gibi hissediyorum. 900 tl verip transkripsiyon uygulamasına abonelik yaptırdım yazdığı metinler o kadar saçma ki tekrardan duzletmem gerekecek. sırf 9 adet sınavıma yetişebilmek adına aldım ama hiçbir şeye yaramadı.

öfke. son işte gopro ile vlog kafasi bir sey cekmistim, bilgisayarimin sarj aletini almayi unutmusum, videoda nerede oldugu bile gorunuyor. ama aptal oçe teknik elemanlar sarj aletini bulamadiklarini soylemislerdi. ceplemis itneler lan. olm 7k verdim ben yeni sarj cihazina ne asagilik heriflermis ya

derin bir boşluk. sanki ne yapacaksam olmayacakmış gibi. iki gün sonra da deli gibi neşeli olurum. ayarsızım ben ayarsız.

boşluğa düştüm yine şu sıralar da hadi hayırlısı. ne söylesem ne düşünsem bomboş, ucu hiçbir yere varmayacakmış gibi hissettiriyor. anlam aradığım şeylerin sonucu bir anlayamamak ile bitiyor hep. ben mi anlayamıyorum o şey mi anlamsız onu da anlayamıyorum. üstünü kapatıyorum bir şekilde kendimi oyalayarak o boşluk hissiyatını görmeyeyim, yoksa bizzat şahsım da yeniden içine düşer diye. yine bir yerde çok fena patlak vermez umuyorum.

seni yaz, kış sorar rüzgara, nerde bu kız nerde bize söyle bahar merak eder. bir cevap ver artık, sırra kadem bastın, neredesin..
yara bandını çıkar büyümenin anlamı yok
eğer affetmezsen geçmiş hataları
düşünüp dursan da, geçmişi arkanda bırakıp git..

yalnız ölmek istemiyorum, yalnız nefes almak bile istemiyorum. yalnız kalmaktan nefret ediyorum. ama insan da sevmiyorum. insanların hareketleri midemi bulandırıyor. fikirsizliklerini boğasım geliyor. doğru insanlar dediğim insanlardan bile çok hızlı uzaklaşabiliyorum tırt davrandıklarında.

sözüm meclisten disari dostlar
bugünlerde kendimi hıyar gibi hissediyorum
hani dilim dilim doğrasalar beni
marmara, ege, karadeniz ve hatta akdeniz
cacık olur diyorum
derdim öylesine büyük ki dostlar
kırka yarıp yine kırka bölseler ve
kırk bostana gübre diye serpseler
kırkbin tane ot biter de
kırkbin derde deva olur diyorum
ne oldu bana böyle durup dururken?
oğlan aldı basini gitti
kız zaten lafımı dinlemezdi
düğmem kopuk, paçam sökük
oramda buramda çengelli iğneler
bir de çengelli iğne nazar bozar derler
hanımın corabı kacık, basında bigudiler
karabaş bile..
karabaş bile suratıma bakıp bakıp havlıyor
övünmek gibi olmasın ama dostlar
kendimi hıyar gibi hissediyorum
hani ince kıyım doğrasalar beni
akdeniz cacık olur diyorum
ve hatta atlas okyanusu
ve hatta hint okyanusu
ve hatta hatta büyük okyanus cacık olur diyorum
böyle cacığa rakı mi dayanır
çivi çiviyi söker derler
soğuktan donanı buzla ovarlar
ben zaten yanmışım dostlar
peki beni fırına mı koysalar
zeytin suyuna kuru ekmek
böyle gelmiş böyle gidecek

gece gece kendimi tekrardan üzmemek için size bu konudan bahsetmeyeceğim.

hem de uff snne be slk şey.

huzur..
bildiğin huzur..
ha günlük rutin hep olduğu gibi zamanla yarışmaya devam ediyor.. işler yığılmış, yetişmiyormuş, şöyleymiş böyleymiş hiç önemli değil.. kafa o kadar sakin ve duru ki..
bunca zamandır üstüme aldığım tüm yükleri atmışım, kendime gelmişim gibi güzel hissediyorum..

zaman hızlı, mekan geçici..
herkes için aynı gibiyse de kimse için aynı değil yol.
geçmişe özlemim ne denli coşkuluysa gelecekte bugünlere de aynı buruk coşkuyla dolup taşacağım.
tüm bunların yüreğimdeki sızısı ve varoluşun baş döndürücü güzelliğini düşünüyorum. geçmişimdeki güzelliklerin ve pişmanlıkların beni nasıl şekillendirdiğini ve şu göçebe hayatımın ilerde yeni pişmanlıklar ve yeni güzelliklerle dolup taşacağını biliyorum.
yine de çocukları uykusunda izlerken kalbim sızladı demin. 10 sene öncesinde tahayyül edemediğim bugünler gibi 10 sene sonrasını da tahayyül edemiyorum.
bugün yaşadıkları günün tekrarı olmayacak, bugünkü gibi kalmayacaklar.
her şey öyle hızlı ki, zamanı durdurmak istediğim bir yerdeyim.

kimse beni dinlemiyor gibi hissediyorum.