yazarların ilk hırsızlık anları

en son da bi kozmetikçiden bir ruj çalmıştım 3-5 yıl önce. kozmetikçinin sahibi rujları olduğundan daha pahalı satıyordu. gıcık olmuştum.

yalan da bir hırsızlıktır, adam öldürmek de, bir şeyi çalmak da. adam öldürmedim, bir şey çalmadım ama yalan söyledim. ilk yalanımı da hatırlamıyorum dostlar.

misafir gelecek diye pişirilen poğaçalardan çocuklara vermeyen tüm büyükler. cehennemliksiniz. zıkkım yesin o misafir.

bebe bisküvisi aldım bir tane sormadan, küçükken.

daha ilkokula bile gitmiyordum sanıyorum.
mahalleye gelen satıcıda nazar boncuklu küçük bir takı beğenmiştim. alıp almamak arasında çok düşünmüs ve sonunda cebe atmıştım.eve geldiğimde içimi korkunç bir pişmanlık hissi kaplayınca tekrar satıcının yanına gelip çaktırmadan yerine koymuştum.

hırsızlık sayılır mı, bilmiyorum. ama anlatacağım.
çocukken biraz tuhaftım sanırım. şöyle ki;
ben diyeyim 2. sınıftaydım, siz diyin 3. beslenmeye o gün vişneli meyve suyu koymuş annem. baktım sınıfta bir kızda da apaynısı var. markası aynı vişneli bi meyve suyu. gittim o görmeden benimkiyle onun meyve suyusunu değiştirdim. şimdi soracaksınız ki "neden?" ne bileyim ben?

yurtta fasfakirlikten ve biraz da aksiyon olsun diye kahvaltılık çalıyordum.

boş şişe çalıp bakkala satıyorduk
sayılır mı sayılır
yaş 10-11

evet memur bey, bu başlık.

babamın sigara paketindn 1 dal çaldım.elbette fark etmedi.
sonra 3 tane çaldım. yine fark etmedi.
sonra 5 sigara yürüttüm. hehehe yakalanmadım.
oleyyy çektim.
ve komple paketi aldım.
geri zekalı adam oldun da sigara mı içiyorsun sen dedi.
ilk kez kulağımı çekti. acıttı valla.

kıssadan hisse: çal ama homuduyla götürme olm.

duvarları olan bir bahçeden erik çalmıştık mahallenin çocukları olarak. kadın bizi taşla kovalayıp bir de eve kadar gelip şikayet etmişti.

ufacıkken önümde yayılı olan şekerlerden birkaç tane kapıvermiş ve yakalanmıştım. *

ben öyle ufak tefek şeylerin peşinde koşan bir insan olmadım hiçbir zaman. o yüzden kalemmiş, tokaymış, öyle şeylerle uğraşmadım. ilk hırsızlığım ankara keçiören'deki salı pazarında bir pazarcının kasasını patlatmak oldu. çekirdeksiz izmir üzümü satıyordu adam. tek başıma değildim tabii, organize bir hırsızlıktı. yuvadaki çocuklarla çete olmuştuk resmen. bayağ bir para kaldırmıştık. ilkokul 1'in yaz tatiliydi. eğlencesine de elma, armut falan çalıyorduk ama onlar ufak tefek şeylerdi tabii. daha büyük hırsızlık anılarım var elbette. belki canım isterse yazarım daha sonra. ben öyle ahlaki, dini, vicdani masalları hiç ipleyen bir insan olmadım. canım ne isterse yaptım. iyi de yaptım. asla pişman değilim. şimdi bir şeyler yapmıyorsam sırf canım istemediği için. zamanında yaptım bolca. artık eğlenceli gelmiyor. hem de çocukluktaki o enerjim yok valla.

çağla, gül ve anneanne çeyiz nafakası. kalbin pancar motoru gibi çalışmasına sebep olur.